Mijn verhaal en zoektocht

[Stefan89]

Hoi iedereen!

Even voorstellen, (ik probeer het kort te houden maar daar ben ik echter geen held in)

Ik ben 27 jaar en ontdekte zopas dat ik hoogsensitief ben. Uiteraard gevolgd door een huilbui van erkenning en opluchting. Ik ging natuurlijk verder op onderzoek en ontdekte dat er een verband is met hoogsensitiviteit en hoogbegaafdheid. Ik wist van mezelf dat ik boven gemiddeld begaafd was, maar mijn eerste reactie was van hoogbegaafdheid? nee dat kan absoluut niet. Echter, hoe meer ik er over begon te lezen, hoe meer ik mezelf herkende in al de kenmerken en verhalen van anderen.

Mijn verhaal begint als kind. Ik speelde graag met lego en knex. Ik volgde echter nooit de bijgeleverde plannetjes, maar ontwierp mijn eigen constructies. Ik schreef/tekende dat dan ook in een eigen plan, zodat mijn broer het later ook kon maken. Toen ik op mijn 6 jaar ging voetballen bleek dat ik ook al snel uitblonk t.o.v. mijn ploegmakkers. Op mijn 8 jaar werd ik "gepromoveerd" tot kapitein/aanvoerder van de ploeg omdat de trainer vond dat ik hier klaar voor was. Het is echter niet gebruikelijk dat er op die leeftijd al met een kapitein gewerkt word. Als kind van 8 jaar is dat veel te grote verantwoordelijkheid. Maar ik bleek echter een echt leiderschaps talent te hebben. Op mijn 10 jaar was voetbal voor mij een waar tactisch spel, terwijl het voor de anderen maar een beetje tegen een bal stampen was en wat passen geven.

Op mijn 11 jaar begon ik met skateboarden samen met een 10 tal vrienden, uiteraard bleek ik hier ook weer in uit te blinken. Ik was ook al een tijdje veel met de computer bezig, terwijl de meeste mensen in die tijd nog geen eens een computer thuis hadden. Ik was al bezig met een website te maken over skateboarden en speelde al met javascript (programmeertaal)

Tot zo ver ging alles nog goed, ik voelde mij wel anders en volwassener dan mijn leeftijdsgenoten, maar ik ervaarde dit niet als storend, in tegendeel, door mijn anders zijn en mijn "gaves" was ik net een uitstekend leiderstype.

Daarna ging het mis, mijn beste vriend was stikjaloers omdat ik in alles beter was. Toen heeft hij al onze leeftijdsgenoten tegen mij opgezet en werd ik gepest. Ik veranderde van leiderstype in een stil, verlegen jongentje dat van alles schrik had. Plots overheerste sociale angst, faalangst en depressie mijn leven. Ik werd buiten gepest op de voetbal, op de chiro, stopte met skaten en werd gepest op school. Als gevolg ging ik in alles onderpresteren. Ik durfde (en tot op vandaag op mijn 27 jaar nog steeds) niet meer te tonen aan de buitenwereld dat ik in iets goed ben. Ik ging soms zelfs met opzet onderpresteren.

In het derde middelbaar (15 jaar) moest je een nieuwe studierichting kiezen en kwam ik bij andere klasgenoten terecht. Hier ging het terug beter, ik werd niet meer gepest. Ik bleef echter onderpresteren en last hebben van faalangst, en sociale angst.

Ik had een nieuwe hobby, websites maken en veel met de computer werken, omdat ik hierbij alleen op mijn kamer kon bezig zijn zonder dat iemand zag dat ik er goed in was. Ik begon mij echter te isoleren van de buitenwereld en begon mij hoe langer hoe meer Autistisch te gedragen.
Hierna in het middelbaar ging alles redelijk goed, ondanks dat ik bleef onderpresteren en ben blijven zitten en afgezakt. Maar ik werd in ieder geval niet meer gepest. Deze jaren viel het echter weer op dat ik op school nooit het boek volgde, maar bijvoorbeeld met een bepaald formuletje bij wiskunde of fysica mijn eigen bewijs uitschreef om tot het nodige formuletje te komen. Een bepaalde leerkracht kon er niet mee om dat ik het boek niet volgde en buisde mij telkens, die leerkracht had ik natuurlijk net voor 3 vakken.

Het hoger onderwijs kon ik eindelijk iets met ICT doen, en iets creatiefs. Toen ben ik Multimedia en Communicatie technologie gaan studeren. Een combinatie van het technische en creatieve. Hier ben ik door gewalsd zonder ooit een herexamen te hebben en zonder echt te studeren. Alles 1 keer diagonaal lezen en ik had 12+/20.

