How to survive your job

[Cassanne]

Stel je voor dat iedereen maar zijn passie zou volgen... wie gaat dan nog het vuilnis ophalen? Administratie doen? Klachten afhandelen? Software testen? Ik kan me althans niet voorstellen dat er duizenden mensen bestaan voor wie dat een passie zou zijn. Ik heb zo langzamerhand trouwens een heftige allergie ontwikkeld tegen de woorden 'passie' en 'genieten'. Grr.

Ik heb zo het gesprek waarin ik officieel mijn baan ga opzeggen, spannend! Maar daarna kan ik het tenminste wel aan iedereen vertellen, stiekem doen houd ik ook helemaal niet van.

(En ja, ik zit de laatste tijd enorm te malen en anlyseren in mijn hoofd over de rare manier waarop onze maatschappij ingericht is. Dat je de hele dag papier kunt schuiven op kantoor / rotzooi verkopen die niemand nodig heeft / etc., kinderen naar de opvang, maar je betaalt wel belasting en bent dus 'nuttig voor de maatschappij' en 'gebruikt je opleiding', afijn, misschien inderdaad meer een discussie voor een nieuw draadje )

[Finisterre]

Ik ben het Zo Heel Erg met je eens, Cassanne. Het schijnt bijvoorbeeld dat er ernstig tekort aan schoenmakers aan het ontstaan is. Blijkbaar niemands "passie"? Bevrediging ergens uit halen is, denk ik, ook iets dat je kan leren - met de nodige discipline. En als je het niet leert, haal je misschien uiteindelijk wel helemaal nergens meer bevrediging uit? Ook niet uit datgene wat ooit je passie was?

Ik las ergens iets over een Chinese oude vrouw die eigenlijk met pensioen zou moeten zijn. Nu zijn, als ik het goed heb begrepen, de plattelands pensioenen daar lager dan de stedelijke pensioenen. Op het platteland kon ze niet rond komen, dus ze was naar de stad gegaan, maar dat mag niet zo maar in China. Nu woonde ze dus min of meer illegaal in een stad en maakte wc's schoon in een park. "Ach", glimlachte ze, "ik ben bezig, ik zie veel mensen en ik doe in ieder geval iets waar veel mensen blij mee zijn", of iets van die strekking.

Dát vind ik dan sterk! Wauw! Vooral omdat ik het niet goed kan, hoor. Ik blijf hangen in frustratie (oneerlijk!, onterecht!, uitzichtloos!), want ik ben niet erg goed in accepteren, maar volgens mij zijn dat wél de lessen die we als mens moeten leren. Het leven werkt niet altijd mee met jouw plannen, dus leer het te leven zoals het komt, en probeer er zo mogelijk zelfs wat van te genieten - ook al loopt niet alles naar wens (of volgens je "passie" ).

Ik kan me voorstellen dat het een opluchting zal zijn om je baan op te zeggen, nu je toch weet dat je gaat stoppen. Ik hoop dat het gesprek geen nare verrassingen met zich mee bracht?

[Leo71]

Het schijnt bijvoorbeeld dat er ernstig tekort aan schoenmakers aan het ontstaan is. Blijkbaar niemands "passie"?

Tja, sinds ze Al Bundy zo schlemielig neer hebben gezet...

wie gaat dan nog het vuilnis ophalen?

Ik heb het gedaan om mijn studie te betalen. Sommige collega's in vaste dienst waren best happy daar. En anders kun je door écht voldoende te betalen iig "tijdelijk enthousiasme" kweken.

(En ja, ik zit de laatste tijd enorm te malen en anlyseren in mijn hoofd over de rare manier waarop onze maatschappij ingericht is. Dat je de hele dag papier kunt schuiven op kantoor / rotzooi verkopen die niemand nodig heeft / etc., kinderen naar de opvang, maar je betaalt wel belasting en bent dus 'nuttig voor de maatschappij' en 'gebruikt je opleiding', afijn, misschien inderdaad meer een discussie voor een nieuw draadje )

Die zou ik met interesse lezen!
Niet per se ook in schrijven: de zelfopgelegde wensen mbt genuanceerdheid en leesbaarheid mbt mijn maatschappij-jeuk zijn moeilijk verenigbaar met mijn huidige tijdgebrek.

