Schrijven

[Redbad]

Uit verveling die test ook maar even gedaan. Was pittiger dan ik dacht...tenminste...ik kan niet meer doosjes vouwen...wat een zooitje. Ook 121 punten. Meestal zit ik tussen de 120 en de 150 met dit soort online testjes. Ook al die blokjes en driehoekjes aan elkaar figureren lukte me niet....het wordt minder met me....

[Mercurious]

Ik zal die tweede test vandeweek ook eens proberen.
Als ik een beetje een heldere dag heb.


@MrMeozorz
Ik heb vooreerst de indruk dat zelfs intelligentie tests nauwelijks betrouwbare resultaten geven.
Of toch tenminste geen consistente.

Laat staan creativiteit.

Men is het al nauwelijks eens over wat intelligentie is, en probeert dat te testen.

Ik denk dat duidelijkheid over wat creativiteit is nog lastiger is, en daarmee haast onmogelijk om een fatsoenlijke test te ontwikkelen om het te 'meten'.

Wat ik ervan begrepen heb, slaat die creativiteit vooral op het oplossend denkvermogen. Misschien is dat hier algemeen bekend, maar ik las het niet zo snel terug en vermeld het daarom maar even. Het is heel moeilijk dat te meten, zou je kunnen stellen, maar ik denk dat het ergens ook wel makkelijk te meten is met een goeie test. Zo kun je een Fibonacci reeks leren. Wortel trekken kun je leren etc.
Pas wanneer je zelf een oplossing moet bedenken, kun je je onderscheiden van andere koppies.

[FemkeS]

Jup, je hebt gelijk denk ik. Ik dacht hetzelfde toen ik vannacht nog weer lag na te denken over wat hier allemaal geschreven is

(Leuk hè, om 02.00 snachts nog liggen nadenken wie wat schreef enzo )

Blijft dat ook dat erg moeilijk meetbaar is, denk ik.

Iq zelf is al zo lastig, laat staan dit specifieke onderdeel er van.

[Tjeempie]

Wat ik ervan begrepen heb, slaat die creativiteit vooral op het oplossend denkvermogen.

Als ik naar mijn dochter en ook wel mijzelf kijk, zie ik dat creatieve denken ook als het veelvuldig formuleren van vragen. Op je eigen vragen antwoorden bedenken is ergens zo veel interessanter dan oplossingen bedenken op andermans vragen.

Ik las eens dat creatieve begaafdheid bij kinderen kan worden vastgesteld door bijv. de vraag te stellen: 'wat kun je allemaal doen met een hamer'. Nou, dat vind ik eerlijk gezegd zo'n duffe vraag, dat zou bij mij persoonlijk het creatieve denken niet heel erg triggeren. Maar het idee dat je vragen moet stellen waar je meerdere denkrichtingen mee uit kan, dat lijkt me wel kloppen.

Ik merk dat ik in die tests te cijferreeksen echt leuk vind om te maken en er ook wel uitkom. Met pen en papier erbij, dat wel. Die kubussen vind ik heel moeilijk. Andere figuurtjes gaan aardig maar soms word ik er helemaal kriegel van en heb ik eigenlijk helemaal geen zin meer.

En idd, het precieze cijfer is niet echt van belang en als je jezelf eerder in die creatieve hoek ziet ook weinig zeggend.

[Camiel]

Ik denk, (maar weten doe ik het niet) dat het meer een beetje in deze richting gaat:
https://www.testcentrumgroei.nl/iq-test (Geen idee of deze betrouwbaar is overigens, maar heeft iig wel verschillende onderdelen, waaronder taal en logisch redeneren).

Ik scoorde hier 127. Nog heel netjes voor mijn leeftijd ;--) Een leuke veelzijdige test. Niet teveel vragen, maar wel doordenkers, van makkelijk naar moeilijk. Deze lijkt qua stijl wel wat op de Mensa-test (waar ik 125 scoorde), maar de Mensa-test bevat uiteraard meer vragen - in totaal 300 als ik me goed herinner. Maar je krijgt dan ook 3 uur de tijd om de Mensa-test te maken.

Een intelligentie-test is tot nu toe de beste voorspeller voor iemands werkprestaties. Als zodanig is een intelligentie test zo ongeveer de beste voorspellende psychologische test, hoewel sommige factoren heel lastig te meten zijn, zoals creativiteit en sociale omgangvormen. Omdat slechts een klein deel van iemands vermogens wordt gemeten, zegt een intelligentietest lang niet alles over een persoon, maar het geeft wel een goede indicatie.