Toen ik afstudeerde ging het echter weer mis. Ik kwam weer in een depressie terecht, met 2 jaar werkloosheid als gevolg. Toen ik eindelijk werk gevonden had, kreeg ik na een jaar een burnout, omdat ik moeilijkheden had om met mensen samen te werken. Ik was namelijk veel te perfectionistisch. Ik kreeg weer te maken met pesterijen omdat mensen mij een "hardass" vonden. Vlak voor de burnout kreeg ik echter van de klant een evaluatie "boven verwachting", kreeg opslag van mijn werkgever en reed al een tijdje met een Mercedes van het werk.

Mijn vrienden werden stikjaloers. Gevolg -> pesterijen. Ik belande in een psychose/depressie en werd opgenomen in het centrum voor geestelijke gezondheidszorg. Een beetje hiervoor had ik echter net gevonden dat ik hoogsensitief ben en misschien wel hoogbegaafd. Toen ik in het GGZ zei dat ik misschien wel hoogbegaafd ben lachtte ze me recht in mijn gezicht uit. Toen kwam de diagnose. "Je hebt AUTISME". Je problemen komen van een autismespectrum en niet vanuit een hoogbegaafdheid. Ik stelde voor om toch een IQ test te doen dat ik daar toch minstens meer duidelijkheid over kreeg. Waarop de psychiater antwoordde: NEE, je hebt autisme, PUNT. Uiteindelijk werd er dan toch een IQ test gedaan. Die kwam echter uit op een IQ van tussen de 82 en 92. Met als bijschrift aangezien het behaalde hoger diploma is deze test niet volgens verwachting. De resultaten duiden echter op een autismespectrum. De psychiater was mij echter weer aan het uitlachen. "Allez, je hebt toch een goede test afgelegd..., maar het duid echter wel aan dat je autisme hebt".

Na een jaar bleek dat mijn medicatie toch niet zo goed was, ging ik naar een andere psychiater die zei dat ik duidelijk een hoog IQ heb. Hij zegt echter ook dat ik Syndroom van Asperger heb.

Nu stel ik mij de vraag. Zou ik echt hoogbegaafd kunnen zijn? of heb ik Autisme? Of heb ik beide?

- Voor mijn twaalf jaar gedroeg ik mij niet autistisch, dit is gekomen door pesterijen. Terwijl autisme word je mee geboren en moet je als kind al merken.
- Ik ben duidelijk hoogsensitief en heb een grote empathie. Mensen met autisme zouden geen empathie voor andere mensen hebben.
- ik moet iets maar 1 keer diagonaal lezen en ben geslaagd voor een examen, zelfs in het hoger onderwijs.
- Mijn vader is op zijn 16 jaar getest en kwam uit op een IQ van 128.
- Ik ben veel bezig met Game development, ik doe zowel Programmeren als 3D modelling, Concept art, Animeren, Audio, Design etc... Ik kan zowat alle aspecten van game development op een professioneel niveau...
- Ik ben veel bezig met Schilderen, Muziek componeren, Beeldhouwen etc...
- Ik ben super gemotiveerd en heb een brandende passie voor alles waar ik me aan interesseer in het leven. Ik kan soms tot 16 uur op een dag geconcentreerd bezig zijn met game development bvb.
- Ik heb een sterke nood aan nieuwe dingen bij te leren. Ik ben heel de dag bezig met te googlen/youtuben om nieuwe programmeer talen te leren, of nieuwe methodes om mijn 3D modelling workflow te versnellen, nieuwe programma's leren, of methodes om muziek te maken, etc...
- sommige dagen ben ik oververmoeid (vooral als ik veel onder mensen moet komen) en heb ik veel slaap nodig, en andere dagen heb ik energie met hopen en weinig slaap nodig.
- ik ben zeer goed in wiskunde en fysica (ook nodig bij game development)
- Ik kon al in een eerste programmeertaal programmeren op mijn 11 jaar. Ondertussen, op mijn 27 jaar, ken ik iets van een 7 programmeertalen. Terwijl ik ook artistiek aangelegd ben.
- Ik merk dat ik in grotere denkstappen denk. Ik heb moeite met communiceren met mensen omdat ik constant aan het nadenken ben over hoe ik het in tussenstappen moet verwoorden. Anders begrijpt men mij al helemaal niet.
- Ik ben een beelddenker.
- Ik denk meestal eerst aan andere mensen voor ik aan mezelf denk.
- Perfectionistisch, verantwoordelijkheidsgevoel, doorzettingsvermogen, creativiteit, etc..
- Ik kan me voor 80-90% herkennen in het gedrag dat men beschrijft op verschillende websites. Het enige waar ik me niet in kan herkennen is dat hoogbegaafden snel en veel praten. Ik ben net stil en verlegen en praat niet veel omdat ik weet dat ik moeite heb met communiceren met anderen. Ik geloof dat ik zo geworden ben dankzij pesterijen en mij onbegrepen te voelen.

