Nieuwe term om hoogbegaafdheid mee aan te duiden

[Robin]

Afgelopen weken heb ik het boek Hoogbegaafd. Als je kind (g)een einstein is van Tessa Kieboom zitten lezen. Het gaat over de beleefwereld van hoogbegaafde kinderen, hoe je hen het beste kunt opvoeden en hoe leerkrachten kunnen inspelen op hun behoeften. Hoewel het specifiek over hoogbegaafde kinderen gaat, zal het ook voor hoogbegaafde volwassenen een hoop inzicht geven in wat hoogbegaafdheid nu precies inhoudt. En voor mij persoonlijk gaf het boek een verklaring voor hoe ik als kind was, waarom ik me zo gedroeg en ook: hoe ik toen veel beter geholpen had kunnen worden (en hoe een hoop ellende voorkomen had kunnen worden).

In het boek komt naar voren dat de bekende kenmerken van hoogbegaafdheid in feite gevolgen of uitvloeisels zijn van de hoge bewustzijn van de hoogbegaafde. Dat geldt voor zijn hoge intelligentie, maar ook voor zijn gevoeligheid en zijn rechtvaardigheidsgevoel. Kieboom noemt het hoge bewustzijnsniveau dan ook de kern van hoogbegaafdheid. De term 'hoogbegaafdheid' staat me daardoor nog meer tegen dan dat die al deed: hij legt veel te veel de nadruk op de intelligentie en dat geldt voor de onwetende buitenwacht (inclusief hulpverleners en scholen) des te meer.

Dat brengt mij op het punt: zouden we niet moeten overstappen op een 'neutralere' term die de lading van hoogbegaafdheid beter dekt? Een die wél de kern van de diagnose en de problematiek aanstipt? Het 'hogebewustzijnssyndroom' of iets dergelijks. Ik merk dat ik me veel prettiger voel als ik mensen uitleg dat ik een zeer hoog bewustzijn heb waardoor ik heel intens leef (met alle gevolgen van dien) dan dat ik zeg hoogbegaafd te zijn. Met die term lijk ik toch steeds te zeggen dat ik 'heel slim ben en vooral slimmer dan jij'. En dat vraagt veel te veel extra uitleg bij een opmerking die je tussen neus en lippen door zou moeten kunnen maken.

[Thijmen97]

De intellectuele sigaret is wel een goede nieuwe naam!

Wegens dat het zo verslavend is

[Tjeempie]

Op het forum is vaker gesuggereerd een andere term te gebruiken, die neutraler is. De laatste keer kwamen we uit op 'zeer actieve hersenen' of zo iets. Die van jou spreekt me op zich wel aan, behalve dat 'syndroom' wel erg problematisch klinkt, terwijl er óók hoogbegaafden zijn die hun begaafdheid helemaal niet als last ervaren. Veel hangt volgens mij af van de omgeving en de uitingsvormen van iemands begaafdheid. Hoogbegaafden verschillen onderling veel meer van elkaar dan mensen met een lager iq. (Uit een van die boeken over hoogbegaafdheid heb ik het plaatje opgeslagen met een groot aantal lijnen die vanuit een centrum naar buiten gaan. Hoe verder naar buiten, hoe groter de onderlinge afstand).

Hoog bewustzijn doet trouwens denken aan
Hoogsensitiviteit. Dat is wel een element van hoogbegaafdheid, maar niet iedereen die hoogsensitief is, is ook hoogbegaafd. Toen ik ooit een coach had die zich profileerde als HSP coach, voelde ik me totaal onbegrepen door haar. Dat wollige paste totaal niet bij mijn rationele kant. 'Jij bent ook veel te slim' verzuchtte ze zelfs toen ik haar gesprekstechnieken bekritiseerde.

Maar goed, 'ik ben een hoog bewust persoon'... ja, dat zou ik wel eerder over mezelf zeggen tegen een leek dan 'ik ben hoogbegaafd', dus in die zin is het een goeie.

Mijn dochter van 10 is afgelopen voorjaar naar een kamp voor hoogbegaafde kinderen geweest (op een iq-test die ze onder veel stress maakte scoorde zij ca. 125, maar we zien veel "zijnskenmerken" van hoogbegaafdheid bij haar). Toen ze een klasgenote over het kamp vertelde reageerde die heel ongelovig en gaf haar direct een paar moeilijke rekensommen op om aan te tonen dat ze niet hoogbegaafd is. Vervelende ervaring. Ik denk dat dit meisje ook beter presteert op school dan mijn dochter, waardoor ze extra wantrouwig was. Een andere term zou het gesprek kortom wel makkelijker kunnen maken.

