extreem hoogbegaafd

[Peach]

De sociale disconnect kan ontstaan voor en na beter begrip van een persoon. Het hangt af wat de extra duidelijkheid betekent voor degene die de ander uiteindelijk beter is gaan begrijpen. Is de betekenis van de inhoud van een persoon aangenaam voor de ander of juist niet. Daarnaast hangt het er ook van af of de iemand in eerste instantie wel of geen connectie voelt met iemand. Dus kan een persoon bijvoorbeeld zo dierbaar zijn voor iemand, dat ondanks de wat negatieve inhoud de sociale connectie blijft bestaan. Of geeft het extra begrip een negatieve lading, waardoor iemand liever afstand wil nemen van een bepaald persoon. Iemand kan een persoon ook eerst verkeerd begrijpen of de onduidelijkheid ervaren als negatief en na het verkrijgen van duidelijkheid een positieve lading ervaren, omdat het toch allemaal wel meevalt of omdat iemand toch eigenlijk wel een goed karakter heeft. Een disconnectie kan ook blijven aanhouden. Het extra begrip veranderd iemands mening over een persoon niet. De klik ontstaat gewoon niet.

Je hebt wat aan de vaardigheden die bij jou passen. Heb je het vermogen om deze vaardigheden in te zetten en passen deze bij jou innerlijke ik. Zo niet, dan vergt het veel energie of kun je eventueel botsen met je innerlijke ik.

[-b-]

De onmogelijkheid om echt, diepgaand te communiceren met 99.9% van de mensheid.

[plato]

De onmogelijkheid om echt, diepgaand te communiceren met 99.9% van de mensheid.

Echt? Je zult steeds moeten accepteren hoe diepgaand je kunt communiceren met een ander. Een andere tevredenheid is er niet.

[-b-]

De onmogelijkheid om echt, diepgaand te communiceren met 99.9% van de mensheid.

Echt? Je zult steeds moeten accepteren hoe diepgaand je kunt communiceren met een ander. Een andere tevredenheid is er niet.

Tegelijkertijd is dat nog maar het begin van de weg: vanuit een empatische wens wat voor een ander mens te betekenen ontstaat de behoefte te overbruggen zonder enige verwachting van mogelijke reprociteit. Wanneer een dergelijk perspectief eenmaal volledig een plaats heeft gevonden, begint met de wens om ook te 'zijn' een ander soort handelen en denken, waarbij bewust gezochte connecties een manier zijn om emotionele verbondenheid te ervaren.

[plato]

Ik haal uit de mensen die ik zakelijk en privé ontmoet eruit wat er in zit, koppel dat aan de noodzaak of het nuttig zijn voor mijn bestaan. Veel en diep graven om te kunnen communiceren kost sowieso al veel energie met en bij mensen. En dat moet te vaak gebeuren vind ik.

Ik laat ook makkelijk mensen los als het zinloos is geworden. Hoe lang ik ze ook ken speelt bij mij geen rol. Ook niet bij familie verbanden.

Maar misschien ben ik teveel een lone wolf.

[danser]

De onmogelijkheid om echt, diepgaand te communiceren met 99.9% van de mensheid.

Voor mijn interpretatie van diepgaande communicatie hoeft een hoger of lager iq niet in de weg te staan. Ik voel momenten van zeer diepgaande verbinding met mijn kinderen bijvoorbeeld, waarbij absoluut sprake is van wederzijds begrip. En dit heeft totaal niets te maken met iq.
Het geldt misschien wel voor gelijkwaardige conversatie. Maar ook daar heb ik wel wat twijfels: Ik ken mensen die vermoedelijk even slim zijn als ik (of slimmer) waarmee ik absoluut niet zinnig mee kan praten. En mensen waarvan ik weet dat ze absoluut niet hoogbegaafd zijn, maar met wie ik wel zinnig kan praten. Mensen die af en toe vragen stellen, die zo de spijker op de kop slaan en zo resoneren dat ze me absoluut tot nadenken en andere inzichten brengen.
Voor wat betreft diepgaand discussieren zou het wel eens flink in de weg kunnen zitten ja. Daarvoor is ook wederzijds diepgaand begrip van het onderwerp nodig.

Communicatie heeft ook te maken met luisteren naar elkaar, zonder (ver)oordelen, zonder overtuigen, met open geest en nieuwsgierigheid en oprechte interesse in de ander.

