Kluwen van negatieve HB-eigenschappen. Hoe gaan jullie ermee om?

[Ron]

Hoi iedereen,

Ik zit een beetje in een kluwen qua gedachten. Ik heb al een paar jaar hinder van aantal mogelijk HB-gerelateerde negatieve eigenschappen die me toch aardig in mijn doen en laten beperken:
• perfectionisme
• bang om foute keuzes te maken, of fouten te maken in het algemeen
• te veel/diep nadenken over onbelangrijke dingen
• vergaand uitstelgedrag
• (mentaal) met teveel dingen tegelijk bezig zijn, en dat niet los kunnen laten
• het overzicht verliezen over mijn gedachten, ideeën en taken
• concentratieproblemen

Het hangt grotendeels met elkaar samen uiteraard, en het een veroorzaakt/versterkt het ander. Ik vind het echter moeilijk overzichtelijk te krijgen voor mezelf. Ik weet niet of het allemaal voortvloeit uit één probleem of ‘stoornis’ (of twee), of dat het een verzameling eigenschappen zijn die toevallig samen voorkomen. Wat dat betreft vind ik het ook lastig te bepalen waar het qua ‘aandoening’ aan kan liggen: ADD, OCPD, angststoornis, HB. Mijn lijst eigenschappen komen met al die diagnoses in meer of mindere mate overeen, maar ieder vergt wel een andere benadering om tot een goede oplossing te komen.

Ik ben een paar jaar geleden wel bij een eerstelijnspsycholoog geweest, maar het heeft me niet echt vooruit geholpen. Hoewel ik meestal veel zelf uitzoek, graag zelfs, vond ik het jammer dat zoveel aan mij werd overgelaten (keuze psycholoog en therapievorm o.a.). Ik wist nog veel minder goed dan nu voor mezelf en anderen duidelijk te krijgen waar ik mee zat, maar ik moest (‘mocht’) wel lekker zelf bepalen bij welke therapeut/therapievorm ik het meeste baat zou hebben. Misschien komt mijn teleurstelling ook voort uit een onbewuste hoop op een simpele diagnose en oplossing; een pilletje slikken en je problemen zijn opgelost.

Maargoed, de juiste diagnose vind ik niet eens het belangrijkste. Uiteindelijk gaat het mij er om dat ik een manier vind om beter om te kunnen gaan met mijn problemen. Een juiste diagnose helpt daar wel bij (vooral als medicatie de oplossing zou zijn), maar eerlijk gezegd sta ik er niet om te springen om weer in therapie te gaan. Je kunt ook veel zelf oplossen en aanleren zonder dat er therapie bij komt kijken.

Voor degenen die deze negatieve eigenschappen herkennen, hoe gaan jullie er in het dagelijks leven (succesvol) mee om? Zijn jullie ervoor in therapie geweest, of hebben jullie het jezelf kunnen aanleren? En in het geval van therapie, welke vorm heeft jullie goed geholpen?

[Gebande gebruiker]

Je zou jezelf en het leven minder serieus kunnen gaan nemen.

Alles gebeurt zoals het gebeurt, we hebben geen vrije wil en alles gaat voorbij.

[Gebande gebruiker]

Anders nog iets?

[Sawi]

Heel herkenbaar, al is het voor mij al zo'n vijftien jaar terug dat ik daar mee te maken had. Wat mij heeft geholpen is voor mezelf vaststellen waar ik voor sta en wat ik wil bijdragen in mijn leven. Klinkt heel abstract, maar ik heb gekozen om te bepalen wat mijn persoonlijke levensdoel is (namelijk bijdragen aan een duurzamere en socialere wereld). Belangrijk is ook dat ik met mijn daden anderen geen schade toebreng (wat een enorme uitdaging is). Ik doe die dingen voor mijzelf, maar ook omdat ik vind dat de wereld daar beter van wordt. Alle keuzes die ik maak (woning, auto) en dingen die ik doe (werk, vrijwilligerswerk, vakanties), zijn gelinkt aan de waarden die ik nastreef.

Natuurlijk bereik ik niet alles wat ik wil bereiken. En is het hogere doel van de ideale wereld nog steeds ver uit zicht (en zal dat altijd zo blijven, want andere mensen hebben andere waarden). Maar door uit te dragen naar anderen waar ik voor sta en dat ook laat zien in wat ik doe, hoop ik de wereld een beetje mooier te maken en zo iets achter te laten aan de volgende generaties om op verder te bouwen. Dat is voor mij belangrijk. Hoe klein mijn bijdrage ook is.

[Gebande gebruiker]

Dus jij bent ook veganist? Top!

[Sawi]

Dus jij bent ook veganist? Top!

Helaas. Ik ben geen heilig boontje. Ook ik heb mijn gebreken en zondes op mijn eigen principes en dit is er een van. (Daar spelen ook allergieën en ziekte een rol bij.) Maar ik kies wel voor biologisch en beperkte hoeveelheden dierlijke producten. Net als dat ik (nog) niet elektrisch rijdt. De aanschaf van zo'n auto past helaas niet bij mijn portemonnee. Hopelijk verandert dit binnenkort en kan ik vanuit mijn werkgever elektrisch gaan rijden.
Steeds een stapje beter leven (-naar eigen inzicht in te vullen-) is gelukkig nog altijd beter dan niets doen en afwachten.

Ben wel benieuwd of jij dan ook alleen maar lokaal geteelde producten eet.