'nuttig voor de maatschappij'

soms lijkt het m.i. idd meer op een beetje geld rondpompen om de al-heilige consumptie-economie op gang te houden :-s Maar goed, don't get me started

[lindar76]

schoenmaker is denk ik juist best bevredigend werk, aangezien je vrij zelfstandig bent en iets direct uit je handen ziet komen. Alleen, hoe wordt je schoenmaker? Denk dat daar eerder het probleem ligt. De gangbare route is iets gaan leren op school, en dan is er steeds iets populair. Tijdje terug IT, daar net voor merkte ik juist in mijn omgeving voorkeur voor zachte beroepen. Nu volgens mij veel economie en management (lekker zinloos geld rondpompen)

interessant filmpje: KLIK

[Cassanne]

Wow, mooi, een werkend communistisch systeem. Ik hoop wel dat die burgemeester al een goede opvolger heeft gevonden, want dat is vaak het zwakke punt van utopieën.

Het gesprek ging goed, bleef heel oppervlakkig (mijn manager is nu eenmaal eentje waarbij je ook beter aan de oppervlakte kunt blijven... wat daar onder zit is niet zo mooi, veel angst en onzekerheid denk ik), maar geen rare draaien of zo. De eerder gemaakte afspraken gaan gewoon door. Ik vertrek vrijwillig per 1 februari en in krijg een bescheiden 'vertrekpremie' mee, vanwege het sociaal plan dat er ligt. Ik vind het goed zo.

Hoe het financieel gaat uitpakken is een beetje spannend, maar we hebben alles uitgerekend en kunnen de vaste lasten sowieso ook op één salaris doen, dus als het toch niet te doen blijkt, hebben we wel tijd om andere inkomsten te zoeken. Mijn man heeft ook nog een slapend eigen bedrijfje waar hij best wel weer een paar klanten voor zou willen, dan kan ik daar ook mee helpen. Hij zou ook nog een dag extra kunnen gaan werken als het moet.
Ik ben in elk geval niet bang en heel benieuwd hoe het gaat zijn komend jaar.

[sterke leeuwin]

Bijzonder om dit onderwerp juist nu tegen te komen. Ik ben weggepest en geïntimideerd uit een baan waar ik 21 jaar heb gewerkt. Daarna vond ik al meteen de baan die ik nu gisteren heb opgezegd. Geen dag werkloos geweest dus. Echter sinds week één slaap ik niet tot nauwelijks in nachten dat ik de volgende dag moest werken. Kwam qua professionaliteit enorm in een gewetenststrijd (ik ben verpleegkundige in de thuiszorg) omdat de organisatie in transitie zit van voornamelijk een verzorgende naar een verpleegkundige thuiszorgorganisatie, maar eigenlijk absoluut onprofessioneel werk levert (in feite klokkeluiderswaardig) vandaar mijn slapeloze nachten.

Daarbij voornamelijk cliënten uit de lagere sociale (stad) klasse, en dito passend personeel..

En werken om vooral mn portemonnee gevuld te houden en mijn ogen te sluiten voor de gevaren die ik zie, en de onhandige "strategische" keuzes die de organisatie maakt, kan ik niet.

Het benauwde mij aan alle kanten. Ik merk dat ik voorlopig ook nog niet toe ben om mij weer te gieten in een vereist keurslijf van een organisatie dan wel uitzendbureau.. Zowieso heb ik een beetje genoeg van de zorgsector; de "graaicultuur" van hoger en middenmanagement, het ogen sluiten en elkaar de hand boven het hoofd houden om hun eigen baantje te behouden.. Ik heb gewoon andere normen en waarden, maar daar is mn portemonnee en dus gezin, nu min of meer wel de dupe van . En we leven al een vreselijk jaar, man is zwaar depressief en HB zoon ook. De stroom aan narigheid lijkt hier maar niet op te houden, ik zal jullie maar niet vermoeien met al onze tegenslagen van de afgelopen jaren...

Gelukkig is, dat ik een klein erfenisje op de bank heb staan, waar ik het zo'n anderhalf jaar zou kunnen uithouden. Wanneer ik leer om met een kleiner budget te doen, misschien wel langer. Maar ik ben iemand die erg op zeker gaat, en ik verwachtte beter te kunnen slapen wanneer ik had opgezegd (opgelucht) maar vannacht helaas weer vroeg wakker.