[MrMeozorz]

Wellicht dat de ' kabelaansluiting' meer communicatie mogelijkheden biedt, want woorden schieten vaak te kort en zelfs lichaamstaal kan onvoldoende zijn om het geen over te dragen wat je precies bedoelt. Neuronen in intrapersoonlijke en interpersoonlijke harmonie, communicatie in geuren en kleuren. Wie weet wat de mogelijkheden zijn. Tenminste als het systeem niet te veel voor ons gaat denken, want dan heeft niemand meer iets te zeggen.

[Peach]

Tegelijkertijd is dat nog maar het begin van de weg: vanuit een empatische wens wat voor een ander mens te betekenen ontstaat de behoefte te overbruggen zonder enige verwachting van mogelijke reprociteit. Wanneer een dergelijk perspectief eenmaal volledig een plaats heeft gevonden, begint met de wens om ook te 'zijn' een ander soort handelen en denken, waarbij bewust gezochte connecties een manier zijn om emotionele verbondenheid te ervaren.

En als een individu iets wilt, zonder daarbij verwachtingen te scheppen aan de ander. Wat dan?

[-b-]

Tegelijkertijd is dat nog maar het begin van de weg: vanuit een empatische wens wat voor een ander mens te betekenen ontstaat de behoefte te overbruggen zonder enige verwachting van mogelijke reprociteit. Wanneer een dergelijk perspectief eenmaal volledig een plaats heeft gevonden, begint met de wens om ook te 'zijn' een ander soort handelen en denken, waarbij bewust gezochte connecties een manier zijn om emotionele verbondenheid te ervaren.

En als een individu iets wilt, zonder daarbij verwachtingen te scheppen aan de ander. Wat dan?
[/quote]

Voorzichtig communiceren

[plato]

Tegelijkertijd is dat nog maar het begin van de weg: vanuit een empatische wens wat voor een ander mens te betekenen ontstaat de behoefte te overbruggen zonder enige verwachting van mogelijke reprociteit. Wanneer een dergelijk perspectief eenmaal volledig een plaats heeft gevonden, begint met de wens om ook te 'zijn' een ander soort handelen en denken, waarbij bewust gezochte connecties een manier zijn om emotionele verbondenheid te ervaren.

En als een individu iets wilt, zonder daarbij verwachtingen te scheppen aan de ander. Wat dan?

Voorzichtig communiceren
[/quote]

Ik moest aan trouwringen denken bij de ''zonder daarbij verwachtingen te scheppen aan de ander'' tekst ...raar hè

Maar ik ben de mening toegedaan dat je glashelder en confronterend moet communiceren.

[Peach]

Ik ga toch liever voor "voorzichtig communiceren".

[plato]

Ik ga toch liever voor "voorzichtig communiceren".

Daar waar emotie een belangrijke zo niet een basis is van een onderwerp, zijn mensen geniaal in het ontwijken van de werkelijkheid.

Eens zul je toch confronterend moeten zijn. Doe het dan maar direct, bespaar je ook die slapeloze nachten

[MrMeozorz]

Ik ga toch liever voor "voorzichtig communiceren".

Daar waar emotie een belangrijke zo niet een basis is van een onderwerp, zijn mensen geniaal in het ontwijken van de werkelijkheid.

Eens zul je toch confronterend moeten zijn. Doe het dan maar direct, bespaar je ook die slapeloze nachten

Dat is correct Plato, maar zonder emotie en logica in harmonie zullen de dingen toch escaleren en kun je alsnog slapeloze nachten hebben. Dat hebbende gezegd, ik respecteer je strijdbaarheid. Het is uiterst noodzakelijk, vooral als je ernstig hoogbegaafd bent. Als je emotioneel niet met mensen kunt verbinden kan het ook bijzonder lastig zijn toe te geven wanneer de 'minder begaafde' is in het gelijk staat en de hoger begaafde dit toe moet geven. Het is ook bijzonder lastig als de ernstig hoogbegaafde in het gelijk staat, maar men dit niet kan of wil erkennen en herkennen.

[plato]

Ik ga toch liever voor "voorzichtig communiceren".

Daar waar emotie een belangrijke zo niet een basis is van een onderwerp, zijn mensen geniaal in het ontwijken van de werkelijkheid.

Eens zul je toch confronterend moeten zijn. Doe het dan maar direct, bespaar je ook die slapeloze nachten

Dat is correct Plato, maar zonder emotie en logica in harmonie zullen de dingen toch escaleren en kun je alsnog slapeloze nachten hebben. Dat hebbende gezegd, ik respecteer je strijdbaarheid. Het is uiterst noodzakelijk, vooral als je ernstig hoogbegaafd bent. Als je emotioneel niet met mensen kunt verbinden kan het ook bijzonder lastig zijn toe te geven wanneer de 'minder begaafde' is in het gelijk staat en de hoger begaafde dit toe moet geven. Het is ook bijzonder lastig als de ernstig hoogbegaafde in het gelijk staat, maar men dit niet kan of wil erkennen en herkennen.

