Ambitie en je 'handicap'

[MissJ]

Hallo iedereen. Na mijn introductiepost ga ik hier ook een topic starten, hopende om meer herkenning te vinden in mijn situatie. Ik ga intussen proberen te regelen om bij een psycholoog te lopen die gespecialiseerd is in hoogbegaafdheid, maar ik ben zeker ook erg geïnteresseerd om met mensen in contact te komen die soortgelijke situaties gehad hebben en hoe zij ermee om zijn gegaan.

Mijn handicap is, zoals die profielen het mooi beschrijven, dat ik de "dropout" ben, zonder twijfel. Tot 4VWO was ik de moeiteloze student, daarna ging het bergafwaarts. Ik kamp met niet kunnen organiseren, studeren, faalangst en perfectionisme. Wel ben ik immens ambitieus, wat zelfs mijzelf verbaasd, aangezien ik het gevoel heb dat iemand met mijn slechte prestaties niet het "recht" heeft om zoveel te willen. "Te hoog gegrepen" gaat dan door mijn hoofd, alsof ik mezelf probeer te vernederen of zo. Ik heb geen idee. Ik wil iets en ik weet dat ik het kan, maar toch lukt het niet.

Haha. Ik weet niet eens wat ik voor antwoorden verwacht. Ik denk dat ik gewoon herkenning zoek. Misschien om grip te krijgen op mijn eigen identiteit? Is dit herkenbaar voor jullie? (Ik weet niet eens of ik überhaupt wel hoogbegaafd ben, maar ik zal wel niet voor niets terecht zijn gekomen bij dit forum)

[TomZ]

Hoi.

Hier ook. Het idee hebben dat je van alles zou kunnen worden maar iets ongrijpbaars je tegenhoudt, gevolgd door het idee dat je niks kan en je dus maar niks meer wil. En dat als cyclus.

[Laatbloeier]

Hier nog een. Onderpresteren noemen ze het ook wel. Ik weet even weinig zinnigs te zeggen (ben ook erg moe en wazig door mijn werk), dus dat komt misschien later nog. Ik lees uiteraard vol interesse mee!

[Liv]

Precies wat TomZ zegt! Zou ik geschreven kunnen hebben.

[Girafje]

Mijn handicap is, zoals die profielen het mooi beschrijven, dat ik de "dropout" ben, zonder twijfel. Tot 4VWO was ik de moeiteloze student, daarna ging het bergafwaarts. Ik kamp met niet kunnen organiseren, studeren, faalangst en perfectionisme. Wel ben ik immens ambitieus, wat zelfs mijzelf verbaasd, aangezien ik het gevoel heb dat iemand met mijn slechte prestaties niet het "recht" heeft om zoveel te willen. "Te hoog gegrepen" gaat dan door mijn hoofd, alsof ik mezelf probeer te vernederen of zo. Ik heb geen idee. Ik wil iets en ik weet dat ik het kan, maar toch lukt het niet.

Euw, herkenbaar???
Sjips, waar ken ik dat toch van?

Doet mij weer ff enken aan (gebrek aan) executieve functies (waar je het 'gebrek' aan de 'functies' misschien beter kunt opvatten als 'gebrek aan de ervaring met het gebruik ervan'; het niet gewend zijn om je in te spannen om één en ander te leren/doen & uiteindelijk er tegenaan lopen dat wanneer je je wel moet gaan inspannen, dit je frustreert).

[<3]

[...]
Wel ben ik immens ambitieus, wat zelfs mijzelf verbaasd, aangezien ik het gevoel heb dat iemand met mijn slechte prestaties niet het "recht" heeft om zoveel te willen. "Te hoog gegrepen" gaat dan door mijn hoofd, alsof ik mezelf probeer te vernederen of zo. Ik heb geen idee. Ik wil iets en ik weet dat ik het kan, maar toch lukt het niet.

Het recht om ambitieus te zijn raak je niet zomaar kwijt door een paar keer de drop-out te zijn hoor! Gewoon lekker aan al die ambities toegeven Heb je concrete voorbeelden - die je wilt delen - van dingen die je zou willen maar die niet lukken?