Zoals ik mij nu voel, zou ik het liefste nooit meer werken, althans; niet meer voor een ander
Ik moet het mijn man alleen nog vertellen, ai. Ik heb het wel al weken erover, maar dat ik daadwerkelijk gisteren heb opgezegd, weet hij nog niet

[Finisterre]

Het gesprek ging goed, bleef heel oppervlakkig (mijn manager is nu eenmaal eentje waarbij je ook beter aan de oppervlakte kunt blijven... wat daar onder zit is niet zo mooi, veel angst en onzekerheid denk ik), maar geen rare draaien of zo. De eerder gemaakte afspraken gaan gewoon door. Ik vertrek vrijwillig per 1 februari en in krijg een bescheiden 'vertrekpremie' mee, vanwege het sociaal plan dat er ligt. Ik vind het goed zo.

Fijn, dat het in ieder geval zonder grote drama's is verlopen, Cassanne! Het zijn toch wel gesprekken die ook voor veel wederzijds onbegrip kunnen zorgen, denk ik. Veel succes met de laatste loodjes en ik hoop dat het niet-werken zo goed uit pakt als dat je hoopt!

Keuzes
Uiteindelijk komt het toch neer op keuzes maken, denk ik? Ik kies er duidelijk voor om te leren dealen met wie ik ben en hoe ik functioneer in een niet-passende werksituatie, want ik wil deel uit maken van de maatschappij en ik wil een eigen inkomen genereren. Ik heb vrij lang "op de bank gezeten" en daar werd ik ernstig niet-blij van.

Als het financieel haalbaar is, kan het ook een keuze zijn om het jezelf niet (meer) aan te doen om je in een keurslijf te persen en dan eens te kijken wat er gebeurt.

Nog weer een andere keuze kan zijn om te kijken hoe je buiten een reguliere betaalde baan om iets van een inkomen kan genereren. Eventueel zelfs met uitbetaling in natura, bijvoorbeeld, dat zie je ook steeds meer. Mijn vertaling tegen jouw wintergroenten. Of jouw teksten voor mijn website tegen een schoonheidsbehandeling in mijn praktijk. Of wat je vaardigheden dan ook maar mogen zijn.

In ieder geval lijkt het mij van belang om niet in een slachtoffer-rol te blijven zitten (even klagen mag best, blijven klagen is contra-productief), je eigen keuzes te maken en daar achter te gaan staan.

[Cassanne]

Inderdaad, ik sta achter deze keuze. Ik zal zeker alternatieven voor inkomen gaan onderzoeken, ik heb gelukkig de luxe dat ik dat zonder grote druk kan doen nu. En het is zeker mogelijk dat ik me vooral heel ongelukkig ga voelen, of dat het om een andere reden niet werkt. Daarom is dit ook bewust voor één jaar, en daarna maken we weer een nieuw plan. Ik ben heel benieuwd waar we dan staan!

[Lemmie]

Damn, mezelf weer eens paria gemaakt door mijn werk af te leveren. Zoveelste keer in mn carriere dat ik buitengesloten omdat ik bedreigend schijn te zijn. Ik wil gewoon werken, mijn geld verdienen en geen jij/wij gezeik.

Misschien niet helemaal een vervolg in dit draadje, maar er moest even een oerkreet uit.

[sterke leeuwin]

Stort maar uit hoor! ben blij dat je het doet, want het is zeer herkenbaar..

Damn, ik heb net mijn baan opgezegd, de situatie was onwerkbaar geworden; er moest zoveel veranderen daar om het tot een vereist niveau te brengen, en alle punten die ik aandroeg...(en ik was daar juist voor aangenomen.. ) Om kort te gaan; de team manager sprak openlijk uit dat ze bang was dat ik de poten onder haar stoel vandaan zou zagen. Onbegrijpelijk.. Ik wil alleen maar leuk werken..

Ik had binnen anderhalve week wel een andere baan, (per 1/2) maar ik overweeg om mij maar volledig te gaan aanpassen en wenselijk gedrag te gaan vertonen, voorkomt een hoop ellende

[Lemmie]

maar ik overweeg om mij maar volledig te gaan aanpassen en wenselijk gedrag te gaan vertonen, voorkomt een hoop ellende

Allereerst even feliciteren, fijn dat je zo snel een nieuwe baan hebt gevonden. Ik wens je daar alle plezier en succes toe!