[FemkeS]

Is dat echt zo, dat intelligentie een goede voorspeller is voor werkprestaties?

Intelligentie geeft zeker een hoop voordelen.

Maar kan in werksituaties ook nadelen opleveren, met name als type werk en werksfeer niet lekker passen bij een HBbrein


Ik heb de indruk dat HBers die op 'de goede plek zitten' ook echt veel meer kunnen waarmaken dan niet Hbers, maar tegelijkertijd dat HBers die niet op een passende plek zitten ook veel harder 'falen' en er vaak binnen die groep betrekkelijk veel werkuitval is.
Dus een beetje de beide extremen zeg maar, zowel aan de plus als aan de min kant.
(Hoewel er uiteraard ook HBers 'gewoon' op de middenmoot meedraaien)

Maar ik kan er naast zitten natuurlijk.
Interessant in ieder geval.



Wat betreft de Mensa test, ik dacht dat daar ook onderdelen bijzaten die echt op tijd gingen? Maar ook dat weet ik niet zeker.

Ik ga er achter komen halverwege dit jaar, heb me ingeschreven.

[Truus]

Een intelligentie-test is tot nu toe de beste voorspeller voor iemands werkprestaties. Als zodanig is een intelligentie test zo ongeveer de beste voorspellende psychologische test, hoewel sommige factoren heel lastig te meten zijn, zoals creativiteit en sociale omgangvormen. Omdat slechts een klein deel van iemands vermogens wordt gemeten, zegt een intelligentietest lang niet alles over een persoon, maar het geeft wel een goede indicatie.

Hier kan ik me toch niet in vinden.

Want dit

Maar kan in werksituaties ook nadelen opleveren, met name als type werk en werksfeer niet lekker passen bij een HBbrein
Ik heb de indruk dat HBers die op 'de goede plek zitten' ook echt veel meer kunnen waarmaken dan niet Hbers, maar tegelijkertijd dat HBers die niet op een passende plek zitten ook veel harder 'falen' en er vaak binnen die groep betrekkelijk veel werkuitval is.

past te zeer bij mij en anderen die hier ook op het forum zijn (geweest).

Het lijkt zelfs, maar daar kan ik naast zitten, dat een HBer ook minder snel een passende plek kan vinden.

[Tjeempie]

Het IHBV heeft idd een rapport gepubliceerd over werkloze hoogbegaafden; velen vallen uit op het werk. Dat zie je hier idd ook veel terug.

Ik kwam pas nog een artikel tegen op linkedin over het feit dat werkgevers vaak mensen zoeken die 'out of the box' denken, maar in praktijk dan niet goed met dat soort types om kunnen gaan.

Misschien zoeken werkgevers wel slimme mensen maar beseffen ze niet dat heel slimme mensen echt nog weer anders functioneren.

Een werkgever was ooit heel enthousiast toen hij de iq score van mijn vader ontdekte. (Die annecdote kwam pas bovendrijven toen ik thuis over hoogbegaafdheid begon). Maar die voelde zich helemaal niet OK in die organisatie en ook niet in andere organisaties. Is uiteindelijk boer geworden

de Mensa-test bevat uiteraard meer vragen - in totaal 300 als ik me goed herinner

Slik Ik vind die online testjes soms al zo lang. Weet niet of ik zo lang geconcentreerd zou kunnen blijven. Nou ja, we zien wel. Ik kwam er achter dat ik me voor mei al weer heb opgegeven. Als dat ook weer wordt afgezegd ben ik misschien wel opgelucht.

O ja, ik zat nog na te denken over het testen van creatieve begaafdheid. Bij kinderen zou je dat misschien kunnen doen met vragen als:
- Waarover zou je op school willen leren waarover het nu nooit gaat? (Hier zul je de bovengemiddelde leergierigheid ontdekken, die bij schoolse vakken niet altijd naar boven komt.
- Misschien ook een vraag als 'Op welke vragen zou het woord 'mens' allemaal een antwoord kunnen zijn?'

[FemkeS]

Doe je gewoon Juli mee.
Gaan we samen...

Kunnen we de stress delen

[Tjeempie]

Dat klinkt eigenlijk wel goed!

[FemkeS]

Als Juli niet ook uitgesteld wordt

Maar ik vermoed dat we tegen die tijd coronatechnisch heel veel verder zijn dan nu, dus zou het gewoon goed moeten komen!