Dat ambitieuze komt mij inderdaad bekend voor. Waar het bij mij vaak op neer komt is dat ik niet snel durf te zeggen dat ik iets goed (genoeg) kan, ook al zijn er genoeg mensen die het slechter zouden doen en wel vol vertrouwen beweren dat ze het kunnen.

[Malube]

Heel erg herkenbaar!

Ik was eigenlijk ook nooit de beste van de klas, wat ik hier vaak wel lees. Niet omdat ik het niet kon, maar omdat ik zo retefaalangstig was dat ik al niet zoveel aan de stof deed. (Achteraf denk ik: en nog toetsen gewoon halen, dus het viel wel mee hoe slecht ik was. Ik deed er heel weinig voor door die faalangst.)

Ik zit nu ook een beetje in die positie Jiejie. Hbo 2 keer gestopt, maar ik weet dat ik aan kennis en ambitie al veel verder ben dan die hbo opleiding die ik in de 3e ben gestopt. Maar ja, geen papiertje he dus ik zal wel niks voorstellen... Ambitieus zijn klinkt zo dubbel als ik niet eens een diploma heb zeg maar.

Maar dat is het een beetje.. Ik denk buiten de kaders van diploma's. Ik heb er eigenlijk een gruwelijke hekel aan. Ik ben namelijk vrij goed in bepaalde onderwerpen, maar omdat het niet in het kadertje opleiding staat en je er dus geen papiertje op kunt plakken ben ik voor de maatschappij niet zoveel waard nog. Herken je dat ook?

[MissJ]

Euw, herkenbaar???
Sjips, waar ken ik dat toch van?

Doet mij weer ff enken aan (gebrek aan) executieve functies (waar je het 'gebrek' aan de 'functies' misschien beter kunt opvatten als 'gebrek aan de ervaring met het gebruik ervan'; het niet gewend zijn om je in te spannen om één en ander te leren/doen & uiteindelijk er tegenaan lopen dat wanneer je je wel moet gaan inspannen, dit je frustreert).

Executieve functies bij kinderen en adolescenten
Stand van zaken 2013

Slimme, intelligente kinderen die de grootst mogelijke moeite hebben met eenvoudige taken als huiswerk, opruimen of op tijd komen … Wie kent ze niet? Als deze problemen zich echter structureel voordoen dan kan er sprake zijn van zwakke executieve functies – het fundamentele vermogen om dingen te organiseren, te focussen en impulsen onder controle te houden. Zwakke executieve functies liggen ten grondslag aan ADHD, autisme en leerstoornissen en niet-aangeboren hersenafwijkingen.

Hersenafwijking?! Haha, nou, ik schrok wel even toen ik de definitie daarvan las, maar ja, zoals jij al zei, Girafje, "waar je het 'gebrek' aan de 'functies' misschien beter kunt opvatten als 'gebrek aan de ervaring met het gebruik ervan'", dat klinkt al een stuk minder heftig. Ik heb ook wat over ADD opgezocht, maar het is onprettig om allerlei labeltjes op je gedrukt te krijgen.

Tomz@ Ja, vooral niet de discipline kunnen opbrengen! Maar ik heb zo nu en dan periodes dat ik denk dat ik het misschien niet kan, maar diep van binnen geloof ik mezelf dan niet en denk ik dat ik het nog steeds kan, maar dan komt er niet zo veel uit. Het is een soort vermoeiende strijd dan, die ook gepaard gaat met veel teleurstellingen in mezelf.

Laatbloeier@ Haha, dat geeft niet. Doe dat maar. Als ik nog wat zinnigs toe te voegen heb uit de gesprekken met de psycholoog, zal ik dat ook wel hier posten.

Liv@ Hm, ja. Een cyclus zegt Tom, dus iedere keer de strijd om iets te willen, dan weer op te geven en dan weer willen, omdat je weet dat je het best kan.

<3@ Ja, ik zou bijvoorbeeld heel graag nog een universitaire opleiding willen afronden. Ik was ooit aan de universiteit in Leiden begonnen, maar dat ging ook heel chaotisch en raakte toen in een depressie. Ik doe nu kunstacademie en mijn streven is om uiteindelijk twee studies naast elkaar te doen. Haha. Ik voel me al debiel als ik dit hardop zeg. Ik weet nog dat een vriendin van mij vond dat ik normaal moest doen en gewoon één opleiding eerst moest afronden. Daarom vertel ik dit soort gedachtes ook meestal niet aan mensen, omdat mijn resultaten mijn geloofwaardigheid niet echt kunnen onderbouwen .

