kriebels en irritatie

[Polleke]

Een week voor mijn vakantie ontdekte ik mijn HB-zijn. Nu zit ik op mn werk, mijn eerste dienst na mijn vakantie. Ik hoopte dat ik meer rust zou ervaren, maar mijn god ....... nu dat ik weet wat de verschillen zijn, nu dat ik duizelijk zie en ervaar hoe traag de ander denkt en hoe vaak de ander mij niet kan volgen (ik alles uit moet leggen) lijkt mijn ongeduld en irritatie m.b.t. de domheid van de ander alleen maar toegenomen.
Ik weet dat het niet aardig klinkt, dat ik zo best wel hard, respectloos en begriploos over kom, maar ik voel me nu net als een hogedrukketel van binnen.
Ik snap ok wel dat e.e.a. niet met een vingerknip verandert. Eigenlijk schrijf ik meer van me af omdat ik anders implodeer (dan ziet in ieder geval de buitenwereld het niet).
Tips zijn uiteraard welkom, want dit gevoel zal zeker niet minder worden. Maar binnen de eerste twee uur na de vakantie, pfffff.
Woensdag heb ik een gesprek met mijn groepschef, maar ook dan zal zo 123 niet alles veranderen. In ieder geval loop ik daarna met een iets minder groot geheim rond.

[GéPe]

Polleke relax!

Dat is het eerste wat in me opkomt.
Ik snap je reactie ik wel, herken ze ook wel.
Het liefst zou je alles willen veranderen en dan in een keer, vandaag nog, liever gister.
Dat gevoel had ik en er zijn momenten dat ik dat nog wel zou willen.

Er is echter een 'gezamelijke' kennis die wijze woorden zei. Dat kan niet. ( nou ja ze gebruikte er wel wat meer )
Het heeft tijd nodig, om je verleden een plaats te geven maar bovenal en ,dat is van mezelf, je naaste omgeving zeker het deel dat je dierbaar is heeft die tijd ook nodig.

Ga er vanuit dat de grote mensenwereld( de rest dus) geen idee heeft waar jij tegen aanloopt. Hoe jij denkt.
Daarnaast zit er hoe dan ook een berg frustraties denk ik. Nu heb je een reden daarvoor ontdekt, en is het je 'opdracht' daar je leven om heen te bouwen. Hoe dan ook blijf je modale mensen tegenkomen, elke dag overal. Gewoon een feit en niks mis mee.

Verder denk ik dat je in de afgelopen maand best wel heftig bezig bent geweest met het onderwerp en dat de confrontatie met je werk je even teruggooit in de realiteit.

Dus een dubbel advies
Relax, geef de wereld een kans.
Keep on cooking!


enne wellicht zit ik er geheel naast

[marco-polo]

Troost je.

Het is een dilemma:
verander je jezelf (omdat je dat kunt)
of verander je de wereld
(of verwacht je dat de wereld zichzelf veranderd?)

Sterkte
(schrijven, tekenen, knutselen, klussen, kleien, schilderen, beeldhouwen en praten helpt)

[Poppetje]

Hoi Polleke,

Lastig he...

Zoals GéPe zegt heeft het inderdaad tijd nodig.
Je zult moeten accepteren dat anderen (de meerderheid!) anders denkt dan jij. Trager ook.

Hoe je het ook wendt of keert: je moet daar mee om leren gaan. Hoe moeilijk het ook is.

Zelf probeer ik vaak tot 10 te tellen als ik voel dat mijn geduld opraakt.
Of, als ik de clou al lang heb en het verhaal gáát maar door, dan denk ik aan iets heel anders. Iets leuks. En er dan een kleine uitdaging van maken dat je wél op het juiste moment weer antwoord weet te geven als hij/zij iets vraagt/zegt. En dan natuurlijk wel het juiste antwoord

Ik ben heel erg benieuwd hoe je chef vandaag heeft gereageerd. Laat je het even weten?

Sterkte... ik weet uit ervaring hoe lastig dit soort dingen zijn hoor!