Wat denken jullie, zou ik hoogbegaafd kunnen zijn? Of een soort van "hoogbegaafd-light" (IQ van 120-129 + hoogsensitief) misschien? Zou de diagnose Syndroom van Asperger verkeerd kunnen zijn? aangezien dit op vele websites staat dat dat een vaak voorkomende misdiagnose is bij hoogbegaafden... omdat mensen in de GGZ niet op school geleerd hebben over HB en dus denken dat je gewoon heel slim bent en geen problemen kunt hebben.

Ik heb faalangst en kan niet om met tijdsdruk, ik vrees dus dat als ik opnieuw een IQ test zou afleggen dat dit weer een te laag cijfer zal uitkomen. Ik ben op zoek naar de erkenning of uitsluiting van HB, zodat ik mij ofwel kan neerleggen bij het feit dat mijn problemen van autisme komen, of anderzijds dat ik helemaal niet zo onzelfzeker hoef te zijn, aangezien ik HB ben. Ook om de juiste therapeut te vinden, want momenteel ben ik in begeleiding bij een therapeut voor autisme, maar 70% van wat die verteld is lariekoek en komt niet overeen met mijn gedrag...

Ik kijk in ieder geval uit naar het actief deelnemen op dit forum De verhalen die ik hier lees brengen in elk geval erkenning en opluchting.

Groetjes Stefan

[Sawi]

Welkom hier, Stefan.

Wat ik in je post lees is vooral onzekerheid over jezelf en zoeken naar een antwoord op de vraag of je autistisch bent, of hoogbegaafd of misschien wel beide. Op zich een legitieme vraag en zoektocht, maar besef ook dat je misschien nooit helemaal duidelijkheid gaat krijgen op je vraag.

Misschien goed om te weten: ook ik heb autistische trekken. Als ze mij hadden getest als kind was er zelfs vrij zeker autisme uit gekomen. Ik voldeed toen aan vrijwel alle kenmerken en snapte ook echt niets van de emoties van anderen. Maar ik kan me ook herinneren dat ik me al vanaf de kleuterschool aanpaste aan de rest om maar niet te veel op te vallen.
Gelukkig ben ik nooit getest. Maar betekent dat dan dat ik het niet ben of dat ik er mee om heb leren gaan? Geen idee.
Wat ik wel weet is dat sinds ik meer over hb ben gaan lezen, ik mezelf accepteer zoals ik ben, me minder ben gaan aanpassen aan de buitenwereld en ik een stuk zelfverzekerder ben. Ik presteer niet meer onder, heb geen faalangst meer, doe dingen op mijn eigen manier en heb momenteel zelf een baan waarin communicatie en empathie essentieel zijn. Of ik autistisch ben, of hb, of allebei, of beide niet... het is onbelangrijk, want ik ben wie ik ben.

Het forum hier is erg informatief en herkenning vinden kan je erg helpen bij het accepteren hoe je denkt en wie je bent. Ik hoop dat ook jij de herkenning vindt, waarmee je handvatten krijgt om jezelf en de wereld iets beter te begrijpen.

[Tor]

Hi Stefan & welcome

I was diagnosed with ADHD recently but in combination with HB. The symptoms are the same and there is much overlap.

I have come to the conclusion that I am not really concerned which one it could be. I am just working on managing the symptoms I have - whichever label 'they' choose to give me is up to them Is their truth any more correct than my own?

As Sawi so beautifully said, you are who you are. And would it make you feel better to know? I don't think I'll ever know and I'm not bothered anymore as I don't think it would help me particularly but I do appreciate that everyone is different of course.

I hope this site helps you. I have only been on here a few weeks but it has certainly been a comfort to me. I've met some really great people.

Groeten,

Tor

PS I can read Dutch fine but my written Dutch is a bit weak - Just so you know. You don't have to write in English!

[Stefan89]

Het is inderdaad misschien een goed idee van gewoon te kijken naar de symptomen, en niet naar welk label ik nu echt heb. En te werken aan de problemen die ik heb. Maar ik vind het label "autisme" nog steeds moeilijk te accepteren en brengt mij heel wat onduidelijkheid en onzelfzekerheid.