Dat je heel bescheiden bent? Ik voel me er ook vaak ongemakkelijk bij als ik iets goed kan. Maar als ik er echt moeite en werk in gestopt heb, dan heb ik het idee at ik het wel verdien. Maar als het me natuurlijk afging, dan voel ik me er vaak misschien wat ongemakkelijk bij als mensen onder de indruk zijn. Ik vraag me af of dit soort bescheidenheid ook een veel voorkomende kenmerk is.

Malube@ Ik was ook nooit de beste van de klas (misschien op de basisschool?). Ik was altijd erg lui geweest, misschien omdat ik wel niet wist hoe ik gestructureerd aan de slag moest omdat het nooit gehoeven heeft. Denk dat dat patroon er uiteindelijk in gesleten is als gewoonte. Hoewel ik toen ik in VWO5 bleef zitten het jaar daarop het heel goed gedaan had. Ja, misschien had in VWO6 ook wel faalangst, ik weet het niet. Ik was gewoon uitstellen gewend, denk ik.

Oh ja, dat stoppen is echt heel jammer dan, omdat ze zoveel waarde hechten aan een papiertje. Ben je in je 3e jaar gestopt? Mag ik vragen waarom?

Ik was zelf naar 1,5 met de universiteit gestopt, ik had niet eens een P. gehaald. Eigenlijk wilde ik niet stoppen, omdat ik niet wilde opgeven, maar de omgeving trok me steeds dieper in mijn depressie en het constante falen. Dat was echt niet meer goed. Dus stoppen was de goede oplossing. Meteen hetzelfde jaar ben ik begonnen met de kunstacademie, omdat ik geen tijd wilde verspillen. Ik denk dat ik echter op intellectueel niveau me niet genoeg uitgedaagd voel.

Hm... of ik dat gevoel herken. Ik heb ooit bij een Action filiaal gewerkt en omdat ik geen diploma's had was ik gewoon een vakkenvuller, maar ik kon heel slecht tegen de leidinggevende die constant opmerkingen had enzo. Misschien dat het heel arrogant klinkt, maar ik voelde me totaal niet op mijn plaats onderaan de ladder, zeg maar . Omdat ik het idee had dat ik zoveel meer kon, dat ik met wat leren gemakkelijk hun functies zou kunnen overtreffen. Ah, stom is dat he? Maar zonder diploma kom je waarschijnlijk in dat soort posities terecht en worden je talenten niet erkend. Dat kan ik wel herkennen. Ik weet of dat precies was wat jij bedoelde .

[<3]

<3@ Ja, ik zou bijvoorbeeld heel graag nog een universitaire opleiding willen afronden. Ik was ooit aan de universiteit in Leiden begonnen, maar dat ging ook heel chaotisch en raakte toen in een depressie. Ik doe nu kunstacademie en mijn streven is om uiteindelijk twee studies naast elkaar te doen. Haha. Ik voel me al debiel als ik dit hardop zeg. Ik weet nog dat een vriendin van mij vond dat ik normaal moest doen en gewoon één opleiding eerst moest afronden. Daarom vertel ik dit soort gedachtes ook meestal niet aan mensen, omdat mijn resultaten mijn geloofwaardigheid niet echt kunnen onderbouwen .

Door het niveau (universiteit) als richtlijn te stellen maak je het jezelf wel net iets moeilijker denk ik. Maar ik snap dat je veel kennis wilt vergaren over onderwerpen die je boeien. Mijn punt hierbij is dat de insteek van een hbo of een mbo op sommige gebieden meer kennis biedt dan universiteit. Los daarvan: je zou altijd een master in je huidige richting kunnen overwegen, dan heb je alsnog je universitaire graad

Twee studies naast elkaar komt best vaak voor, dat is helemaal niet raar. Het is financieel zelfs aan te raden als de opleiding van hetzelfde niveau is (2x bachelor of 2x master) want als je ze ná elkaar doet betaal je in de meeste gevallen veel meer voor de tweede. Maar ook hier lees ik even tussen de regels door en volgens mij is de achterliggende gedachte dat je voor je gevoel al moeite genoeg hebt met één opleiding, laat staan een tweede erbij? Toch zou het best eens kunnen dat het helpt als men wat meer eisen aan je stelt (vanuit 2 opleidingen). Bij mij werkt het zo wel in ieder geval: lekker hoog inzetten zodat de uitdaging er altijd is.