Poppetje

[Yet]

hoi Polleke,
schrijven is beter dan imploderen & uitwisseling helpt

Het is bij mij erg afhankelijk van ik denk iets als een energie-level in welke mate ik schouders op kan halen en in welke mate ik innerlijk ernstig gefrusteerd ben. Ik weet niet zo goed waarom mijn lontje soms zo kort is en coping zo slecht en op andere dagen ik ongehinderd glimlachend mijn eigen gangetje en weggetje kan volgen en de waterspatters als van een vetlaagje afrollen.
Bevrediging van bepaalde behoeften kan er mee van doen hebben, mogelijkheden tot expressie (creatief of in menselijk contact).

groetjes
& lekker blijven schrijven
Yet

[Polleke]

Tnx voor de reacties.

Ik weet dat ik moet leren dealen met dit soort dingen. Maar vergeet niet, ik weet nog maar een maand dat ik HB ben. Voorheen ging alles onbewust langs me heen en stopte ik mijn gevoelens heel snel weer weg. Nu dat ik weet, nu dat ik meer er over gelezen heb en snap, loop ik nog de hele dag rond, met grote ogen van verbazing. In ene wordt helder hoe groot de verschillen zijn en hoe vaak ze voor komen op een dag. En ook al mijn gevoelens zijn van onbewust veranderd in bewust.

Het zal op een gegeven moment minder worden, als de nieuwigheid eraf is. Maar voor nu is het alsof ik alles door een vergrootglas zie en dito ervaar. Ik stop het ook niet weg, laat maar komen, hoe eerder ik daar doorheen ben, deste sneller kan er weer een nieuw soort rust voor terug komen. En om te voorkomen dat ik implodeer, kom ik af en toe hier even van me af schrijven. Dat is voor mij de beste manier om er mee te dealen en overeind te blijven staan.

En ja, ik weet dat ik van de rest op mn werk niet te veel moet verwachten. Het enige wat ik vraag is mij te respecteren en mij de kans te geven (dus geef aan dat je me niet kan volgen ipv het te veroordelen). Dat lijkt me toch niet te veel gevaagd.

Vandaag werkte ik met een collega die op zijn minst hoog sensitief is. Bij haar mag ik mezelf zijn, zij kan me volgen. De hele dag ......

He S........ ik loop tegenwoordig met rechte rug ipv voorover gebogen
He S ....... wat praten wij eigenlijk snel met elkaar, he
He S ....... dat en dat raakt me nu stukken minder dan een maand terug
He S ....... wat heb ik mezelf toch altijd weg gecijferd, he.

Nou goed, dat gaat, dat gaat dus de hele dag zo door, met bijbehorende gevoelens, dus na een dag ben ik op, leeg, en komt het stoom uit mn oren. Maar wel tevreden.

Mijn chef weet nu ook van mijn HB-zijn af. Ik had hem voor het gesprek een aantal artikelen gegeven en die had hij door gelezen. Hij herkende mij erin, en ook voor hem vielen er veel puzzelstukjes op zijn plek. We hebben het gehad over wat het voor mij betekende, en hoe ook hij verkeerd op mij over was gekomen in het verleden. Hij snapte me, ik snapte waarom hij zo had gereageerd al hij had gedaan. We zagen allebei nu in hoe logisch elkaars reacties waren vanuit wat we toen wisten en zagen aan elkaar, maar we begrepen ook allebei hoe het nu beter anders zou kunnen.
Uit zichzelf gaf hij al aan dat hij net als ik vond dat de collega’s het moesten weten en waarom. Dat ik bepaalde aanpassing nodig had, en hoe deze er ongeveer uit moesten komen te zien, dat ik meer mezelf moest kunnen zijn binnen de kaders van mijn “anders zijn”.
Ik was blij verrast, ervaarde voor het eerst een chef die wel het beste met me voor had, die stiekem ook een beetje wars was van sommige amateuristische dingen om ons heen, die waardeerde dat ik hem in vertrouwen had genomen en zo openlijk had verteld. Hij nam me al e.e.a. uit handen door zelf de andere groepschefs in te lichten op de wijze zoals ik hem had ingelicht.
De bal is aan het rollen gebracht, en ik heb er een goed gevoel over. Het proces van coming out is niet meer te stoppen. In het beste geval zorg ik ervoor dat ik sturing houdt op hoe het proces verloopt en in welk tempo. Gelukkig zag mijn chef uit zichzelf in dat ik geneigd ben te hard van stapel te lopen en is hij een goed gedoseerde rem voor mij.
We zijn nu nog aan het overdenken hoe we het de rest van de groep gaan vertellen. Hij opperde in de groepsvergadering, maar dat voelt niet goed. Dan maak ik het voor mijn gevoel groter dan dat ik wil. Gebruik maken van het wandelgangeninformatiesysteem (galgje) is bij nader inzien ook geen optie, want dan heb ik totaal geen grip meer op de beeldvorming. Daar moet ik dus nog even een modus voor verzinnen.