Ik ga vandaag de confrontatie aan, ik heb me al zo vaak sociaal wenselijk gedragen en het heeft me nog nooit gebracht wat ik nodig heb.
In maar weinig situaties ben ik echt deel van het team geworden, ik zeg vaak "ik heb geen collega's, ik heb mensen die in hetzelfde kantoor werken".

Dus vandaag ga ik niet confrontatie vermijdend zijn, maar eens terug wijzen met een priemend vingertje. Doodeng, tegennatuurlijk, maar wel stappen zetten op mijn nieuw ontdekte pad. Ik ben er al 2 dagen bloednerveus over, maar op hoop van zegen....

[sterke leeuwin]

Succes! Hoor graag hoe dát bevalt!

[Leo71]

<knip> maar ik overweeg om mij maar volledig te gaan aanpassen en wenselijk gedrag te gaan vertonen, voorkomt een hoop ellende

Tuurlijk. Voorkomt een hoop ellende. Met hun.
Maar ook met jezelf?

[Leo71]

Naast bovenstaande spiegel, natuurlijk ook sterkte en wijsheid toegewenst.
(aan iedereen die worstelt met dit thema)


Er zat me een heel verhaal in mijn kop, maar nu de computer en internet eindelijk weer doen waarvoor ze dienen, is dat verhaal natuurlijk weer verdampt. Daarom alleen nog wat links die daarin verweven zouden zijn:

http://www.werkenwaarde.nl/artikelen/ho ... twerk.html
http://www.werkenwaarde.nl/artikelen/ho ... dgoed.html

[lindar76]

herkenbaar, al ben ik wel nogal aardig. En dat bedoel ik niet als compliment.... Ik ben benieuwd naar je blog Leo.

[Leo71]

Blog? Wie weet... ooit...

Eerst even tijd vinden (díé zoektocht staat gepland voor zomer 2023), en dan nog even podiumvrees overwinnen (wat in geen 40 jaar gelukt is, lukt tegen die tijd in 40 minuten) en zo nog een paar kleinigheden


Maar zo nu en dan zíé je haast de gedachten ontstaan in je hoofd in reactie op iets. Dat was vanmorgen ook even zo, maar als je dat niet acuut 'vangt' is het helaas vervlogen. Dus alsnog geen eloquente verhandelingen over het waaróm van vriendelijk blijven maar toch je eigen weg proberen te vinden en volhouden, maar alleen wat (h)erkenning van het anders zijn. Wat gelijkertijd leesvoer kan zijn voor collega's, uit de mond, euh pen van een expert. Want dat is Frans Corten wel imo.

[lindar76]

Mijn antwoord was nogal summier... ik zal het wat verduidelijken, en heb meteen een vraag. Ik herken namelijk veel uit het blog, behalve dat ik eerder te aardig ben en mezelf daarmee verloochen. Ben dus ook wel een beetje jaloers soms op mensen die zich niet zo druk maken om aardig gevonden worden...

Ik ben ook ergens flink gaan aanpassen, al in de puberteit; en zie daar een link. Ben me daar dus nu aan het uit worstelen...mezelf aan het terugvinden en uitvinden wat ik wil/nodig heb. Ik heb overigens geen baan meer die ik te overleven heb, maar vraag me dus wel serieus af hoe nu verder.

Is deze kant voor iemand ook herkenbaar? Teveel aanpassen, te aardig willen zijn/gevonden willen worden? En daardoor eigenheid verliezen? Hoe vond je die weer terug, en heb je daarna balans kunnen vinden tussen eigenheid en in een (collega)groep passen?

[Finisterre]

Is deze kant voor iemand ook herkenbaar? Teveel aanpassen, te aardig willen zijn/gevonden willen worden? En daardoor eigenheid verliezen? Hoe vond je die weer terug, en heb je daarna balans kunnen vinden tussen eigenheid en in een (collega)groep passen?

Even speciaal aan lindar76: dit is zeker een interessant onderwerp. Misschien leuk om er een eigen onderwerp van te maken?
Ik vind het wel herkenbaar: ik heb als kind vooral geleerd niet lastig te zijn en vooral rekening te houden met anderen. Dat is door een aantal zaken alleen maar versterkt. En misschien wel door het HB'er zijn lijk ik er ook nog eens heel goed in . In mijn beleving is dit zeker een eigen discussie waard!

