op = op

[WakeUp]

Dat sprongetje, is ongelooflijk fijn (want het zegt veel over hoe gevoelig je wel niet bent) en tegelijkertijd zegt het alles over de pijn, het lijden, de angst, de misère, de gemiste kansen, de verkwanselde tijd,
het leven dat even zinloos lijkt als de zon wel of niet schijnt, de regen die het licht weerkaatst in de ogen van de omstaanders... hun emoties die binnenkomen en de daaropvolgende woede, onbegrensbare woede van het leven dat ik nooit heb gekend.
Misschien is jouw leven qua inhoud en vorm een klankgedicht met het ongerijmde. Je voelt misschien wel dat het niet perfect is, dat je 'anders' bent.
Toch is ieder mensenleven evenveel waard.

[Stefan]

Zoals Stefan al zei : misschien is er inderdaad niks mis met de omgeving naar je hand zetten.

Ik was zondag op de wageningen universiteit, op de dag van de wetenschap, mensen aan het rondleiden in het fablab. Sta je ineens van alles uit te leggen.


Sta je met je LTS diploma.


Ik ben er vrijwilliger en heb dus geen lidmaatschapsgeld betaald; heb er stamcel researchers, kunstenaars, instrumentenbouwers, en gepensioneerd ingenieur ontmoet (hij bouwt voor de fun een segway). Allemaal per ongeluk, gewoon door een keer te doen waar je bang voor bent (naar een fablab gaan voor 't eerst). Ze zitten overal.



Soms gaat het niet om je doel: sterker nog, misschien moet je dat doel(purpose) eerst loslaten om achter de grote cirkels te komen. Ze liggen sowieso allemaal buiten je comfortzone

En nogwat. Overal is wel een mate van "puinhoop". Elk huisje z'n kruisje. Uit mijn post kan je niet opmaken hoe moeilijk het was op te staan die dag, of hoe eng het was te zeggen dat ik wel kon helpen. Of dat ik bewust het hele schema van de dag pas een half uur voor ik begon heb bekeken. Of mijn instorting van vorige week.. en dat hebben we, denk ik, allemaal wel. Het is een balans, en elke duiding doet het onrecht aan.

[WakeUp]

Letterlijk 'groots', Stefan. Machtig wat je doet!

[nathalie]

cool Stefan !!

[Mercurious]

Mercurious, u is curieus.

Heb nog steeds geen idee wat je ervan vindt.

Als ik het hele geheim van ultiem geluk had doorgrond was ik het nu zelf wel.Maar dat ben ik niet helemaal: het knelt aan alle kanten. Ik ben net herstellend van een instorting. Zou kunnen zeggen dat ik dat nooit meer wil meemaken, maar de reden dat ik instortte heeft basis in sterke emoties, overtuigingen, waarden. Die zijn me waardevol en die wil ik niet indammen of wegstoppen. Maar in plaats van dat als externe problemen te zien, kan je je ook richten op je innerlijke overtuigingen die je onvrede eigenlijk veroorzaken. Bijv: Je woont ergens en vindt dat dat zo moet blijven. Je auto is onmisbaar. Misschien zie je financiële achteruitgang als een verlies en ben je gericht op "winnaar zijn". Zorg voor kinderen en de overtuiging dat een volwassene geen bijdrage mag vragen van een tiener. etc etc..

Ik heb misschien met gelukkig worden een zelfde relatie als met passie of motivatie. Dat maak je niet, je vindt het zelfs niet... het is er al, maar je weet niet waarvoor, of ziet dat als onhaalbaar.

Ik denk persoonlijk dat het zinvoller is om te zoeken naar optimisme, vermogen om dingen in beweging te zetten, je omgeving naar je hand te zetten, etc etc.

Die naam is ook niet uit de lucht komen vallen :p
Maar wat ik waarvan vind? Ik duidde vooral op je laatste alinea, had ik wat duidelijker kunnen quoten...

Ik beschouw mezelf wel als een natuurlijke optimist. Daardoor lijk ik wel gelukkig, maar geluk is inderdaad niet zo eenvoudig als een lach op je gezicht.

[Sawi]

Tof, Stefan. Fablabs zijn leuk. Ik ben er wel eens geweest met een jongere waar ik buddy van was. Het is de ideale omgeving om jongeren te laten zien dat leren meer is dan school en ze op die manier mee te geven dat ze heel veel kunnen. (En daar hoeft niemand hoogbegaafd voor te zijn.)

[WakeUp]

Zalig al die verschillende invloeden, bedankt!

Bright minds never die, they just float into time... - by WakeUp

Ben aan het lezen in Searching for Meaning van PhD James T. Webb, wat een belevenis. Eindelijk!!