Ik beschouw het als een algemene opvatting onder alle mensen. In hoeverre -extreem- hoogbegaafde mensen daar meer last van zouden hebben dan niet hoogbegaafde mensen...dat weet ik niet.

Niettegenstaande is dit onderwerp, zeg maar bang zijn om anderen te beschadigen door zelf iets vervelends te moeten zeggen, uitermate geschikt om daar een training voor te volgen. Dat kan zelfs in huiselijke kring en/of vriendenkring. Help elkaar. Ook het boek 'Als ik nee zeg voel ik mij schuldig' sluit hier goed op aan.

In het algemeen...realiseer dat je die confrontatie aangaat ook een zorg kunt -niet moet- dragen voor de gevolgen daarvan. Die ander even emotioneel weer recht zetten. Met een lach tegen elkaar weer gedag zeggen.

De vraag die ik hier aan verbindt is: Hoeveel tijd heb je daar voor als je in het begin die confrontatie aangaat of dat doet aan het eind van het gesprek ?

[MrMeozorz]

Daar waar emotie een belangrijke zo niet een basis is van een onderwerp, zijn mensen geniaal in het ontwijken van de werkelijkheid.

Eens zul je toch confronterend moeten zijn. Doe het dan maar direct, bespaar je ook die slapeloze nachten

Dat is correct Plato, maar zonder emotie en logica in harmonie zullen de dingen toch escaleren en kun je alsnog slapeloze nachten hebben. Dat hebbende gezegd, ik respecteer je strijdbaarheid. Het is uiterst noodzakelijk, vooral als je ernstig hoogbegaafd bent. Als je emotioneel niet met mensen kunt verbinden kan het ook bijzonder lastig zijn toe te geven wanneer de 'minder begaafde' is in het gelijk staat en de hoger begaafde dit toe moet geven. Het is ook bijzonder lastig als de ernstig hoogbegaafde in het gelijk staat, maar men dit niet kan of wil erkennen en herkennen.

Ik beschouw het als een algemene opvatting onder alle mensen. In hoeverre -extreem- hoogbegaafde mensen daar meer last van zouden hebben dan niet hoogbegaafde mensen...dat weet ik niet.

Niettegenstaande is dit onderwerp, zeg maar bang zijn om anderen te beschadigen door zelf iets vervelends te moeten zeggen, uitermate geschikt om daar een training voor te volgen. Dat kan zelfs in huiselijke kring en/of vriendenkring. Help elkaar. Ook het boek 'Als ik nee zeg voel ik mij schuldig' sluit hier goed op aan.

In het algemeen...realiseer dat je die confrontatie aangaat ook een zorg kunt -niet moet- dragen voor de gevolgen daarvan. Die ander even emotioneel weer recht zetten. Met een lach tegen elkaar weer gedag zeggen.

De vraag die ik hier aan verbindt is: Hoeveel tijd heb je daar voor als je in het begin die confrontatie aangaat of dat doet aan het eind van het gesprek ?

Ik begrijp dat dit ook in het algemeen (tot bepaalde hoogte) van toepassing is, maar deze draad ging over extreem hoge begaafdheid, vandaar dit ik het in dat raamwerk plaatste. Gelukkig hoef ik mij (in het algemeen) niet schuldig te voelen als ik een nee moet verkopen. Als je een doel wilt halen met je communicatie is rationeel communiceren en interpreteren belangrijk, naar mijn mening is (meer) rationeel kunnen handelen en denken pas mogelijk nadat de emotie en het rationele (meer) in harmonie zijn.

Communicatie kan je meer of minder constructief of destructief aanpakken, het is hier belangrijk om inzicht in te hebben om te voorkomen dat de dingen escaleren wanneer je dat niet wilt. Inzicht wat verkregen is door levenservaring en het kunnen begrijpen en handelen dat de emotie waarde aan dingen kan geven en logica inzicht (in syntaxis en semantiek). De potentiële gevolgen van een confrontatie liggen niet geheel in je hand, maar hoe je er mee omgaat kan helpen dat de situatie meer de ene of de andere kant opstuurt. Zelf ben ik meer een optimist dus ik ga er van uit dat de meeste communicatie en confrontaties dus constructief zal zijn (vervelende dingen moeten zeggen valt ook hier onder).

