Ik lees nu al een tijdje verschillende artikelen hier met van tijd tot tijd een keer een reactie maar ik loop zelf inmiddels ook al een tijdje met een vraag.
Ik heb al mijn hele leven een slaapprobleem waarbij ik max 6 uur slaap. Iets dat ik ook geregeld heb is dat wanneer ik een keer op tijd(12 uur) naar bed ga dan wordt ik wakker en ik voel me helemaal uitgerust en ik ga me al wachtend op de wekker bedenken hoe mijn dag zal gaan. Wanneer ik dat na enige tijd nog doe en ik kijk op mijn telefoon voor de tijd dan kom ik tot de conclusie dat ik ongeveer 2 uur en soms 1 uur heb geslapen. Om hierna vervolgens weer in slaap te komen kan soms wel 3 tot 4 uur duren. ook het in slaap komen is over het algemeen niet makkelijk. Hoe drukker mijn planning hoe drukker ik ben in mijn hoofd. alles wat i heb meegemaakt die dag komt weer aan me voorbij maar ook hoe het zou zijn gegaan als ik dingen anders zou hebben gedaan. Ook de volgende dag wordt overdacht met wat ik zou kunnen verwachten en hoe de locatie mogelijk uit zou kunnen gaan zien.
Mijn geheugen is iets waar ik best wel trots op ben. Ik weet niet waarom maar ik onthoud de kleinste dingen. Met mijn werk kwam ik dagelijks bij verschillende bedrijven en ok al is het meer dan een jaar geleden ik kannog steeds beschrijven hoe het er uit zag van zowel de binnen als de buitenkant. In sommige gevallen gaat dit wat verder waarbij nog kan beschrijven hoeveel auto's er op de parkeerplaats stonden en hoeveel mensen er in bepaalde ruimtes waren. Ik heb totaal niks aan die kennis maar het blijft wel hangen.
Ik heb echt hele goede vrienden en we staan altijd voor elkaar klaar maar ik heb de fijnste gesprekken met iemand die een aantal jaar ouder is. Wanneer ik op veraardagen ben sta ik vaak bij de ouders van vrienden omdat ik daar het niveau wat hoger vind maar dit is niet altijd het geval. Het zijn voor mij echt de onderwerpen die bepalen of ik het gesprek interessant vind en wat ik bij mij vrienden vaak mis is de kennis van bepaalde dingen.
In de relationele sfeer vind ik mezelf het probleem. Wanneer ik iemand leer kennen heb ik er echt moeite mee om geinteresseerd te blijven. Ik verwacht vrij veel van de ander en in mijn ogen vind ik het fijn als diegene mij kan boeien. Vanaf het moment dat ik iemand leer kennen heb ik in mijn hoofd al een prognose gemaakt van hoe het eventueel zou kunnen gaan. bij ieder gesprek dat ik met diegene heb komen er dingen bij in dat toekomstverhaal en eigenlijk komt het altijd tot het punt waarbij ik er geen vertrouwen meer in heb en dan is het in mijn ogen goed zoals het is en ga ik de volgende stap niet zetten
Dit is niet neerbuigend bedoeld maar ik vind dat de maatschappij zo simpel denkt. Het lijkt wel alsof niemand benieuwd is naar het diepere antwoord. Iemand die rookt weet dat het slecht is maar als je ze vraagt waarom het slecht is, is het antwoord altijd dat het je longen aantast. Wanneer ik iemand vertel dat het meer is dan dat omdat het je cellen aantast en daardoor niet enkel je longen maar ook je lichaam, dan ben je ze al kwijt in het gesprek.
Het leren uit een boek is iets waar ik veel moeite mee heb. ik heb mijn middelbare school gehaald en ik deed letterlijk niets omdat ik er totaal geen zin in had. ondanks mijn gedrag waarbij ik nooit mijn huiswerk maakt en vaak niet eens de moeite nam om boeken op tafel te leggen haald ik wel goede cijfers. Ik kan heel goed luisteren en dat is hierin ook mijn sterke kant. ik hoor alles en onbewust blijft het hangen en wanneer het nodig was had ik de kennis. dit proces van leren is eigenlijk nog steeds van toepassing. Ik heb het liefst dat iemand het laat zien en er een beetje bij vertelt en dan weet ik het.
Ik heb een vrij brede interesse en daardoor ben ik vrij handig geworden. Zo doe ik alles met computers van het bouwen tot het oplossen van problemen maar ook vloeren leggen, muren metselen en een tuin aanleggen zijn dingen die ik een keer zie en daarna pak ik het over.
Wie herkent zich hierin?