Goh, net ontdekt, dit topic, hier kan ik zelf natuurlijk niet ontbreken,
Ik doe er meteen maar drie:
Mijn Hart
Ze dragen mijn hart over eindeloze wegen
hoe dichter ik nader, zo verder de weg
een stap is steeds verder, gezwinder de tred
de dagen zijn lang, ik glimlach mijn smart
steeds lichter mijn geest, er zijn geen meer vragen
gerichter mijn route, een dichter geweest
de weg is waar ik wil zijn
mijn hart en mijn ziel, zij hebben geen keus
onvrijwillig zij moeten
maar gewillig, o ja! zo dragen mijn voeten
mijn hart over eindeloze wegen
genegen naar jou, hartendief
***
Mijn Stad
1.
De stad is avond, stil en donker
asfalt halogeen
ik zwerf door je straten
helemaal alleen
hier en daar een flonker
van een auto, scherp verlicht
heel even, mijn getergde ziel
niet eerder zo gezwicht
ik loop en ruik je geuren
in deze zomernacht
loop ik eenzaam door de stad
ik heb op je gewacht...
2.
Deze stad mijn wereld
alle huizen duister
daar, om de hoek, ik meende
woorden te horen, zacht gefluister
natrium brandt ongenadig
terwijl ik door je straten loop
op zoek naar mijn vermeende
ooit geweten doel
alleen jij, mijn stad mijn hart mijn wereld
kent van mijn lege nachten
alleen jij weet hoe ik me voel
omarm me met je straten
als ik toch geweten had
ik loop, verbeten
door mijn hart, mijn stad
***
Een grapje
Ik heb een nieuw vriendje
Hij woont in mijn hoofd
En zijn naam is Endorfientje!
Hij heeft me beloofd
dat hij die neuro's blijft transmitten
“wie unne dolle”
zolang ik enthiousas'
die heuvels op blijf hollen!
Of, gebruiken wij het juiste woord
zoals het zich gehoord:
Met een ferme pas!
slanker steeds, mijn vet verbrand
ranker reeds, mijn pen ter hand
al dit ras gecomponeerd
des ochtends, nog voor de eerste thee!
Neem deez' hand, ga met me mee
wandel door groen en heuveldalen
zie schaap en vogel, soms een peerd!
Blijf niet dralen, ferme tred
ach, wij hebben zoveel pret
Mijn nieuwe vriendje enne ik
wij hebben zoveel schik
het is een feest, hoop dat je me gelooft:
Dit nieuwe vriendje in mijn hoofd!