Nou ja, genoeg voor nu. Wordt vervolgd.

[Poppetje]

Hoi Polleke,

Wat fijn zeg, hoe je chef op je HB heeft gereageerd!
Het is toch heerlijk als je er zelf een goed gevoel aan over houdt!

Nu nadenken over hoe je het je andere collega's gaat vertellen.
Je kunt er ook voor kiezen om het zelf te doen. Gewoon, als het toevallig ter sprake komt?
Of wil je het in één keer "uit de wereld" hebben?

Ik denk dat je het heel goed doet. Je bent je erg bewust van wat je voelt en ervaart. En inderdaad: je weet het nog maar een maand.

Hou je taai!

Gr. Poppetje

[Polleke]

Aan de andere kant, ...... in ons werk moet je ook niet te vroeg juichen. Dat bewees de wcdt weer toen ik per ongelijk mee dacht, had ik ook inderdaad niet moeten doen . Pets op mn vingers, Polleke . Meteen dit als voorbeeld tegen mn chef verteld, en die zuchtte ook al ...... Maar ja, ondertussen zijn het nog wel dat soort dingen die me vloeren. Maar ja, Polleke krabbelt wel weer op.

Sorry *klaagmodus uit*

[northern lady]

Het enige wat nu in mij opkomt is, gaat dit niet te snel??
Je weet het zelf nog maar net, en om dan nu al zoiets op het werk aan te geven......
Begrijp me goed, ik vind het dapper hoor, ik zelf had zoiets nooit gedurfd.
Maar ik ben bang dat je teleurgesteld gaat worden. Je hebt hoge verwachtingen, die waarschijnlijk niet uit zullen komen.
Dit klinkt negatief. Maar uit ervaring weet ik, dat je beter eerst voor jezelf uit moet zoeken wat het HB zijn voor je betekent....

[Rianne]

Het enige wat nu in mij opkomt is, gaat dit niet te snel??

Logisch dat jij dit zegt, want jij hebt een beduidend langzamer traject.
Ieder zijn eigen tempo!
Dat woordje "te" triggerde me, daar zit een oordeel in!
De ene persoon is nu eenmaal veekrachtiger dan een ander.

[northern lady]

Je hebt gelijk. Mijn reaktie was ook niet als oordeel bedoeld, het was meer bezorgdheid.
Als ik aan mezelf terugdenk, de eerste maand, 2 maanden nadat ik dacht dat ik wellicht HB was...Hoteldebotel zeg maar. Totdat ik weer met mn voetjes op de grond terecht kwam.
Goedbedoelde onzin dus, gooi maar achter de rododendron

[Rianne]

In je nachtjapon?

[Polleke]

He northern lady, ik gooi het niet achter de rododendron hoor, ik waardeer het dat je met me mee denkt. En voor het zelfde geld had je wel gelijk, dat weet je toch pas achteraf. Je bent ook niet de enige die het zegt.
Het gaat snel, dat klopt, en toch voelt het raar genoeg goed. Helaas ben ik al mijn hele leven op het werk de rare, de domme, de gekke ..... zonder dat iemand ook maar snapte waarom precies. Ik snapte het zelf ook niet, en kon daardoor ook niet relativeren of voor mezelf op komen. Dat kan ik nu wel. Ik kon collega's ook niet goed aanspreken op hun gedrag, dat hoop ik nu wel te gaan leren.
Ik had het er vanavond met een collega over ..... het enige wat ik van mijn collega's vraag ..... respecteer me/mijn anders zijn, ipv me te veroordelen, ..... en geef aan dat je me niet snapt, ipv me te bestempelen als dom. Verder weet ik maar al te goed dat 90 % van de aanpassing van mij af moet komen. Dat ik een hard gelach, maar anders zal het niet zijn.