De erkenning is er!

Zijn er nog mensen die er iets over hebben opgestoken betreffende de eerste 4 hoofdstukken?

Kwestie om al wat te discussiëren avant-la-lettre

[nathalie]

Ik heb het ook net uit . Wel bijzonder verhelderend. En raak. Vooral de negatieve . En de desillusie. Ojaaa daar komt dat klote gevoel vandaan. En daarom is het niet goed te praten met tig psychologen door de jaren of begrepen door iedereen.
Met mijn kids nu als de kippen erbij om ze te steunen om de desillusie niet zo hard te beleven


En net uitgeleend aan Hb vriendin die net dr pootje int gips heeft ,zal haar wat meaningful leesvoer aanbieden naast de chocoladereep.

Discussieren vind ik lastig want ik heb een hopeloos kort termijngeheugen dus moet het boek erbij .en elke avond lezen voor het slapen betrkend dat ik nog een keer over ga doen. Vooral de laatste hoofdstukken

[WakeUp]

We hebben nog alle tijd van de wereld om dat boek te bespreken, Nathalie!

Het zal heus niet gaan lopen zoals de kippen...

En wat de vriendin betreft: geef haar ook eens iets anders dan chocoladerepen, een warme knuffel bijvoorbeeld..

[Sawi]

Het is misschien niet de start van een discussie over de eerste vier hoofdstukken, maar wel mijn reactie op het boek in het algemeen:
Ik vond het een heel verhelderend boek. Het heeft me vooral leren accepteren dat ik ben zoals ik ben en dat ik niet de enige ben.

Echte oplossingen voor dagelijkse problemen heeft het me niet gebracht, maar ik durf wel meer uit te komen voor mijn idealen en mijn waarden. En ik hoef tegenover mezelf geen excuses meer te verzinnen als ik weer eens tegen de stroom in ga. Ik ben nu eenmaal anders en ik heb andere idealen en de rest heeft me maar te nemen zoals ik ben.
En ik merk steeds vaker dat mensen mijn andere kijk op de wereld helemaal niet zo vreemd vinden, maar gewoon accepteren. Zeker als ik toelicht waarom ik denk zoals ik denk.

[WakeUp]

Zolang we mens zijn zijn er menselijke kanten die we allemaal wel herkennen.
Alleen jammer dat een minderheidsgroep die toch aan de top van de voedselketen zou kunnen staan, zoveel weerstand ondervindt.
Ik blijf het moeilijk te verteren vinden.

[nathalie]

Don't eat the stupd people!


Wake-up we kunnen een apart topic misschien over het boek van Webb en dat deze laatste posts mee verhuizen.

[WakeUp]

Goed plan Nathalie. Is het de bedoeling dat we deze berichten zelf verplaatsen (deleten)?

[nathalie]

misschien een lieve moderator vragen om wat over te hevelen als jij de topic opend en presenteerd.
Jouw feestje.

[Arcuscloud]

Ik ben al jaren op zoek naar de betekenis van het leven. Heb nu ook hulp gezocht en dan blijkt... dat ze me meer niet kunnen volgen dan wel.
Herkent iemand dit?
Heel gedreven zijn, grenzen verleggen, kwaad en ontsteld, depressief omwille van het onbegrip, veel meegemaakt.
Begrijpen maar zelf niet begrepen worden, totaal geblokkeerd zijn, mensen afstoten.

Ja en zelfs op dit moment. Een factor geluk komt daar ook bij kijken wat best wel bepalend kan zijn voor de tijdspanne waarin je je vragen tot een oplossing wil brengen. Maar op zoek gaan naar "de zin van het leven" ben je al mee bezig. omdat dit tijd kost, hoeft niet te betekenen dat je deze zin binnen een paar dagen hebt uitgevogeld. Het is mens eigen hierover continu over na te denken. Leven is erg allesomvattend; ook de negatieve aspecten hiervan. Hoe je ermee omgaat in matrix met de kansen die je aangeboden krijgt, bepaald of jouw gestelde dromen en wensen ook zinvolle betekenis gaan krijgen. Maar soms is dat niet altijd in jouw handen (geboren in oorlogsland, gediscrimineerd (en nee, geen zwarte-piet gevallen), mishandeld, geen geld, hoop ziektes etc). De zin is dan overleven, vechten voor de kans op beter, hoe klein die ook moge zijn. Persistentie, discipline en veerkrachtigheid is hierbij vereist, maar dat is nooit gelijk voor iedereen!