Ik krijg nu wel goede medicatie, dat is al een stap vooruit. Dat werkt tegen de angsten, tegen depressieve periodes en om mijn periodes van hoge energie in te perken.

Dat is nog zo'n diagnose/label dat ze me gaven -> Cyclothymie. Dit zou ook een veelvoorkomende misdiagnose zijn bij HB'ers omdat ze nu eenmaal perdioden van euforie/doorzetting/energie kennen en door de hooggevoeligheid ook snel kunnen down zijn.

Ik ben sinds ik ontdekt heb van HB wel veel zelfzekerder geworden en begin ineens wel goed te presteren in vanalles. Ik heb nu vrienden die niet jaloers zijn en zeker niet het type om iemand te pesten. Ik durf nu ook meer naar buiten komen met mijn gaven, omdat mijn nieuwe vrienden mij daar in accepteren en niet jaloers zijn. Dat doet deugd na 15 jaar verstoppertje te spelen.

Mijn vader en broer zijn nog altijd niet overtuigd van een soort van begaafdheid/HB, zij denken dat ik maar een gemiddeld IQ heb aangezien ik op school onder gemiddeld presteerde in het middelbaar.

Maar goed, ik vind het al een goede stap dat ik zelf besef dat ik een zekere begaafdheid heb en niet onzelfzeker hoef te zijn Op mijn vraag of ik effectief HB ben of Autistisch of beide zal ik inderdaad waarschijnlijk nooit een echt antwoord op vinden.

[Tor]

The first thing I started to research HB was that many HB-ers don't do particularly well at school. School doesn't suit everyone and definitely not our very stiff 'un-creative' approach.

Have you seen this clip below: Hopefully it will inspire you to just find your own way and create an environment around you that suits you. I'd ignore all the labels and certainly don't get depressed by them - who says these people are right anyway? Psychology is not an exact science. Most shrinks no nothing about HB - they don't study it (Maybe one lecture or something during the whole course!)

I finally stopped believing in the so-called mental health system when I read how the DSM criteria were put together - lachwekkend! See The Psychopath Test by Jon Ronson.



Groeten en tot posts

Tor

[Kaathe]

Als ik jouw verhaal zo lees dan herken ik mijzelf daar grotendeels in. Vooral de sociale angst, faalangst en depressie zijn dingen waar ik me het afgelopen halfjaar doorheen heb gewerkt omdat ik er ook ontzettend veel last van had. Deze schijnen vaak voor te komen bij hoogbegaafden (Dabrowski's overexcitabilities).

Ik kan de volgende boeken aanraden om te lezen, deze hebben mij stuk voor stuk heel erg geholpen met zelfacceptatie:

The highly sensitive person
The Gifted Adult
The Drama of the Gifted Child

En in jouw geval... is deze misschien heel interessant: https://www.goodreads.com/book/show/840 ... earch=true

Er is ook ooit een verband gelegd tussen Social Anxiety Disorder (SAD) en hoogbegaafdheid. Niet iedereen die het heeft is hoogbegaafd, maar veel hoogbegaafden hebben het. Een beetje hetzelfde als hoogsensitiviteit dus.

Ik denk inderdaad dat je hier op het juiste forum bent aangekomen. Er zijn wat online IQ tests die je zou kunnen proberen te maken al geven ze natuurlijk geen garantie. Het zijn geen echte IQ tests. Onder andere DynamIQ, Fiqure en IQTest.dk zijn bekenden. Sommigen classificeren je voor online high IQ societies. Onder andere de betrouwbaarheid van de online IQ tests wordt daar besproken. Maar even zonder gekheid, ze geven je een goede inschatting en je moet de uitslag met een korreltje zout nemen, maar je zult er vaak geen 30 punten onder of boven zitten.

Wil je echt uitsluitsel dan zul je een officiële test moeten afnemen, maar ook de uitslag daarvan kan erg wisselend zijn. Een IQ is naar mijn mening een nummer, een IQ van 125 sluit niet uit dat je hoogbegaafd bent. Het gaat om de persoonlijkheidskenmerken, niet om een getal wat uit een test komt rollen. Verdiep je in de hoogbegaafdheid, als je jezelf erin herkent dan zou dat voldoende moeten zijn voor je.

[Eekhoorn]

Welkom Stefan!

Vervelend dat je worstelt met deze vragen. Hoewel de vragen niet belangrijk hoeven te zijn (het is maar een labeltje en het verandert niks aan wie je bent), snap ik dat je ermee worstelt. En, soms kan helderheid in labeltje wel helpen, bijvoorbeeld in snappen hoe je met bepaalde eigenschappen van jezelf moet omgaan. Then again, officieel zou je door een goede analyse van 'wat er niet lekker loopt' ook zonder labeltje tot een goede analyse moeten kunnen komen van hoe je ermee om moet gaan. Maar met labeltje is het meer voorgebakken, en daardoor makkelijker.