Daarnaast: wat heb je te verliezen, als je de opleiding die je nu doet als hoofdopleiding houdt met een tweede erbij? In het ergste geval valt de tweede opleiding tegen en val je terug op je hoofdopleiding, met een beetje vertraging en een klein deukje in je ego

Welke studie zou je nog meer willen doen?

Zijspoor: ik had ook bijna in Leiden gezeten en een deel van mij zal altijd spijt hebben dat ik het niet heb doorgezet. Jij hebt het in ieder geval geprobeerd!

Dat je heel bescheiden bent? Ik voel me er ook vaak ongemakkelijk bij als ik iets goed kan. Maar als ik er echt moeite en werk in gestopt heb, dan heb ik het idee at ik het wel verdien. Maar als het me natuurlijk afging, dan voel ik me er vaak misschien wat ongemakkelijk bij als mensen onder de indruk zijn. Ik vraag me af of dit soort bescheidenheid ook een veel voorkomende kenmerk is.

Vaak merk ik het ook pas later, bijvoorbeeld als iemand anders hetzelfde gaat doen en je merkt dat je stiekem een flinke hoeveelheid kennis hebt opgebouwd in de tijd dat je er zelf mee bezig was.

Volgens mij is er vaak wel een relatief laag zelfbeeld, misschien dat de bescheidenheid daaruit volgt?

Malube@ [...]

Oh ja, dat stoppen is echt heel jammer dan, omdat ze zoveel waarde hechten aan een papiertje. Ben je in je 3e jaar gestopt? Mag ik vragen waarom?

Ik heb niet heel veel ervaring met solliciteren en dergelijke, maar volgens mij wordt er inderdaad vaak eerst gekeken naar papiertje en daarna pas naar je verhaal..

Overigens hier ook een drop-out verhaal: ik ben na 1 jaar universiteit gestopt (richting economie). Ik had op de middelbare school ook veel te weinig nagedacht over mijn toekomst en interesses. Dus zowel het vakgebied als de manier van leren op de uni verrasten me een beetje. Dat heeft ook wel wat met me gedaan omdat het de eerste keer was dat ik niet succesvol was in iets wat met opleiding te maken had.

Hm... of ik dat gevoel herken. Ik heb ooit bij een Action filiaal gewerkt en omdat ik geen diploma's had was ik gewoon een vakkenvuller, maar ik kon heel slecht tegen de leidinggevende die constant opmerkingen had enzo. Misschien dat het heel arrogant klinkt, maar ik voelde me totaal niet op mijn plaats onderaan de ladder, zeg maar . Omdat ik het idee had dat ik zoveel meer kon, dat ik met wat leren gemakkelijk hun functies zou kunnen overtreffen. Ah, stom is dat he? Maar zonder diploma kom je waarschijnlijk in dat soort posities terecht en worden je talenten niet erkend. Dat kan ik wel herkennen. Ik weet of dat precies was wat jij bedoelde .

Herkenbaar! Ik wil best respect hebben voor leidinggevenden, voor de hiërarchie binnen bedrijven en het feit dat je zonder opleiding of als pas afgestudeerde onderaan de ladder begint, maar dan op mijn beurt wel respect en waardering krijgen als ik die positie goed vervul.

[Laatbloeier]

Ja, ik zou bijvoorbeeld heel graag nog een universitaire opleiding willen afronden. Ik was ooit aan de universiteit in Leiden begonnen, maar dat ging ook heel chaotisch en raakte toen in een depressie. Ik doe nu kunstacademie en mijn streven is om uiteindelijk twee studies naast elkaar te doen. Haha. Ik voel me al debiel als ik dit hardop zeg. Ik weet nog dat een vriendin van mij vond dat ik normaal moest doen en gewoon één opleiding eerst moest afronden. Daarom vertel ik dit soort gedachtes ook meestal niet aan mensen, omdat mijn resultaten mijn geloofwaardigheid niet echt kunnen onderbouwen .