Jouw zin is de ontdekkingsreis van jouw complexe gelaagdheid. Coaches e.d. zijn hierbij hulptools om de boel te versnellen, maar jijzelf doet het bouwproject, snap je! Prijs jezelf als één van de weinigen die voor het dement worden erachter komt hoe het in elkaar zit. Ik zie het nu voor me, maar realiseer me tegelijkertijd dat ik er nog niet ben. In mijn geval wordt ik veelal tegengehouden door een reeks zware gebeurtenissen. Ik accepteer dat snel, zodat ik snel door kan, want je kunt er-toch-niets-aan-doen!! Het overkomt je en helaas. op je omgeving heb je wel invloed en als je een onrechtvaardig verschil constateert, moet je je niet richten op wat je waarneemt, maar waar dat vandaan komt. Je bent dan A: in staat om te relativeren en B: kan je jezelf in je handjes wrijven dat jij gezegend bent met een bepaald inzicht en een ander die gave niet heeft en dus ook niet mee geboren is. En C: jezelf de ruimte geeft om het jezelf gemakkelijker te maken in de omgang met. Helemaal weg gaat het toch niet, want de kans is toch veel groter dat je tegen bekrompenheid, onrechtvaardigheid aanloopt e.d. Anders kunnen mensen het niet behappen en snappen ze hun overlevingstechniek niet, hoe stom die in jouw ogen ook moge wezen.

Voor zover de zin van het leven: , das 1 ding wat zeker is!

[Birdman]

Voor mensen die op zoek zijn naar de zin van het leven heb ik een mooie link:

http://www.hetleveniszinloos.nl/nl/home/

Enjoy!

My two cents; ik vrees inderdaad dat er geen hoger doel is dat ons mens-zijn ontstijgt. Geen absolute moraal, geen algemene normen en waarden.

Je dient uiteindelijk de zin uit je eigen leven te halen, heel cliché misschien maar daarom niet minder waar naar mijn mening. Meestal kom je dan op iets dat van toegevoegde waarde is voor anderen. Na een paar jaar worstelen is dit simpele uitgangspunt voor mij werkbaar gebleken.

[WakeUp]

...omdat dit tijd kost, hoeft niet te betekenen dat je deze zin binnen een paar dagen hebt uitgevogeld... De zin is dan overleven, vechten voor de kans op beter, hoe klein die ook moge zijn. Persistentie, discipline en veerkrachtigheid is hierbij vereist, maar dat is nooit gelijk voor iedereen!

He Arcus, heb de dingen wat duidelijker gemaakt voor mezelf, vind je insteek echt goed!

...Jouw zin is de ontdekkingsreis van jouw complexe gelaagdheid...In mijn geval wordt ik veelal tegengehouden door een reeks zware gebeurtenissen. Ik accepteer dat snel, zodat ik snel door kan, want je kunt er-toch-niets-aan-doen!! Het overkomt je en helaas...Je bent dan
A: in staat om te relativeren en
B: kan je jezelf in je handjes wrijven dat jij gezegend bent met een bepaald inzicht en een ander die gave niet heeft en dus ook niet mee geboren is.
En C: jezelf de ruimte geeft om het jezelf gemakkelijker te maken in de omgang met. Helemaal weg gaat het toch niet, want de kans is toch veel groter dat je tegen bekrompenheid, onrechtvaardigheid aanloopt e.d. Anders kunnen mensen het niet behappen en snappen ze hun overlevingstechniek niet, hoe stom die in jouw ogen ook moge wezen.

Voor zover de zin van het leven: , das 1 ding wat zeker

Wat bedoel je met een reeks zware gebeurtenissen? Kan/wil je daar iets - wat dan ook - over kwijt?
Oh ja en wat "uitgevogeld" betreft: het deed me denken aan Birdman,

Enjoy!

My two cents; ik vrees inderdaad dat er geen hoger doel is dat ons mens-zijn ontstijgt. Geen absolute moraal, geen algemene normen en waarden.

Je dient uiteindelijk de zin uit je eigen leven te halen, heel cliché misschien maar daarom niet minder waar naar mijn mening. Meestal kom je dan op iets dat van toegevoegde waarde is voor anderen. Na een paar jaar worstelen is dit simpele uitgangspunt voor mij werkbaar gebleken.

Hier weer hetzelfde! Verdomme hebben wij HB'ers dan zo'n afwijkende visie dat we overal maar tegenaan lopen en worstelen met onbegrip alsof het een wedstrijd is?

[Arcuscloud]

Voor mensen die op zoek zijn naar de zin van het leven heb ik een mooie link:

http://www.hetleveniszinloos.nl/nl/home/

Enjoy!

My two cents; ik vrees inderdaad dat er geen hoger doel is dat ons mens-zijn ontstijgt. Geen absolute moraal, geen algemene normen en waarden.