[Truus]

Op het forum is vaker gesuggereerd een andere term te gebruiken, die neutraler is. De laatste keer kwamen we uit op 'zeer actieve hersenen' of zo iets. Die van jou spreekt me op zich wel aan, behalve dat 'syndroom' wel erg problematisch klinkt, terwijl er óók hoogbegaafden zijn die hun begaafdheid helemaal niet als last ervaren. Veel hangt volgens mij af van de omgeving en de uitingsvormen van iemands begaafdheid. Hoogbegaafden verschillen onderling veel meer van elkaar dan mensen met een lager iq. (Uit een van die boeken over hoogbegaafdheid heb ik het plaatje opgeslagen met een groot aantal lijnen die vanuit een centrum naar buiten gaan. Hoe verder naar buiten, hoe groter de onderlinge afstand).

Hoog bewustzijn doet trouwens denken aan
Hoogsensitiviteit. Dat is wel een element van hoogbegaafdheid, maar niet iedereen die hoogsensitief is, is ook hoogbegaafd. Toen ik ooit een coach had die zich profileerde als HSP coach, voelde ik me totaal onbegrepen door haar. Dat wollige paste totaal niet bij mijn rationele kant. 'Jij bent ook veel te slim' verzuchtte ze zelfs toen ik haar gesprekstechnieken bekritiseerde.

Maar goed, 'ik ben een hoog bewust persoon'... ja, dat zou ik wel eerder over mezelf zeggen tegen een leek dan 'ik ben hoogbegaafd', dus in die zin is het een goeie.

Mijn dochter van 10 is afgelopen voorjaar naar een kamp voor hoogbegaafde kinderen geweest (op een iq-test die ze onder veel stress maakte scoorde zij ca. 125, maar we zien veel "zijnskenmerken" van hoogbegaafdheid bij haar). Toen ze een klasgenote over het kamp vertelde reageerde die heel ongelovig en gaf haar direct een paar moeilijke rekensommen op om aan te tonen dat ze niet hoogbegaafd is. Vervelende ervaring. Ik denk dat dit meisje ook beter presteert op school dan mijn dochter, waardoor ze extra wantrouwig was. Een andere term zou het gesprek kortom wel makkelijker kunnen maken.

Ik probeer het vaak met een insteek van snelle denker. Hoog klinkt op zich al 'beladen', snel heeft men iets meer begrip voor.
Al vind ik hoog bewust ook wel wat hebben.

De ervaring van je dochter heb ik nu op late leeftijd met volwassen onderling nog. Zelfs mijn vader die direct vond dat ik dus moeilijke sommen makkelijk op moest kunnen lossen.
Dus van oud tot jong, van hoog tot laag wordt hoogbegaafdheid nog altijd verkeerd geïnterpreteerd en is het heel moeilijk uitleggen, want het is veel veel meer dan één woord, welk woord je er dan ook voor kiest.
Wat mensen blijkbaar denken is dat je alwetend bent of behoord te zijn. En dat je dat ze dus verteld, als je verteld hoogbegaafd te zijn. En dus komt het dan in hun ogen betweterig over.

[Nebula L.a.b.]

Als ik een kunstbeen heb, heb ik dan een handicap of een sterker been dan een ander?

Wanneer ik uitspreek naar een ander dat ik een kunstbeen heb, dan laat ik de ander in de mogelijkheid om vragen te stellen wanneer zij geen kunstbeen hebben. Is het dan oneerlijk dat zij vragen stellen? Zij weten niet hoe het is en aan mij is dan de kunst om het uit te leggen, hoe het voelt en eventueel te laten zien wat het is. Wellicht kan ik duidelijk maken dat er ook beperkingen zijn...

Ik heb een kunstbeen en vertel het tegen niemand, nu komt er een moment dat wij (mensen om ons heen) met zijn allen uit een brandend huis springen en vrijwel iedereen breekt zijn been; Is het dan oneerlijk dat mijn been niet breekt?

Is hoogbegaafd zijn een handicap of een zegen, is het nodig om te vertellen dat ik een kunstbeen heb?

[Kiwi70]

Is hoogbegaafd zijn een handicap of een zegen, is het nodig om te vertellen dat ik een kunstbeen heb?

Dat is precies wat ik me nu afvraag. Ik ben erachter gekomen dat ik me (op mijn werk) op een bepaalde manier gedraag en op een bepaalde manier reageer doordat ik hoogbegaafd ben. Als ik mijn collega's zou vertellen waardoor dat komt zouden ze misschien begrip kunnen opbrengen voor hoe ik in elkaar zit.
Aan de andere kant lees ik ook overal dat mensen het opschepperig of arrogant kunnen vinden als iemand vertelt dat hij of zij hoogbegaafd is (terwijl ik dat absoluut niet ben, integendeel), en daar allerlei vooroordelen over hebben.