JieJie, ik vind het op zich wel opmerkelijk dat je twéé studies naast elkaar wilt doen, terwijl je aangeeft dat nu juist het 'plannen' je belangrijkste probleem vormt. Waarom is dat?! (...ennehhh, je hoeft je niet 'debiel' te voelen hoor, ik ben gewoon benieuwd hoe jij dit zelf ziet! )

[MissJ]

laatbloeier @ Ja, klinkt vast absurd. Had vandaag ook gesprekken gehad met leraren op de academie en ik was/ben flink van streek. Ik loop inmiddels zo achter dat ze volgens mij allemaal al de hoop hebben verloren. Dit schudde me wel even wakker. Misschien ben ik gewoon in een ontkennende fase van wat ik eigenlijk allemaal niet kan, maar ik wil ook niet dat ik opgeef nu als ik het eigenlijk ergens wel kan. Ik weet niet waar het probleem ligt, maar het is ontzettend frustrerend. Ben eigenlijk zo terneergeslagen dat ik zelfs denk dat psycholoog een tijdverspilling is en dat alles dat misgaat gewoon mijn eigen tekortkomingen zijn. Het overambitieuze of het denken dat ik intelligent ben, voelt nu echt heel stom en een soort van leugen of excuus tegenover mezelf om te ontkennen dat ik misluk in wat ik graag wil bereiken...

Ik denk niet dat ik op het moment echt in een goede of realistische (of juist wel) stemming ben, maar de realiteit is dat ik nog steeds geen propedeuse gehaald heb, alweer achter begin te lopen met het tweede jaar, al twee jaren 'verspilt' heb op de universiteit. Het is heel zwaar om alleen te focussen op alles dat misgaat. Belachelijk dat ik dat nog steeds doe.

Ik denk dat diep van binnen ik mezelf gewoon wil bewijzen. Voor zowel mezelf als de mensen om me heen die altijd gedacht hebben dat ik iets niet kon (terwijl niemand dat denkt, tenzij het echt blijkt dat ik dingen niet meer haal), maar ik weet niet of dat deze reden wel goed genoeg is of überhaupt gezond is. Het is verstikkend en maakt me ontzettend kwaad op mezelf.

Al met al: ik denk dat ik op het moment gewoon zo'n kutdag heb dat ik allemaal dingen typ die ik anders niet zou typen (tenminste niet op deze manier), maar ik voel me al wat meer opgelucht dat een gedeelte van mijn frustratie eruit is.

<3 @ Het enige wat mij echt altijd geboeid heeft, zijn mensen. Psychologie lijkt me een leuke studie, maar ik heb nooit meegelopen of diep onderzoek gedaan of de opleiding iets voor mij (wel folders en opendagen bekeken in het verleden). Tegenwoordig hebben ze ook een loting erop. Ik ben zo bang om ergens aan te beginnen en weer te falen, omdat ik in het verleden zoveel gefaald heb in alles wat ik wilde bereiken. Je hebt gelijk: het is laag zelfbeeld en ik denk ook dat ik erg weinig vertrouwen heb in mijn eigen kunnen...

Ik weet niet of de druk zou helpen om mijn aan het werk te zetten. Het is voornamelijk het probleem dat ik geen discipline heb en mezelf niet gewoon aan het werk kan zetten, waardoor het werk zich ophoopt en ik denk dat het onmogelijk word om nog in te halen. Zo is het altijd al gegaan vanaf de middelbare school en tot aan de universiteit redde ik het altijd op die manier (belachelijk natuurlijk), maar het constante falen nu duwt me best wel naar een depressieve staat van laag zelfbeeld en ontzettende teleurstellingen in mezelf.

Ik typ nu geheel vanuit emotie. Waarschijnlijk zal ik later met een frons terugkijken naar deze berichten. Stom dat wanneer je je slecht voelt, je jezelf alleen maar slechter gaat behandelen en onderuit haalt met de gemeenste opmerkingen.