[Camiel]

Een intelligentie-test is tot nu toe de beste voorspeller voor iemands werkprestaties. Als zodanig is een intelligentie test zo ongeveer de beste voorspellende psychologische test, hoewel sommige factoren heel lastig te meten zijn, zoals creativiteit en sociale omgangvormen. Omdat slechts een klein deel van iemands vermogens wordt gemeten, zegt een intelligentietest lang niet alles over een persoon, maar het geeft wel een goede indicatie.

Hier kan ik me toch niet in vinden.

Want dit

Maar kan in werksituaties ook nadelen opleveren, met name als type werk en werksfeer niet lekker passen bij een HBbrein
Ik heb de indruk dat HBers die op 'de goede plek zitten' ook echt veel meer kunnen waarmaken dan niet Hbers, maar tegelijkertijd dat HBers die niet op een passende plek zitten ook veel harder 'falen' en er vaak binnen die groep betrekkelijk veel werkuitval is.

past te zeer bij mij en anderen die hier ook op het forum zijn (geweest).

Het lijkt zelfs, maar daar kan ik naast zitten, dat een HBer ook minder snel een passende plek kan vinden.

Ik zeg ook alleen dat een intelligentietest de beste voorspeller is voor iemands werkprestatie. Als we dit heel algemeen houden, dan betekend dit dat iemand met een hoger IQ (110) over het algemeen beter presteert dan iemand met een lager IQ (90). Het zegt niets over HBers (2% van de bevolking) of UHBers (2 promille van de bevolking). Die passen mss juist weer slechter in normale werksituaties.
Zie bijvoorbeeld Over het voorspellen van werkprestaties
Ik heb trouwens zojuist gezocht op google scholar, en ik vond een heel scala aan onderzoeken die deze these niet ondersteunen... Dus er is verder onderzoek nodig om de waarheid te achterhalen.

[Mercurious]

Met Koningsdag was ik bij goede vrienden van me. Het ging op een gegeven moment over mijn intelligentie. Deze vrienden zijn onbeschrijfelijk belangrijk voor me. Wat zij al voor me hebben betekend, is meer dan ik ooit had mogen wensen. Het gesprek ging op den duur over schrijven, denk ik. En ik vertelde ze dat ik tijdens 3FM serious request een mail heb geschreven naar de redactie van 3FM. Ik vertelde hoe ik uit het niets een mailtje kreeg van niemand minder dan Sander Hoogendoorn. Hij bedankte me voor m'n mooie mail en vertelde erbij dat die mail van me, via via bij hem terecht was gekomen. Dat betekent dat meerdere mensen bij 3FM mijn verhaal hebben gelezen. Het was niet echt een verhaal, natuurlijk, het was mijn openhartige uiting die ik met ze wilde delen. Toen ik eenmaal het mailtje van Sander liet lezen, waren mijn vrienden natuurlijk nieuwsgierig naar wat ik dan had geschreven. Ik liet het hen lezen en beide barstte ze uit in enthousiasme over wat ik op papier had gezet.

Nog steeds kan ik m'n hart niet losmaken van wat ik echt wil. Schrijven over het ongrijpbare. De liefde. Maar ook de pijn die een mens kan ervaren. Het is zo mooi, maar ook zo onromantisch tegelijkertijd. Elk mens kent dalen in z'n leven. Iedereen weet hoe het is om te moeten lijden. 3FM is daar geen uitzondering op. Misschien is het ook juist daarom geweest dat ik mijn woorden naar hen toe goed wist te formuleren en zo een raakvlak met ze wist te vinden. Ook ik ben verloren geweest en hervonden. Momenteel sta ik er weer deels alleen voor. Minder alleen dan ik eens was. Dat is ook winst. Daar hebben jullie ook een aandeel in. Daarvoor ben ik ook zeer dankbaar.

[Mercurious]

Oké. Even voor de Neerlandici onder ons... Ik schreef net het woord 'onromantisch' in de vorige post en ik was eigenlijk benieuwd naar het antoniem van romantisch, aangezien onromantisch natuurlijk niet bestaat. Oké... Omdat ik ook nog steeds kan lachen, wilde ik dit natuurlijk delen. Ik zocht naar het antoniem van romantisch en het internet gaf me het volgende antwoord. Correctie: Het volgende onbevredigende antwoord. Het antoniem van romantisch, is volgens mijnwoordenboek.nl 'realistisch'. Isn't that a punch in the stomach?