[Gebande gebruiker]

Sawi schreef:
Daar spelen ook allergieën en ziekte een rol bij.

Die hebben niets met plantaardig voedsel te maken. Zoek hier maar op wat je hebt en zie de oorzaak.

[Sawi]

Sawi schreef:
Daar spelen ook allergieën en ziekte een rol bij.

Die hebben niets met plantaardig voedsel te maken. Zoek hier maar op wat je hebt en zie de oorzaak.

Wat knap dat je beter weet de oorzaak is dan ikzelf of een van mijn behandelend artsen, terwijl je me nog nooit ontmoet hebt en mijn medische geschiedenis al helemaal niet kent.

Maar we dwalen af van het werkelijke onderwerp.

[HindrikH]

Hoi Ron,

De symptomen die je beschrijft zijn zeker herkenbaar, de vraag is denk ik wel of de zoektocht binnen een diagnose-behandeling scope de oplossing gaat brengen: de vraag is waar je precies van af wilt, en waaraan je relateert dat wat je doet alleen nadelig is, of de mate waarin. Ik ben er zelf van overtuigd dat HB in principe alleen een relationeel probleem is. Het bestaat niet *in* mij, maar *tussen* mij en anderen, daar manifesteert zich het alleen. Dat is een essentieel verschil in het be-(of ver)oordelen van wat er intern met je gebeurt.

Ik neem even een creatief proces als voorbeeld, je mag zelf bedenken wat, het zal uiteindelijk de zoektocht naar de werkelijke aard van een probleem, en de daarbij passende oplossingsrichtingen/ vormgeving zijn Dat gaat niet lineair: er zijn periodes dat paden doodlopen (maar is dat tijdverspilling?), dat er allerlei details de revue passeren (maar zijn die onbelangrijk en wanneer weet je dat?), dat het nodig is om met regelmaat even heel wat anders te gaan doen (maar is dat uitstelgedrag?), waarbij allerlei halve en/of werkdiagnoses ontstaan t.a.v. oorzaken en gevolgen (maar is dat faalangst of perfectionisme?), waarbij associaties met andere processen gemaakt worden (maar is dat "met teveel dingen tegelijk bezig zijn?), en wat uiteindelijk wel degelijk tot een resultaat leidt......alleen niet zoals de gemiddelde Jan Kaas dat heeft geleerd via een voorgebakken stappenplannetje.

In de wetenschap dat de kosmos te groot is om de werking ervan te bevatten in één mensenleven, is het erg handig om zoals @Sawi aangeeft een set uitgangspunten in je leven te formuleren: Waar sta je voor? Waarvoor ben je volgens jou hier op de wereld gezet? Wat zijn permanente do's en dont's?
Wanneer je die voor jezelf gedefinieerd hebt kun je beter afmeten in welke mate je gedachtenstromen en hetgeen wat je doet in lijn ligt met die uitgangspunten, zodat er een aantal kaders en richtpunten ontstaan. Maar meer niet: het maakt van een HB-er een grijze muis, niet doen

[plato]

Ik ben een voorstander om maar eens zelf bij je te rade te gaan of je mentale of fysieke tekortkomingen ook echt zo zijn. Ik kom net even te vaak mensen tegen die ziektes maar een beetje bij elkaar fantaseren met als voornaamste doel daarmee zelf aandacht te verkrijgen bij anderen. Iets van: Kijk mij nou toch eens lijden...

Derhalve, ben je een echte zieke of ben je een nep zieke.

Informatie daarover: https://www.google.de/search?q=heb+ik+m ... 92&bih=784

[Gebande gebruiker]

[MB]

Ik ben geen deskundige, maar als ik naar jouw lijstje kijk, Ron, dan denk ik dat de meeste dingen die je daar schrijft waar je last van hebt te maken hebben met angst. Perfectionisme, bang om fouten te maken, te lang doordenken over onbelangrijke dingen, uitstelgedrag etc., zijn in mijn beleving verschillende vormen van angst of proberen om te gaan met angst. Als je van dat soort dingen veel last hebt, is het logisch dat je van koers af raakt en dingen verwarrend worden en je je minder goed kunt concentreren. ADD is iets heel anders en heeft niets met angst te maken, maar meer met zwakke executieve functies. OCPD heeft te maken met een bepaalde mate van dwang. Iemand met OCPD heeft heel starre normen en waarden en is heel star in de omgang en bezig met controle. Maar aan OCPD ligt ook angst ten grondslag.

Als je wilt weten of je zo'n stoornis hebt, kun je je psychodiagnostisch laten onderzoeken. Daar zijn bureaus voor die dat doen, en die kunnen dan ook een therapievorm adviseren. Als je liever zelf ermee aan de slag gaat, dan is wel van belang hoe erg je er last van hebt. Ik denk zelf dat het erg moeilijk is om jezelf nieuw gedrag aan te leren zonder hulp. Angst is een veelkoppig monster dat steeds weer in een andere vermomming langskomt als je daar niet op bedacht bent. Dat is heel moeilijk om zonder hulp te zien. Ik heb zelf lang geleden Pesso therapie gedaan. Dat heeft mij geweldig goed geholpen. Praten en redeneren (en kritiek leveren op de therapeut) kunnen we als hb'ers meestal als de beste, maar in het geval van angst kan dat juist je op een dwaalspoor brengen waar het denken en praten maakt dat het onder ogen zien van en omgaan met je angst wordt vermeden. Daarom zou ik zelf praattherapie niet aanbevelen.