[<3]

Het lijkt misschien alsof ik je in dit bericht probeer te leren hoe alles werkt en zo maar de waarheid is dat ik ook geen idee heb, dus een korrel zout is nodig

Misschien ben ik gewoon in een ontkennende fase van wat ik eigenlijk allemaal niet kan, maar ik wil ook niet dat ik opgeef nu als ik het eigenlijk ergens wel kan. Ik weet niet waar het probleem ligt, maar het is ontzettend frustrerend.

Kies voor het laatste (niet opgeven) en probeer het probleem te vinden en weg te nemen! Of dat inderdaad die psycholoog is, of iets anders, dat zul je moeten ontdekken.
Misschien vind je het gewoon niet leuk genoeg, of ga je in het begin heel simpele trucjes nodig hebben om jezelf aan het werk te zetten.

Ik denk dat diep van binnen ik mezelf gewoon wil bewijzen. Voor zowel mezelf als de mensen om me heen die altijd gedacht hebben dat ik iets niet kon (terwijl niemand dat denkt, tenzij het echt blijkt dat ik dingen niet meer haal), maar ik weet niet of dat deze reden wel goed genoeg is of überhaupt gezond is. Het is verstikkend en maakt me ontzettend kwaad op mezelf.

Dan is de reden dus niet gezond
Maar inderdaad, je omgeving denkt er waarschijnlijk helemaal niet zo over dus je zult een goed gesprek met jezelf moeten gaan hebben
Denk aan alle andere dingen waarvan je zeker weet dat je ze kunt, dat haalt misschien het emotionele randje eraf

Al met al: ik denk dat ik op het moment gewoon zo'n kutdag heb dat ik allemaal dingen typ die ik anders niet zou typen (tenminste niet op deze manier), maar ik voel me al wat meer opgelucht dat een gedeelte van mijn frustratie eruit is.

Bekend gevoel! Hopelijk is vandaag een betere dag

<3 @ Het enige wat mij echt altijd geboeid heeft, zijn mensen. Psychologie lijkt me een leuke studie, maar ik heb nooit meegelopen of diep onderzoek gedaan of de opleiding iets voor mij (wel folders en opendagen bekeken in het verleden). Tegenwoordig hebben ze ook een loting erop. Ik ben zo bang om ergens aan te beginnen en weer te falen, omdat ik in het verleden zoveel gefaald heb in alles wat ik wilde bereiken. Je hebt gelijk: het is laag zelfbeeld en ik denk ook dat ik erg weinig vertrouwen heb in mijn eigen kunnen...

Leuk! Ik mis ook vaak de menselijke aspecten inderdaad. Misschien kun je beginnen met iets kleiners dan meteen de hele opleiding. Vaak kun je bij uni's losse vakken volgen (met alvast wat studiepunten voor het geval je verder gaat..), of zelfstudie met een cursus of losse boeken (aiii uitdaging).
Heb je al een minor gedaan? Vaak wordt het best gewaardeerd als je die bij een andere afdeling gaat volgen en er is best wel een koppeling te maken tussen kunstacademie en psychologie, lijkt me!

Ik weet niet of de druk zou helpen om mijn aan het werk te zetten. Het is voornamelijk het probleem dat ik geen discipline heb en mezelf niet gewoon aan het werk kan zetten, waardoor het werk zich ophoopt en ik denk dat het onmogelijk word om nog in te halen. Zo is het altijd al gegaan vanaf de middelbare school en tot aan de universiteit redde ik het altijd op die manier (belachelijk natuurlijk), maar het constante falen nu duwt me best wel naar een depressieve staat van laag zelfbeeld en ontzettende teleurstellingen in mezelf.

Ja, ik ken het! Maar bij mij was dat echt omdat ik het niet leuk genoeg vond. Anders toch maar terugvallen op simpele planningen, lijstjes, jezelf belonen als iets gedaan is?

Ik typ nu geheel vanuit emotie. Waarschijnlijk zal ik later met een frons terugkijken naar deze berichten. Stom dat wanneer je je slecht voelt, je jezelf alleen maar slechter gaat behandelen en onderuit haalt met de gemeenste opmerkingen.

Later ga je met een glimlach terugkijken naar deze berichten omdat het dan beter gaat. Emotie is heel goed, totdat het je in de weg gaat zitten zoals nu. Hopelijk is het tijdelijk en gaat het snel wat beter!

