Hier redelijk handig, maar daarbij ook perfectionistisch.
Deels brengt m'n vak dit mee (gitaarbouwer) en deels komt dit door ervaringen uit het verleden. Toen ik nog bij m'n ouders woonde heb ik daar geprobeerd de verbouwing (waar we al 10 jaar in zaten) af te maken. Dit is deels gelukt, ware het niet dat alles 'voor een dubbeltje op de eerste rang' moest zijn. Werken met absolute zooi en gebrek aan ervaring zijn niet echt motiverend.
Tegenwoordig werk ik volgens het motto; "Ik doe het goed of doe het niet." Dit heeft al tot veel 'hate to say I told you so

'-momenten geleid. Grote flatscreens die van de muur kwamen, lekkage, beschadiging van schilderijen, omdat mensen weigerden een paar euro uit te geven aan de juiste materialen en het dus maar zelf deden...
Inmiddels zijn er klussen waar ik voor pas. Schilderen bijvoorbeeld, kan het inmiddels prima, maar vind het stomvervelend. Ook het sleutelen aan fietsen ligt na een zomer werken bij de plaatselijke rijwielhersteller -op een gegeven moment spaakte ik een wiel op 12 minuten- op de stapel 'zoek maar iemand anders'. Niet dat ik het niet kan, maar het zijn ver gepasseerde stations. Hoewel, als de nood aan de man komt, er is niemand anders te vinden of de wind staat goed, wil ik het nog weleens oppakken.
Heb een tijdje bij een Doeland gewerkt en me daar verbaasd over hoe onhandig en (gevaarlijk) dom mensen kunnen zijn als het op klussen aankomt. Murphy's law in uitvoering...