Ik heb heel veel steun aan mijn vriend, die ook HB is en in het zelfde werk zit. Ik heb hulp an een psycholoog, en inderdaad, soms weet ik het ook allemaal even niet. Vandaag heb ik de hele dag gejankt en gepraat. Het was zwaar, maar ik kan het hebben. Hoe dan ook, ik moet er door heen, en laat dan maar komen ook. Ik heb verder ook hele lieve vrienden en zelfs collega's, en dat begin ik nu allemaal pas in te zien, nu dat ik eerlijk ben en me kwetsbaar op stel.

Ik rust veel tussendoor en pas mn leven wel aan aan mijn proces (niet te veel hooi op mn vork). En, wat ook scheelt, ik had al heel veel voorwerk gedaan. Voor mij vielen er echt veel kwartjes op zijn plaats. Nu achteraf blijkt dat ik altijd erg goed naar mezelf heb geluisterd, en hoef ik ten aanzien van veel processen echt nog maar enkele stapjes te zetten.

Wat voor mij erg veel helpt, is hier schrijven. Zelfs als ik geen reacties zou krijgen, het feit dt ik van me af kan schrijven, op een plek waar ik mezelf kan zijn, waar ik niet bang hoef te zijn dat ik verkeerd begrepen wordt, dat doet voor mij ook wonderen.

Dank je wel voor de goede bedoelingen

[northern lady]

Als het voor jou goed voelt, en het niet te snel gaat, dan is het ok toch?
Zo te lezen weet je er goed mee om te gaan. En dan kan ik je alleen maar veel succes en sterkte wensen verder.
En dan ook die irritaties maar een plekje geven he

[Polleke]

Dank je wel, en of het niet te snel gaat ....... en dan gaat het mn om dat ene woordje "te" ..... Ach ja, ik pas me aan aan wat er voor me komt. Ik houdt mijn doel voor ogen, en of ik daar nou kom via A,B,C,D etc, of via K, D, F, P, A, dat zal me worst wezen , als ik mijn doel maar bereik. En zelfs dan nog, doel ..... ook doelen kunnen bijgesteld worden. En er bestaat nog zoiets als voortschreidend inzicht enzo, dus feitelijk weet ik waar ik grofweg uit wil komen, en hoe dichter ik daar in de buurt kom, hoe nader ik specificeer. Lekker makkelijk toch .

Gisteren heb ik weer een collega ingelicht, en wederom een goede reactie. Hij stelde me zelfs de wedervraag..."waarom zou je het niet zeggen, als het belangrijk voor je is"....

tot nu toe is de stand...... 5 tegen 1, in het voordeel van de begripvollen
En die irritaties ...... zolang ik goed voor mezelf zorg, heb ik er zowiezo al minder last van.

[Iemand]

Mijn chef weet nu ook van mijn HB-zijn af. Ik had hem voor het gesprek een aantal artikelen gegeven en die had hij door gelezen. Hij herkende mij erin, en ook voor hem vielen er veel puzzelstukjes op zijn plek. We hebben het gehad over wat het voor mij betekende, en hoe ook hij verkeerd op mij over was gekomen in het verleden. Hij snapte me, ik snapte waarom hij zo had gereageerd al hij had gedaan. We zagen allebei nu in hoe logisch elkaars reacties waren vanuit wat we toen wisten en zagen aan elkaar, maar we begrepen ook allebei hoe het nu beter anders zou kunnen.
Uit zichzelf gaf hij al aan dat hij net als ik vond dat de collega’s het moesten weten en waarom. Dat ik bepaalde aanpassing nodig had, en hoe deze er ongeveer uit moesten komen te zien, dat ik meer mezelf moest kunnen zijn binnen de kaders van mijn “anders zijn”.

Wow, coole chef!
Goed zeg, en dapper dat je het zo snel hebt durven vertellen. En ja, tis misschien een hele berg en alles gaat snel. Maar je neemt mensen wel een beetje 'mee' door direct zo open te zijn. Is het voor hen net zo nieuw als voor jou.
Je bent een heleboel ruimte voor je zelf aan het creeeren, als ik dat zo lees.

[Polleke]

En ja, tis misschien een hele berg en alles gaat snel. Maar je neemt mensen wel een beetje 'mee' door direct zo open te zijn. Is het voor hen net zo nieuw als voor jou.
Je bent een heleboel ruimte voor je zelf aan het creeeren, als ik dat zo lees.