Nog zo'n gedachteparel die ik met jullie wil delen.

[Truus]

Nu ben ik ook wel benieuwd naar wat je dan naar 3FM hebt geschreven...

En ja, realistisch tov romantisch is wel... Tsja.. Niet wat je verwacht.

[Mercurious]

Ik liep net terug naar huis van een vriend. Hij woont zo'n 4km bij mij vandaan, maar ik vind het goed om in beweging te blijven en dus ben ik gelopen. Toch weer 8km gewandeld vandaag. Zo moet je het zien. Uiteraard heb ik op de heenweg met een vriend gesproken over de op de klippen gelopen relatie en op de terugweg had ik een soortgelijk dialoog met een andere vriend. Wat ben ik toch een gezegend mens. Het was echter op de terugweg, toen ik de laatste kilometer alleen liep, dat ik me begon te beseffen dat dit weer een uitstekend moment is om m'n gedachten op te schrijven. Ga schrijven over je gevoel, dacht ik. Veel echter dan dit wordt het niet. Dat wil ik dan ook gaan doen. Ik wil ook proberen te vermijden om het over liefdesverdriet te hebben in mijn stukje. Ik wil eigenlijk een ander gevoel beschrijven dat ik heb. Een gevoel dat veel meer omvat dan een tijdelijk gevoel van hartelijke pijn. Deze 'pijn' strekt uit over jaren en jaren. Daarom vond ik het belangrijk om dat in woorden uit te drukken en wellicht ergens te plaatsen. Zonder bijbedoelingen. Gewoon omdat het een diepgeworteld gevoel is dat ik al jaren met me meedraag.

--------


Ik loop door mijn stad. Een stad die ik al van kleins af aan ken. De stad wordt gekenmerkt door haar uiterlijk, maar meer nog door haar inwoners.

M'n hart klopt sneller dan normaal. Er zit een diepvriespizza in de oven en er liggen nog 5 biertjes in de koelkast. Ze hoeven niet op, maar ik kan geen reden bedenken waarom ik ze niet op zou drinken. Tijd. Tijd is een reden om ze niet allemaal op te drinken. Morgen gaat de wekker om zes en als de klok een bepaald uur aangeeft, dan stopt deze man vanzelf met drinken. Ik zal niet zat worden. Nog vijftig seconden en dan is m'n pizza klaar. Het enige dat ik kan denken is: Ik heb geen zin in pizza... De liefde van een vrouw gaat door de maag. Zo, ja. Dat is nog eens een waarheid. Nu wilde ik het eigenlijk hebben over mijn stadje. Over hoe ik deze stad wil verlaten en m'n heil elders wil zoeken op den duur. Komt toch weer die vrouw om de hoek kijken. Hoe zeer ik nog steeds hoop om mijn Nederlandse vrouw te vinden. Het is een diep verlangen dat ik niet kan verklaren. Het is ook een waarheid. Net als die pizza. Een pizza waar ik geen zin in heb, maar waar ik toch aan moet beginnen.

Conclusie: De pijn van een vrouw gaat verder dan de pijn van een stad. Logisch ook. Toch wil ik deze stad alsnog verlaten.


Post-post edit: Ik heb het een paar keer teruggelezen en deze post heeft totaal geen culturele meerwaarde of zo. Het is eigenlijk hardop denken en het eruit gooien en ergens plaatsen waar anderen het kunnen lezen. Ik doe ook echt niet m'n best om een mooie zin te formuleren of een lekkere flow aan te brengen in het verhaal. Misschien wil ik het gewoon even laten zijn wat het is. Een gedachte hardop waarbij ik mezelf de vraag stel wat nu belangrijker is: De kunst van het schrijven of de kunst om iets van je af te relativeren. Iets sneller te verwerken of makkelijker los te kunnen laten.
Je kunt nog zo snel rekenen in je hoofd; de snelheid van je hart kan je geest niet evenaren. Je kunt nog zo hard beweren dat iemand niet goed voor je is; je hart wil er niet naar luisteren. Het is een ander 'zintuig' haast. Een ding dat niet luistert naar rede of wijsheid. Het luistert enkel naar gevoel. De grote vraag die ik al m'n hele leven bij me draag is of dat gevoel een kwaliteit is of zwakte. Zorgt je hart ervoor dat je verkeerde beslissingen neemt? Kan je hart zo misleidend zijn dat je hele leven uit koers raakt? Het natuurlijke antwoord is natuurlijk 'nee'. En het liefst nog met allemaal hoofdletters. NEE! Natuurlijk is je hart en alles wat daarin zit het allermooiste wat er is. Dat onderscheidt ons van de aapjes, toch? Het zijn gewoon vragen die door m'n hoofd schieten waar ik zelf al het antwoord op weet. Het klinkt best depressief, niet waar? Maar misschien is het ook goed om dat te onderscheiden. Dat je weet van: Hé... Het zal wel meevallen.