Je dient uiteindelijk de zin uit je eigen leven te halen, heel cliché misschien maar daarom niet minder waar naar mijn mening. Meestal kom je dan op iets dat van toegevoegde waarde is voor anderen. Na een paar jaar worstelen is dit simpele uitgangspunt voor mij werkbaar gebleken.

Bingo en uit controverse leer je ook automatisch hoe het wel moet.

[Arcuscloud]

Wat bedoel je met een reeks zware gebeurtenissen? Kan/wil je daar iets - wat dan ook - over kwijt?
Oh ja en wat "uitgevogeld" betreft: het deed me denken aan Birdman,

Dank trouwens voor het compliment.

Mijn vrouw heeft net kanker gehad en is herstellende de maand erop nadat mijn vader van een controle is geweest na WEER last te hebben van zijn buik. Mijn 2 zoontjes (waarvan er 1 meervoudig gehandicapt) zijn in de malle molen voor onderzoek. Het bedrijf waar ik werkte onderging een plotselinge bedrijfsovername; de klanten wisten het eerder dan wij. Heb ik gelukkig op de deadline wat anders gevonden, kon ik na een krappe maand weer vertrekken (eigenlijk 3 weken). Een typisch geval van... Ik was aangenomen om dingen te veranderen, werd aangemoedigd, dus ging ik daarvoor. Al heel snel had ik vele issues op tafel. En toen werd ik geïndoctrineerd door de teamleidster in tegenstelling tot het hoofd afdeling. Die twee kregen ruzie over mij en blijkbaar had de teamleidster hier veel (te veel) in te zeggen. Polarisatie van karakters is dodelijk voor een dynamische werksfeer, zo werd geconstateerd; alleen niet gegenereerd door mijn communicatie, maar ik leed daar zichtbaar onder. Toen ik het evalueerde met mijn connecties, zeiden ze bijna allemaal dat het "territorium drift" was en ze zich geïntimideerd voelde door mijn kennis en daardoor op alle slakken zout ging leggen. M.a.w: ze mocht me dus niet en het hoofd was er over eens dat zij dat tempo niet bij kon benen als wetenschapper. In het eindgesprek heb ik gelijk gekregen en het volle respect gehad, met opgeheven hoofd en rein geweten vertrokken en er komt nog een flink onderzoek naar het schandaal... Maar het resultaat is hetzelfde:

Ik ben nu werkloos!

Voor zover het UWV met de zogenaamde mogelijkheden en constructies:
Voor zover doorstuderen mij wel werd toegekend, maar ik er niet gebruik van kan maken vanwege financiële druk:
Voor zover een arsenaal aan referenten, connecties en sympathisanten tot dusver nog niet veel konden betekenen:
Voor zover ik door mijn MBO papieren in schil contrast is met het kennis, werk en denk niveau en ik daardoor tussen wal en schip val:

Ach ja... 3e keer bedrijfsovername, 2e keer werkloos. Zo nu en dan wordt ik een beetje moedeloos van het geheel, daar we al een jaar of 7 in een rusteloze aaneenschakeling zitten van: ziekenhuisbezoeken, consults, zeldzame ziektes en aandoeningen, burn-out/bore-out en dysthyme, werkloosheid, slechte werkatmosfeer en ver weg steeds, een paar dode dierbare familieleden, zware zwangerschappen, ik kom vrij recent achter TPD en blijk een zware kandidaat te zijn volgens een expert, maar helaas moet ik ook daar weer een (financiële) strijd leveren met naasten die er niet echt achter staan... En heel soms wordt ik een beetje pissed-off als ze zeggen: alles positief benaderen en positief blijven .

Gelukkig krijgen we nu hulp, want het is erg evident dat we ver boven ons kunnen functioneren en er een zware situatie en disbalans is in ons gezin.

[WakeUp]

Fuck! Dat is nog erger dan mijn situatie!!

Ik ben al meer dan 10 jaar existentieel depressief. Mijn familie gelooft niet in mijn kunnen.
Geen enkele studie afgemaakt.
Geen begrip bij de hulpverlening en geen connectie op dat diepere niveau.
Ben een lama die spuugt en als reactie wordt ik geslacht.
Ik zink al zo lang dat ik er mottig van wordt en eenzaam en alleen slijt ik dag in dag uit zonder menselijke warmte!
Elke dag denk ik na over zelfmoord.

Het is bewonderenswaardig Arcus, echt dat je het nog altijd volhoud!
Ik zou zeggen: blijf het volhouden en op een dag gaan we een pint drinken, als alles achter ons ligt!