Ik zou er net als mijn voorgangers voor willen pleiten om het labeltje los te laten. Lastig is dat je in de hulpverlening zit. Hulpverleners werken vaak met labeltjes. En sommige hulpverleners kijken niet meer naar de persoon, maar alleen naar het labeltje. Heel frustrerend, want dan wordt ineens heel belangrijk dat er het juiste labeltje op zit. Maar eigenlijk, als een hulpverlener niet meer naar jou maar alleen naar je labeltje kijkt, zit je niet goed bij deze hulpverlener. Ik zou dan op zoek gaan naar eentje die jou wel ziet (overigens: toen dat mij ooit overkwam was ik niet mondig genoeg om daarin voor mijzelf te kiezen).

Ik denk dat je voor jezelf al veel wijzer gaat worden door op dit forum deel te nemen. Mocht je toch serieus een 'uitslag' willen over deze vraag, dan heb je iemand nodig die zowel kennis heeft van hoogbegaafdheid als van autisme. Ik ken er eentje in Den Bosch, je kan me PB-en voor meer info (maar, zie hierboven )

[Stefan89]

Ik denk dat ik stilaan antwoorden heb op mijn vragen. Ik ben nog een keer bij een auti-coach geweest en die heeft mij de denkstijl van autisme nog een keer op een andere manier uitgelegd en ik kan er mij wel in vinden en stilaan bij neerleggen. Die denkstijl begrijpen gaat me in ieder geval helpen bij mij faalangst en sociale angst denk ik. Zij zegt ook duidelijk dat ik een ruim overschot aan intelligentie heb.

Anderzijds, als ik mezelf vergelijk met mijn vader en broer (vader getest en heeft IQ van 128, broer is afgestudeerd als industrieel ingenieur met 93%), dan besluit ik dat zij duidelijk minstens meergebaafd/hoogintelligent zijn. Maar als ik zie hoeveel zaken zij mee bezig zijn en in uitblinken, dan kom ik maar aan 3-4 zaken. Terwijl normale gemiddelde mensen al blij zijn met 1 of 2 talenten.

En dan heb je mij...

blink uit in voetbal, skateboarden, schilderen, tekenen, beeldhouwen, (web) design, web development (programmeren), game design, games programmeren, audio effects, animeren, 3D modelling, Visual Fx, video bewerking/fx, drum & bass muziek producen, game/film muziek componeren, wiskunde, fysica, elektronica, software testing. Ik heb in zekere zin leiderschapskills en zin voor business/ondernemen. (heb mijn eigen game toolkit ontwikkeld voor andere developers zodat ze een start punt hebben om een eigen game te maken, en ben deze aan het verkopen, wat al aardig wat heeft opgebracht)

Ik denk dus dat ik er uit ben. Asperger + aardig HB. Nu kan ik eindelijk mezelf beter begrijpen en werken aan mijn angsten.

verder ga ik binnekort nog naar een hulpverlener met expertise in zowel autisme als HB voor een extra mening.

Bedankt Kaathe voor de aanbevolen boeken!

[Eekhoorn]

Fijn dat dingen duidelijker worden Stefan!

[Sawi]

Inderdaad goed dat het je allemaal wat duidelijker wordt. Je zit duidelijk in een periode van groei.

Dat je autisme hebt en hb bent, heeft een voordeel: intelligente autisten vinden meestal wel een manier om met hun beperking om te gaan. Je bent immers in staat om te reflecteren op je eigen kunnen. Als je dan ook nog een manier vindt om met je hoogbegaafdheid om te gaan, dan komt het ongetwijfeld goed.

[Selah]

Zou het voor jou uitmaken of je nou Asperger zou hebben of niet?
Asperger betekent ook dat je een hoger dan gemiddeld IQ hebt en geen taalachterstand hebt.

Hb kan zowel een vloek als een zegen zijn en een psychiatrische diagnose kan dat eveneens.
Zelfs het hebben van rode haren kan een vloek of een zegen zijn.
Perceptie is een grote reden waarom we bepaalde dingen wel of niet als goed ervaren.
Maar feit is dat het etiketje zelf jou als mens niet zou mogen definiëren.
Je hebt een diagnose ipv dat je een diagnose bent.
Ook iemand met klassiek autisme is meer dan alleen zijn autisme.