Empathie en het vermijden van kritiek staan volledig los van elkaar. Je bent niet altijd kritisch en niet empathisch of nooit kritisch maar wel empathisch. De twee eigenschappen gaan prima samen. Kritiek kan ook ontstaan omdat men in staat is om verder vooruit kan denken. Maar men kan bij die kritieken ook het empathisch vermogen inzetten. bijv door de norm te bekritiseren zonder normale mensen "leeg" of "dom" te noemen. Maar ze "gewoon", "normaal", of "gemiddeld" te noemen.
Water schreef:
Maar als je cognitieve gedragstherapie hebt gedaan en je moedertaal goed kent en je academische opleiding genoten hebt, zie je ineens allerlei mensen die zo slordig spreken en denken, mag ik dat zeggen?
Ja want dit heeft toemaken met het verder vooruit denken. Verder vooruit denken word vaak verward met negatief denken, toch zijn dat twee verschillende karaktereigenschappen. Negatief denken is gebaseerd op het negatieve zelf. Verder vooruit denken is gebaseerd op waarheden. Dingen die gewoon waar zijn moeten worden erkend in plaats van ontkent. Het vermijden van de waarheid is weer negatief en een negatieve vorm van denken.
Opaspop, ik heb zelf ook even moeite gehad om het negatief denken en verder vooruit denken in het juiste perspectief te zien. Ik ben het niet eens met de kleineerde opmerkingen die je schrijft over anderen zoals "dom" of "leeg". Maar wel met een aantal dingen je schrijft over maatschappij. Ik ben hier niet om je te dwingen je daarin aan te passen. Mocht je het er niet mee eens zijn, dan accepteer ik onze meningsverschillen.
Ray schreef:
De kritische toon van opaspop, ten overstaan van de norm, vind ik net zozeer interessant en waardevol als de andere reacties. Zoals al door iemand genoemd is niemand identiek gespeend en dat is juist wat een breder perspectief biedt. Persoonlijk kan ik me overigens zowel vinden in de reacties van 'empathie', ten overstaan van 'het normale volk' (zeg ik dat voorzichtig genoeg?
) als de 'niet aardige' woorden die opaspop voor ze over heeft. Het zou een grote beperking zijn in die zin wanneer niemand zich meer kritisch uit kon laten betreffende de norm(ale (gemiddelde) mens) omdat anderen dat aanmatigend vinden vanuit hun gevoel voor rechtvaardigheid of empathie. In mijn beleving is dat evenwel een negatieve vorm van generaliseren door een ander proberen in te perken c.q. te beperken door deze op de vingers te tikken nadat deze een weergave ('inzage') heeft geboden van diens belevingswereld met betrekking tot diens omgeving. En dit laatste wat op zichzelf betrokken ook weer interessant is overigens.
Ik heb moeite met de redeneringen. Aan de ene kant zit er een kern van waarheid in en zie ik het op de zelfde manier. Aan de andere kant hebben wij (van de empathische kant) een gat gedicht en een nieuwe geopend. Dan vind ik het jammer dat jij (in mijn beleving) ons gat weer dicht en daarnaast het oude gat weer opent, die wij weer gedicht hebben. Ik krijg dan de indruk dat het ineens weer oké is om anderen "dom of "leeg te noemen, naast dat het echt ok is om de waarheid te bekritiseren. Is dat ook zo? Corrigeer me maar als ik mis heb.
We kunnen elkaar ook als losse individuen zien met de gemeenschappelijke eigenschap het mens zijn. In plaats van elkaar te verbinden door een mening of een beleving.