Wat het originele onderwerp van deze discussie betreft: ondanks goede voornemens en de gegeven tips blijkt het toch weer rete-lastig om werk vol te houden dat gewoon te eenvoudig is in een omgeving die de dingen ook gewoon niet slim, up to date en up to speed aan pakt. Vooral met de overweldigende inefficiëntie en met de niet-functionerende collega's heb ik moeite.

Ik wil er mee dealen en accepteren dat dit nu simpelweg mijn situatie is, maar ondertussen krijg ik hoofdpijn, ga ik slecht slapen etc..... Ik ga niet zo maar een passendere baan vinden en ik wil wel een eigen inkomen genereren, dus ik zal hier toch mee moeten leren omgaan ... denk ik? Heel graag was ik 2015 wat positiever gestart.

[rewind]

Ach, gelukkig valt het met mij dan nog wel mee! Ik had wel pas de neiging om even met iedereen ruzie te maken, omdat ze zulke denkfouten maakten/maken, maar ik heb het sociaal aangepakt.
Toch herken ik het niet zo: ik word ook wel als betweterig gezien en als bedreigend (weet ik zeker), maar ik moet eerlijk zeggen dat ik weinig last heb van mijn collega's en ook weinig strubbelingen met anderen.
O, ik erger me wel hoor! Ik pas me ook niet aan in mijn denken, wel ik hoe ik het uit. Ik zoek strategische wegen en dan krijg ik nog veel voor elkaar. Maar ook mijn baan staat onder druk (niet vanwege mijn functioneren: dat is prima), maar vanwege de crisis. Ook dat probeer ik weer strategisch op te lossen, want ik wil mijn baan graag behouden.

(sluit niet aan bij draadje..., weet ik)
Maar het helpt misschien wel: niet iedereen loopt vast in baan! Ik ben echt superblij met mijn baan. Nog steeds. Het is nog steeds niet saai (al doe ik in de ogen van anderen al tijden hetzelfde). Ik heb veel vrijheid en ik heb ruimte om te zijn wie ik ben en om te doen wat ik wil. Dat is denk ik waar het om draait. Als je dat hebt, dan kun je je baan zo vormgeven dat je het zelf leuk blijft houden. Dat is niet iedereen gegeven, dat besef ik ook. Zit er dan niets negatiefs aan mijn baan? Natuurlijk wel. Veel zelfs. Vooral dingen eromheen: structuren etc.

[danser]

even nog over het rugzakje en lopen... en het volgen van je passie
Mijn hartewens was/is danser worden. helaas had ik dan iets jonger moeten beginnen om nog een professioneel niveau te halen. Dit is altijd een diep verdriet geweest. Wat míj vervolgens heeft geholpen om een richting te vinden, waarbij ik ook 'gelukkig' kan zijn, is onderzoeken wat dan de essentie is van dansen waar ik gelukkig van word. En bedenken in welke andere beroepen of op welke manier ik deze essentie ook kan vinden.
Voor mij was dat dit:
- werken in het nu
- beweging, lichamelijk dan wel geestelijk
- werken naar een concreet einddoel, naarmate het doel eindigt steeds harder werken, uitdaging bíjna boven je kunnen en dan de ontlading en daarna ontspanning.
- connectie met anderen die ook naar dat doel werken.
- het doel waar naar gewerkt wordt, betekent iets voor anderen.
Ik heb ondervonden dat ik de voldoening en flow die ik krijg van dansen, ook kan bereiken in andere beroepen, zoals kok en organisator van evenementen en het geven van trainingen. Niet dat ik nu op dit moment die satisfactie heb in mijn werk (ik ben zoekende), maar ik weet wel onder welke condities ik het best functioneer en waar ik voldoening uit haal. Daar kan ik dus naar op zoek in mijn toekomstige werk, en ik kan mijn behoeften ook kenbaar maken aan eventuele leidinggevenden. Dat heeft veel gescheeld in mijn laatste functie (die niet ideaal was).

Wellicht kan het jullie helpen om ook de essentie van het rugzakje en lopen, te vinden. ik denk bijvoorbeeld aan:
vrijheid, beweging, autonomie, rust, natuur
Deze waarden, of vergelijkbare waarden, kun je mogelijk ook vinden in andere functies (misschien zelfs schoenmaker )