Ps: heb je dat plaatje bij je naam zelf gemaakt?

[Girafje]

Dit schrijven kwam ik net tegen & hoewel het op zich niet iets aanreikt ter oplossing kan het misschien wel helpen een pietsje meer inzicht te krijgen in waar je 'drop-out'-ding mee te maken kan hebben:
* Onderzoekje executieve functies
* Hoogbegaafdheid bekeken vanuit het onderzoek over leren en instructie
* Leren excelleren
(is welliswaar gericht op kinderen & jongeren, maar hé, ooit zijn wij toch jong geweest? en als het 'struikelblok' zich vroegâh heeft gevormd/opgeworpen ... )

[MissJ]

<3 @ Heel erg bedankt voor je aanmoedigende woorden! Ik was eerst een beetje bang dat iedereen me een zeurkous zou vinden na die post en me zou negeren, haha, maar gelukkig is dat niet het geval. Ja, ik voel me gelukkig beter dan gisteren! Ik zat voornamelijk in een dip, omdat ik merkte dat de leraren de hoop beginnen te verliezen bij mij - terwijl vorig jaar ze juist vonden dat ik potentie had. Ik denk dat ik niet gewend ben om te horen dat mensen geen vertrouwen in mij hebben (omdat ik zelf heel graag wil excelleren!).

Verder klinkt het als een goed idee om 'het zoeken naar kennis' in kleine stappen te beginnen, haha. Ik zal eerst maar mijn best moeten doen om het organiseren onder de knie te krijgen. Pas dan kan ik me denk ik openstellen voor meer uitdagingen... denk ik.

En ja! Dat plaatje heb ik zelf getekend. Het is onderdeel van een strip waar ik aan werk voor een vrij project op school. Als je nieuwsgierig bent, haha: http://atrox.smackjeeves.com/comics/1859408/atrox/



Girafje @ Heel erg bedankt voor de artikelen! Ik ga ze morgen op school uitprinten, zodat ik ze in alle rust kan lezen op papier. Op scherm lezen heeft echt niet mijn voorkeur . Een tijd terug had ik ook allemaal boeken over hoogbegaafdheid geleend die over kinderen gingen, hoewel ik dingen kon herkennen, had ik bij veel zaken van: 'Was ik dat als kind? Ik weet het niet meer.' Hahaha.

[Laatbloeier]

JieJie, ik heb je tekeningen bekeken daar en ik vind ze mooooi! 'Handicaps' of niet, talent heb je!

(Mijn dochter zou ze mooi vinden, zij tekent graag en ook met een voorkeur voor Japanse stripfiguren en portretten enzo. Maar zo goed als jij is ze nog lang niet! Ik zal ze aan haar laten zien. )

[<3]

...
Verder klinkt het als een goed idee om 'het zoeken naar kennis' in kleine stappen te beginnen, haha. Ik zal eerst maar mijn best moeten doen om het organiseren onder de knie te krijgen. Pas dan kan ik me denk ik openstellen voor meer uitdagingen... denk ik.

Yes, maar het verkennen van nieuwe dingen ook niet helemaal opgeven hè!

En ja! Dat plaatje heb ik zelf getekend. Het is onderdeel van een strip waar ik aan werk voor een vrij project op school. Als je nieuwsgierig bent, haha: http://atrox.smackjeeves.com/comics/1859408/atrox/

Heel mooi! Zoals Laatbloeier al zei: talent! Mijn favoriet (ik heb totaal geen verstand van dit soort dingen dus het is puur mijn voorkeur) is toch wel #6 / page 4 en dan het onderste deel

[Tesselschade]

Jie Jie, ben jij niet stiekem mijn zoon, onder een schuilnaam hier op het forum?? Het zou zomaar over hem kunnen gaan wat je schrijft, al herken ik mezelf er ook aardig in. En hij, maar ik eigenlijk ook, kan ook heel goed tekenen. Hij wilde zelfs naar de kunstacademie, maar is na 4 VWO (!) nergens meer gekomen......
Ambities en talenten erover, maar ik doe er toch steeds maar weer weinig tot niets mee. " Leven is wat er gebeurt terwijl je andere plannen maakt" zeg maar. En dan " ik kan niks en ik ben niks" als leidraad in mijn leven.
Herkenbaar!!! Maar waar ligt de oplossing?