Gelukkig weet ik wat een echte depressie inhoudt en hoef ik me nergens druk om te maken. Het is half negen. Ik ga zo in bed liggen, laat die 4 biertjes mooi staan en ga lekker op tijd slapen. Misschien nog even Modern Family kijken, of zo, maar ik ga mezelf niet verliezen. Wat ik ook zo mooi vind hier, is dat jullie me allemaal zien zoals ik ben. Met m'n gebreken en tekortkomingen, maar in de eerste plaats de persoon die huist vanbinnen. Dat brengt al deze zinnen voort nu. Gaat gewoon vanzelf en is iets waar ik sinds het begin van het internet naar op zoek ben geweest. Ja, ik was erbij. 1996 ongeveer.

Mijn ouders zaten vroeger in een hele evangelische gemeente. Christelijk. Protestant. Sekte. Al dat soort dingen. Ik dacht altijd dat ik vooral vreemd was vanwege dat, maar later kwam ik pas erachter dat ik gewoon 'eigenaardig' ben van mezelf. Hier kan ik lekker in m'n eigen tempo doorrazen en het inimini groepje dat meeleest, kan het toch wel volgen. Goed. Voor nu is dat even weer genoeg. Ik ben er nog steeds, jongens. En ik ga ook nergens heen voorlopig.

[Mercurious]

Nu ben ik ook wel benieuwd naar wat je dan naar 3FM hebt geschreven...

En ja, realistisch tov romantisch is wel... Tsja.. Niet wat je verwacht.

Oké. Dit vind ik leuk.

Ik dacht zelf in de eerste plaats dat het woord romantisch afkomstig was van een roman. Zoals een roman, dacht ik. Nu heb ik even de etymologie erbij gehaald en daarin staat eigenlijk hetzelfde.

romantisch bnw., eerst begin der 19de eeuw < nhd. romantisch < ne. romantic (niet uit fra. romantique dat zelf uit het nhd. of ne. afkomstig is). Reeds in de 17de eeuw treedt ne. romantic op, gevormd uit romant (zelf uit laat-lat. bnw. romanticus ‘in de romaanse taal geschreven’), met de bet. ‘als in een roman, avontuurlijk, in de stemming van een roman’. In de tijd der sentimentele literatuur wordt het ne. romantic door Zwitserse schrijvers overgenomen en wordt op het eind der 18de eeuw een modewoord voor de toenmalige poëzie (met de tegenstelling tot klassiek).

[Camiel]

(...)
maar later kwam ik pas erachter dat ik gewoon 'eigenaardig' ben van mezelf.
(...)

Leuke woordspeling: "eigen-aardig". Handelen naar je "eigen aard".
Dus feitelijk geen synoniem van "vreemd", hoewel dat vaak zo wordt gehanteerd, maar eerder van "bijzonder" of "opmerkelijk".

[Mercurious]

(...)
maar later kwam ik pas erachter dat ik gewoon 'eigenaardig' ben van mezelf.
(...)

Leuke woordspeling: "eigen-aardig". Handelen naar je "eigen aard".
Dus feitelijk geen synoniem van "vreemd", hoewel dat vaak zo wordt gehanteerd, maar eerder van "bijzonder" of "opmerkelijk".

En Camiel heeft het weer voor elkaar gekregen dat ik vandaag tijdens m'n werk nog even terugdacht aan deze opmerking. Waar ik aan moest denken was een opmerking van een vriend van me, toen ik het stukje over het tankstation liet lezen. Wat ik er leuk aan vind om sommige stukjes door een enkeling te laten lezen, is dat zij vaak iets eruit pikken wat ik onbewust erin heb gezet. Een bepaalde woordspeling inderdaad. Soms ook een woordencombinatie die voor mij heel normaal is, maar die dan een glimlach op het gezicht weet te toveren van een ander. Geheel onbedoeld natuurlijk. Ahum.