Wow, heeft iemand je wel eens gezegd dat jij heel verhelderend kan spiegelen ? Zo voelt het idd, en dat ervaarde ik ook pas vandaag. Ik ben idd heel geleidelijk terrein aan het verwerven, mensen mee aan de hand aan het nemen op mijn pad. Ik ben kwetsbaar, en ergens ook bang dat ik te veel verwacht, dat straks mijn droom als een kaartenhuis ineen stort. Maar de bal is gaan rollen, er is niet echt meer een weg terug, dus ik kan maar beter door gaan met sturen.

Ik geniet steeds meer en meer van mijn leven. Ik lach weer dagelijks meerdere malen. Ik voel me regelmatig ontspannen, en dat gaat alleen nog maar meer worden als de zojuist bestelde hottub in de achtertuin staat. Ik heb steeds minder slaap nodig, en dat is eigenlijk ook een heel erg goed teken. Ik leef weer, doe weer dingen, ik begin weer te zijn .

Maar aan de andere kant ......... ik voel ........ groeien gaat met vallen en opstaan, en dat vallen kan erg zeer doen. Godzij dank heb ik lieve mensen om me heen, en kom ik er wel steeds sterker uit. Maar makkelijk is anders. Ik moet me verbijten om mijn gevoel niet te verdoven.En dat zijn de momenten dat ik even een kleinstapje terug doe om vandaaruit weer verder vooruit te gaan.

Trouwens, de stand is nu 7-1, voor de begripvolle

[Iemand]

Wow, heeft iemand je wel eens gezegd dat jij heel verhelderend kan spiegelen ?

Thx voor het compliment!

Ik ben erg benieuwd welke aanpassingen er gedaan gaan worden, en hoe die eruit zien. Want ik vind het zelf helemaal niet zo makkelijk om concreet te weten wat er anders moet zijn aan (jouw/ mijn) werk om lekker als HBer te functioneren.

[Polleke]

Wow, heeft iemand je wel eens gezegd dat jij heel verhelderend kan spiegelen ?

Thx voor het compliment!

Ik ben erg benieuwd welke aanpassingen er gedaan gaan worden, en hoe die eruit zien. Want ik vind het zelf helemaal niet zo makkelijk om concreet te weten wat er anders moet zijn aan (jouw/ mijn) werk om lekker als HBer te functioneren.

Ik wil mezelf kunnen ontwikkelen, en ik heb aangegeven dat ik studietijd en studiemateriaal wil. Tijd heb ik gevraagd door me eens in de zoveel weken een bepaalde dienst te geven die normaliter oersaai is, en die ik dus kan opvullen met studie (hier wordt de baas niet slechter van). Als studiemateriaal vraag ik wetboeken met toelichting. Hier kunnen en mogen anderen ook gebruik van maken, en wellicht leidt dat er toe dat anderen ook geprikkeld en enthousiast raken.
Ik heb gevraagd dat mijn chef me gaat steunen in mijn anders zijn, dat ook ik mag zijn wie ik ben. Dat gaat hij doen, en dat betekent dat ik hem aan mag spreken op zijn gedrag als hij in gebreken blijft. En tegelijkertijd ga ik meer ruimte voor mijn anders zijn in nemen, want ik ben nou eenmaal HB.

Ik zal proberen meer taken naar me toe te trekken en andere taken af stoten zodat het geheel beter bij me past.

Voor nu zijn het nog maar kleine stapjes, maar voor mij heel waardevol. Het gaat om nuanceverschillen, waarbij dingen net iets meer gaan zoals ik ze wil .

[Polleke]

Nou, sinds vanacht weet ik dat mijn coming-out-proces zijn laatste fase in is gegaan, de fase van het wandelgangensysteem. Ik heb in totaal 16 collega's kunnen introduceren in mijn wereldje, waarvan er slechts 3 het nie konden bevatten. Uiteraard is er altijd nog een aanzienlijk aantal dat a zegt en b denkt, maar dat is dan maar zo.
Ik moet zeggen dat er voor de 2e keer een deken van rust over me heen valt. Ik heb mensen de kans gegeven, ik ben tot halverwegen de brug gelopen en de rest ligt bij de ander.
Ik kan nu het sturingsproces los gaan laten en gewoon mijn nieuwe leven gaan leven. Ik ben out and I am loving it.