[MissJ]

Laatbloeier @ Heel erg bedankt! Oh ja, manga en anime vind ik ook zo geweldig. Ik besteed veel te veel tijd op deviantART waar hele goede illustratoren bij elkaar komen. Echt heel mooi om te zien, maar het helpt me niet veel om mijn eigen werk af te krijgen, haha. Ik ben recent ook begonnen met een meisje les te geven in tekenen, manga enzo, zij is geloof ik ook 14

<3 @ Ja, het verkennen is inderdaad ook belangrijk. Wanneer ik in de stress schiet ga ik vluchten van mijn verantwoordelijkheden door andere dingen te doen (die niet veel opleveren in de zin van wat ik 'hoor' te doen) en me miserabel voelen. Heel erg vervelend allemaal.

De laatste is met waterverf gedaan! Ik probeer van alles en nog wat uit in die strip haha. Het is een beetje inconsequent met stijl, maar ach.

Tesselschade @ Haha, misschien als ik een jongen was! Wat bedoel je met 'nergens' meer gekomen? Dat hij gestopt is met school en ook niet werkt nu? "Ik kan niks en ik ben niks" is een vreselijke deprimerende leidraad! Iedereen kan wat als hij werkt, maar ja, hoe ga je te werk wanneer het niet lukt? Dat is een beetje de vraag... Vooral wanneer je helemaal gestrest bent en je bedolven word door je eigen razende gedachtes die niet op pauze kunnnen .

[willemijn]

De oplossing ligt in het zoeken maar vooral vinden van de bron waarom je niet doet wat je eigenlijk zou willen doen. Mag je ten diepste wel van jezelf je talent wel gebruiken?

[MissJ]

Willemijn @ Het is heel toevallig dat jij net nu een reactie hierover plaatst. Ik heb het afgelopen semester zo slecht gedaan dat mijn docenten denken dat ik volgend jaar beter het jaar over kan doen. Nu heb ik met een vriendin een gesprek gehad (die ervan overtuigd is dat ik niet hoogbegaafd ben, wat misschien ook wel zo is, ook al zegt mensa thuistest dat ik een goede kans had op slagen van de test) en zij vraagt mij of ik wel in een opleiding zit waar ik blij mee ben. Toen ging ik bij mezelf nadenken en kwam ik tot de conclusie dat ik misschien niet de opleiding wil doen, maar mezelf forceer omdat ik al te lang heen en weer spring met opleidingen.

Daarna heb ik een test gedaan op deze website http://www.theonequestion.com/ die me 14 vragen laat beantwoorden om je zelfinzicht te vergroten. Oa was daar de vraag: wat zou je het liefst willen doen als je niet kon falen? Ik dacht meteen: geneeskunde. Mensen redden en een bijdrage aan de mensheid kunnen leveren die waarde heeft voor mij (ipv plaatjes knippen op de kunstacademie, wat ik vorig jaar al een keer dacht, maar toch doorzette omdat ik dacht dat ik op de juiste plaatst zat, ondank hoe moeizaam ik naar school ging).

Nu heb ik erg weinig zelfvertrouwen en ben ik bang dat ik niet bekwaam genoeg ben voor geneeskunde, maar als ik toch ergens moeite voor moet doen, dan kan ik het net zo goed inzetten voor iets waar ik echt voor wil gaan. Dit is overigens ook de eerste opleiding waar ik inschat dat het me moeite zal kosten en dat is ook nieuw. Met de andere opleidingen dacht ik voorsprong te hebben en heb ik ver onderschat toen ik eraan begon (uit gemakzucht een opleiding kiezen ipv een echte drijfveer). Misschien betekent dit verschil in besef ook wel iets belangrijks.

Ik ben 22,5 en voel me ergens te oud om nog heen en weer te springen tussen opleidingen, maar als ik nu niet ga voor wat ik echt wil, dan zal ik later nog meer spijt krijgen. Maar wat ik echt wil...dat is de vraag. Ah, ah, hoogbegaafd of niet, dat blijft een moeilijke vraag voor iedereen.

Bedankt voor je reactie.