Ik heb nu tegen één collega verteld dat onze (hoogbegaafde) coach vermoedde dat ik hoogbegaafd ben. Ik heb binnenkort weer een aantal gesprekken met die coach om verder te onderzoeken wat de voor- en nadelen zouden zijn van het wel of niet vertellen.

[pascal]

Aan de andere kant lees ik ook overal dat mensen het opschepperig of arrogant kunnen vinden als iemand vertelt dat hij of zij hoogbegaafd is (terwijl ik dat absoluut niet ben, integendeel), en daar allerlei vooroordelen over hebben.

Ik denk dat dat het probleem is van de topic starter, en niet zozeer het woord hoogbegaafd.
Ik vind het een mooi woord, en ik omarm het, net zoals het hb zijn, ook al is het een zegen en een vloek.
Mensen zijn geneigd om alles te labelen en in hokjes te stoppen, zo is en blijft voor hun de wereld overzichtelijk.
Of het labeltje of het hokje correct is, is daarbij voor de meesten van ondergeschikt belang.
Zij hebben het een plaats gegeven, en of het de juiste plek is...
Ik ben hoogbegaafd. En ik ben er trots op. De labeltjes die mensen eraan geven voel ik mij niet verantwoordelijk voor.
Dat doen ze helemaal zelf. Als ze verder kijken dan hun neus lang is dan zien ze dat ik niet opschepperig,
arrogant en betweterig ben maar sociaal, empathisch, intens, en down to earth.
Maar ik zou het niet in een eerste kennismaking opwerpen. Laat mensen mij eerst maar eens leren kennen en dan kan het altijd nog
ter sprake komen. Als het al ter sprake zou moeten komen.

[Truus]

Ik ben hoogbegaafd. En ik ben er trots op. De labeltjes die mensen eraan geven voel ik mij niet verantwoordelijk voor.
Dat doen ze helemaal zelf. Als ze verder kijken dan hun neus lang is dan zien ze dat ik niet opschepperig,
arrogant en betweterig ben maar sociaal, empathisch, intens, en down to earth.
Maar ik zou het niet in een eerste kennismaking opwerpen. Laat mensen mij eerst maar eens leren kennen en dan kan het altijd nog
ter sprake komen. Als het al ter sprake zou moeten komen.

Interessant. Jij bent trots erop dat je HB bent. Maar je zal het niet snel zelf ter sprake brengen. Waarom niet? Is dat dan toch vanwege het oordeel dat anderen eraan hangen? (En dus is het niet alleen een probleem van TS?) Want waarom moeten ze je eerst leren kennen? HB zijn is toch iets van je waar je trots op bent? Dus waarom breng je dat dan niet ter sprake?

Ik bedoel niet te oordelen, maar even te spiegelen. Want het is natuurlijk heel dubbel, trots ergens op zijn, maar er dan niet (snel) over praten. Want wat is dan de onderliggende reden om er niet over te praten. Het is misschien iets heel onbewust en is er niet eerder zo over nagedacht.

[pascal]

Interessant. Jij bent trots erop dat je HB bent. Maar je zal het niet snel zelf ter sprake brengen. Waarom niet? Is dat dan toch vanwege het oordeel dat anderen eraan hangen? (En dus is het niet alleen een probleem van TS?) Want waarom moeten ze je eerst leren kennen? HB zijn is toch iets van je waar je trots op bent? Dus waarom breng je dat dan niet ter sprake?
Ik bedoel niet te oordelen, maar even te spiegelen. Want het is natuurlijk heel dubbel, trots ergens op zijn, maar er dan niet (snel) over praten. Want wat is dan de onderliggende reden om er niet over te praten. Het is misschien iets heel onbewust en is er niet eerder zo over nagedacht.

Trots zijn is iets voor mijzelf en dat hoef ik niet per sé altijd en overal te etaleren.
Ik ben geen egotripper.

[Kiwi70]

Hier lag ik vannacht nog aan te denken. Ik geloof dat ik de term 'trots' niet helemaal passend vind in dit verband. Trots op iets waar je niets voor hebt hoeven doen? Mwah, ik weet niet of dat dat 'trots' zou durven noemen. Ik ben blij met bepaalde eigenschappen van mezelf, maar trots? Nee, dat ben ik op de dingen die ik met hard werken, met flink sparen of met bloed, zweet en tranen heb bereikt.

[Truus]

Dat had ik ook nog gedacht. Trots zijn op HB zijn is net zoiets als trots zijn op mijn bruine ogen.
Ik ben inderdaad ook eerder trots op iets wat ik bereik of doe, dan op iets wat ik nou eenmaal ben.

[Thijmen97]

In de statistieken heb je soms dus wel al een voordeel als je HB bent.
Want je behoort tot de 2% slimste. Maar er is idd nog veel meer, probleem hierin is dat HB-ers andere kern hebben en dat het dus vastgesteld moet worden door een specialist voordat het een feit is ( anders loop je vast in het systeem).