Als je inzicht hebt wat het waarde systeem is van iemand anders is het dikwijls mogelijk om in ieder geval je eigen punten naar voren te brengen zonder dat de punten van de andere(n) waarde verliezen jegens de doelstelling in de communicatie. Dat je iemand anders tot inzicht kunt brengen door je punten is weer een ander verhaal, maar dat ligt er ook aan of de ander rationeel is uiteraard. En nu over je vraag. De confrontatie aangaan op het einde van het gesprek lijkt me niet echt productief, er vanuit gaande dat de confrontatie uit opbouwde kritiek bestaat.

Dit hoef ik je waarschijnlijk niet te vertellen maar bij veel drieletterige instellingen hier in Nederland wordt men aan het lijntje gehouden en is pas op het einde van de gesprekken de 'confrontatie'. Het moge duidelijk zijn dat er dan weinig handen worden geschud en nog minder word gelachen. Zelf val ik niet in de categorie van extreme hoge begaafdheid dus ik ben wel benieuwd naar de perspectief. Of jij in die categorie valt kan ik niet zeggen, maar wat ik wel zie is dat je meer van de concrete aanpak bent.

[plato]

Waarom zijn mensen vriendelijk?

In veel gevallen zijn mensen aardig tegenover elkaar om zo een relatie op te bouwen of een bestaande relatie te onderhouden. Maar wat is het belang om vriendelijk te zijn tegenover anderen? Gaat dat om de eigen voordelen, of is die vriendelijkheid toch oprecht? In andere woorden: liggen aan vriendelijk zijn proself of prosociale motieven ten grondslag?

http://arno.uvt.nl/show.cgi?fid=97198

[Girafje]

Ik ga toch liever voor "voorzichtig communiceren".

Daar waar emotie een belangrijke zo niet een basis is van een onderwerp, zijn mensen geniaal in het ontwijken van de werkelijkheid.

Eens zul je toch confronterend moeten zijn. Doe het dan maar direct, bespaar je ook die slapeloze nachten

Helemaal waar Plato. Al kan ik me voorstellen dat het de ene keer beter aansluit met direct confronteren en een andere keer met een iets omzichtigere weg daar naartoe.

Een boek wat ik momenteel heb liggen en die ook interessant kan zijn voor geïnteresseerden op dit onderwerp is 'Overtuigen op het werk' van Erik Boers en Nico Swaan. Ook voor situaties en vraagstukken buiten het werk is het m.i. zeer bruikbaar, biedt interessante perspcetieven en inzichten.

[danser]

Grenzen aangeven en confronteren is m.i. wel anders. Confronteren hoeft niet altijd. Grenzen aangeven wel. maar dat kan op vele manieren, ook 'niet confronterend' (zie bv de methode 'verbindende communicatie'). Verbindende communicatie (voorheen 'geweldloze communicatie') is inmiddels doorgedrongen in heel veel methodes om om te gaan met conflicten, van opvoeden tot leidinggeven in organisaties en internationale diplomatie.
Overigens ben ik er ook enorm voor om zaken niet te laten 'sudderen'. Ik denk dat 'sudderen' tot grotere frustratie een potentiele schade kan leiden in een relatie of bij jezelf. Natuurlijk wel afhankelijk van welke manier je kiest om iets aan te kaarten .

[plato]

Grenzen aangeven en confronteren is m.i. wel anders. Confronteren hoeft niet altijd. Grenzen aangeven wel. maar dat kan op vele manieren, ook 'niet confronterend' (zie bv de methode 'verbindende communicatie'). Verbindende communicatie (voorheen 'geweldloze communicatie') is inmiddels doorgedrongen in heel veel methodes om om te gaan met conflicten, van opvoeden tot leidinggeven in organisaties en internationale diplomatie.
Overigens ben ik er ook enorm voor om zaken niet te laten 'sudderen'. Ik denk dat 'sudderen' tot grotere frustratie een potentiele schade kan leiden in een relatie of bij jezelf. Natuurlijk wel afhankelijk van welke manier je kiest om iets aan te kaarten .

Om nieuwe grenzen te ontdekken en derhalve aan te geven zul je toch de confrontatie dienen te gebruiken. Anders zal er dus niets gebeuren met het reeds bestaande.

[danser]

Om nieuwe grenzen te ontdekken en derhalve aan te geven zul je toch de confrontatie dienen te gebruiken. Anders zal er dus niets gebeuren met het reeds bestaande.

Ik begrijp niet zo goed wat je bedoelt,
waarvoor heb je precies die confrontatie nodig?
- om nieuwe grenzen te ontdekken ?
- om grenzen aan te geven?
- om wat te laten gebeuren in de bestaande situatie?

Ik realiseer me dat ik zelf een aanname moet checken bij je, namelijk: met 'confrontatie' bedoel je 'confrontatie met een ander'. Klopt dit ook?