[Mercurious]

Nu ben ik ook wel benieuwd naar wat je dan naar 3FM hebt geschreven...

En ja, realistisch tov romantisch is wel... Tsja.. Niet wat je verwacht.

Hier istie:

Dag lieve lieverds,

Aangezien ik als koerier werk en de hele dag de radio aan heb, heb ik natuurlijk op de voet de serious request gevolgd. Je zou denken dat ik daar iets over wil zeggen, maar over serious request ansich hebben de dj's zelf al de mooiste woorden uitgesproken. Ik ben een ander type luisteraar dan jullie wellicht gewend zijn. Ik kies er bewust voor om met iets unieks of opvallends aan te komen.

Waar gaat dit dan over? Ik zal het proberen uit te leggen. Op een gegeven moment werd er iemand aangekondigd. Volgens mij was Frank aan het woord, en hij had het over iemand die hij en zijn collega's allemaal beschouwen als een 'radiolegende'. Ik gebruik even m'n eigen bewoording, omdat ik niet meer precies weet wat Frank zei. Frank zei ook iets in de trant van dat ze niet eens in zijn schaduw mochten staan, etc.
Een aankondiging van formaat, vond ik. Toen bleek het over Frits Spits te gaan. Die kende ik natuurlijk. Ik heb een aantal jaar naar de Taalstaat geluisterd op Radio1 en het is absoluut één van, of misschien wel hét favoriete radioprogramma dat ik ken. Wat ik ook leuk vond om te ontdekken, was dat schrijven -naar het schijnt- een uitlaatklep is voor meneer Spits. Ik vond dat zo leuk gezegd. Zo eenvoudig, maar toch zo sprekend. En een verhaal van Frits volgde. Ik luisterde aandachtig, maar ik wist al langer dat meneer Spits zo welbespraakt was. Ik had immers iedere zaterdagochtend naar hem geluisterd. Wat een prachtig mens is hij toch. Maar ik verloor even mijn aandacht van zijn verhaal, omdat ik bleef hangen in hetgeen Frank had gezegd. Dat van die uitlaatklep. Voor sommigen kan het een ander doel dienen, dat schrijven. Niet iedereen wil van zijn hobby zijn beroep maken, wellicht. Misschien zijn er ook mensen die het gewoon nodig vinden om een hobby te onderhouden. Ik groeide zelf op als muzikant. Ik begon op de drums, nam kort daarna de gitaar op en er was altijd de intentie om die repetitie uiteindelijk op een podium te gaan gebruiken. Met schrijven heb ik dat totaal niet. Als ik schrijf, doe ik dat niet om op een dag een boek te laten publiceren. Ook heb ik niet de ambitie om in een krant te verschijnen of erkenning te krijgen voor mijn schrijfkunsten. Dat wil ik niet in de eerste plaats.

Jullie zijn zo lief allemaal. Van cashkaart tot de smakelijke lach van Eva. Het kloppende hart dat harder lijkt te kloppen dan jaren terug. Even vreesde ik voor een achteruitgang van de publieke radio. Toen schakelde ik na jaren weer eens in, en wisten jullie me te ontroeren. Het was echter een nieuwsbericht dat me onder werktijd daadwerkelijk tot tranen wist te roeren. Het bericht van die eenzame vrouw die geen familie meer had. Ze kreeg 7000 brieven van al die lieve Nederlanders die in ons prachtige kleine landje wonen. Wat ben ik toch blij om dat geluid eindelijk op de radio te horen. Niet alleen van Frank en Eva. Rob en Wijnand kende ik ook nog uit een ver verleden. Zij wisten me ook te raken daar waar het toe doet.

Ik ben zo blij dat jullie er zijn en dat jullie veel meer doen dan enkel het werk waarvoor jullie worden betaald of voor opgeleid zijn. Er zit een veel diepere laag in de radio die jullie de ether in sturen. Daarvoor wil ik jullie vanuit de grond van m'n hart bedanken, en wil ik zeggen dat het mij inspireert. Het inspireert me om beter te worden in datgeen dat ik als mens wil teruggeven aan anderen. Mijn buren. De Nederlanders die ik zo koester. Het zijn er veel. Heel veel. En ze zijn zo mooi en lief vanbinnen en jullie wisten ze naar de oppervlakte te brengen. Ontzettend bedankt en onwijs knap van jullie.