[Kiwi70]

In de statistieken heb je soms dus wel al een voordeel als je HB bent.

Wat heb je aan een statistiek in je dagelijkse leven? Ik ben er blij mee dat ik over een hoge intelligentie beschik, maar het maakt me echt niet uit dat ik blijkbaar intelligenter ben dan 98% van de bevolking.

Net zoals dat ik weet dat ik lang ben, vooral voor een vrouw (en daar ben ik de ene keer blijer mee dan de andere keer). Maar het maakt me echt niet uit of ik bij de langste 20% of de langste 1% behoor.

[Thijmen97]

In de statistieken heb je soms dus wel al een voordeel als je HB bent.

Wat heb je aan een statistiek in je dagelijkse leven? Ik ben er blij mee dat ik over een hoge intelligentie beschik, maar het maakt me echt niet uit dat ik blijkbaar intelligenter ben dan 98% van de bevolking.

Net zoals dat ik weet dat ik lang ben, vooral voor een vrouw (en daar ben ik de ene keer blijer mee dan de andere keer). Maar het maakt me echt niet uit of ik bij de langste 80% of de langste 99% behoor.

Nee klopt , als vrouw heb je minder te maken met dat systeem

Een glimlach naar de juiste man opent die deur, als ik lief glimlach naar een man hebben ze niet dezelfde ideeën.

Bedoel ik niks verkeerds mee overigens, zegt meer over mijn behoefte aan het juiste ideaal, Maar ik neem daar nu afstand van, de mens blijft me teleurstellen.


Bewerking update: in geen enkele vorm seksistisch bedoeld, het is al een tijd geleden dat ik tekenen van intelligentie ben tegengekomen bij de mens dus ik ben aangenaam verrast en open direct even de deur!! Ik ben gewoon blij om erachter te komen dat ik niet alleen ben! Intentie dus niet slecht maar als ik de post teruglees bedoel ik er niks slechts mee. Seksistisch ben ik niet, achterlijk wel ik laat m’n post staan want als ik het verwijder voel ik me nog achterlijker.

[Thijmen97]

Ik zal mezelf even wat helderder uitleggen.

Voor man en vrouw gelden er soms andere regels.

In mijn ideale wereld is dat niet zo.

[Thijmen97]

Ik ben er trouwens niet trots op dat ik HB ben. Ik ben er trots op dat ik het kan hanteren.

[Kiwi70]

Nee klopt , als vrouw heb je minder te maken met dat systeem

Een glimlach naar de juiste man opent die deur, als ik lief glimlach naar een man hebben ze niet dezelfde ideeën.

Gatverdamme, wat een achterlijke en seksistische opmerking. Je diskwalificeert hiermee mijn kwaliteiten, en die van alle andere capabele, slimme, hardwerkende vrouwen. We leven niet meer in de jaren 50 hoor.

[Thijmen97]

Nee klopt , als vrouw heb je minder te maken met dat systeem

Een glimlach naar de juiste man opent die deur, als ik lief glimlach naar een man hebben ze niet dezelfde ideeën.

Gatverdamme, wat een achterlijke en seksistische opmerking. Je diskwalificeert hiermee mijn kwaliteiten, en die van alle andere capabele, slimme, hardwerkende vrouwen. We leven niet meer in de jaren 50 hoor.

Ho pardon, dat was niet de bedoeling.

[Thijmen97]

Ik ben eerlijk! Deze opmerking getuigd toch op z’n minst van mijn emotie rondom mijn eigen leven! Ik ben de laatste die je niet serieus zou nemen! Dus laat me me verbeteren in hoe de tekst zou moeten zijn.

Ik heb me rot gewerkt en zie er niks van terug. Sinds dit forum volop in ontwikkeling, ik ben onverwachts blij om steeds verder te ontdekken dat ik niet de enige ben. Ook in dit geval was er een verassingselement aanwezig! M’n hoofd is niet helder door het warme weer excuses!

[Thijmen97]

Maar dan moet het dus zijn dat ik de hele groep vrouw of man diskwalificeer. Want anders ben ik alsnog niet goed bij m’n hoofd. Ik vind het een verwarrend onderwerp. Ik kan niet zeggen ik ben blij dat ik een slimme capabele vrouw op HB forum ontmoet, want het spreekt voor zich dat die er wel zijn. Maar je mag niemand buitensluiten of discrimineren !dat is de paradox. Ik voel woede en haat als ik mensen om me heen niet serieus neem en geef mezelf dan een slecht gevoel. Ligt aan mijn behoeften, en wat ik al zei ik werk me rot maar zie er nauwelijks iets voor terug