Verschil hoogbegaafd en hoogintelligent

[Korrel]

Ten eerste: it takes one to know one. Echt. Iedere hb-er die ik ken herkent 'het' gelijk, en bij dezelfde mensen. Dat is op zich geen probleem natuurlijk, het probleem is om dit vervolgens uit te (moeten) leggen aan niet-hb-ers, omdat het lijkt op een kleur beschrijven die niet iedereen ziet. HI-ers geloven vaak dat die kleur bestaat, want zij kunnen hem niet zien,

Ja precies......het is net als met muziek maken........als jijzelf bepaalde klanken hoort......kun je de hele wereld erbij halen ,maar als die het niet horen.Hoe moet je dat dan uit gaan leggen ? Dit kom je vaak tegen in jazz.
En volgens mij is dat een verdieping.

Vervolgens komt daar nog bij......en ik spreek uit mijzelf ,mijn eigen ervaring, dat (ik ga maar even met mijn muziek voorbeeld verder)als je zelf die klanken wilt leren....het razend moeilijk is om iemand te vinden die jou dat uit kan leggen.De theorie dan.
Zelf zeg ik, gooi alle boeken maar neer ....ik haal er zelf wel uit wat ik belangrijk vind. Maar daar loop ik gelijk tegen een aantal problemen aan en dat zijn meestal basis vaardigheden. Saaie vaardigheden. Ik ben super gemotiveerd en heel creatief om daar een mooi muziekstuk van te maken. Maar loop als het ware in een donker bos. Het zijn stukjes en beetjes die je bij elkaar verzameld....soms heel breed soms heel diep....om het complete plaatje te krijgen. Ik kijk zelf ook heel erg tegen mensen op die dat beheersen......en als ik dan weer een stukje ontdekt heb.......zie ik pas hoe simpel het is.

[Yet]

wat zeg je dat mooi
dat herken ik heel sterk
en het blíjft een proces ... want dan komt het volgende stukje groei

[Moira]

Hear, hear!

Zo herkenbaar... Dus dan heb je al die capaciteiten, maar... Hoe kom je daar bij? Hoe kun je ze gebruiken? Ik voel me vaak als een vogel die opgevoed is door vleugellozen. Ik heb die vleugels, ik zou kunnen vliegen. Maar hoe? En niemand die het kan uitleggen (of zelfs maar begrijpt wat vliegen is, laat staan waarom ik het zou willen).

[Arjan]

@ Willemijn, mooi verwoord, HB = hoge intelligentie met een portie vuur. Die ga ik voortaan gebruiken!

Ten eerste: it takes one to know one. Echt. Iedere hb-er die ik ken herkent 'het' gelijk, en bij dezelfde mensen. Dat is op zich geen probleem natuurlijk, het probleem is om dit vervolgens uit te (moeten) leggen aan niet-hb-ers, omdat het lijkt op een kleur beschrijven die niet iedereen ziet. HI-ers geloven vaak dat die kleur bestaat, want zij kunnen hem niet zien, dus: HB = IQ >130 en punt.

....

Thuis werd alleen mijn 'makkelijk kunnen leren' de hemel in geprezen, de rest werd me voorgehouden als 'lastige eigenschappen'
En dat geloofde ik zelf ook. Ik had mn linkerarm gegeven om niet zo lastig te zijn. Mijn 'het moet gewoon PRECIES GOED zijn' wat op zo'n beetje alle gebieden mijn mantra is maakt veel meer kapot dan me lief is, en toch is het een heilig moeten dat ik nooit uit kan zetten.
Heeft nog tot mn 36-e geduurd om te beseffen dat hoewel dit vervelende eigenschappen kunnen zijn (zowel voor mezelf als anderen) dit juist de punten zijn die mijn werk en leven maken tot wat het is: precies goed (niet perfect, das heel wat anders )

Mooie post, Enigma.

Over die eigenschappen: Het is ook niet dat je anders KAN tenslotte. Dat is ook een punt waar nog wel eens makkelijk aan voorbij wordt gegaan. Het anders zijn is maatgevend. Het is wat je bent. Het is ook onmogelijk ècht uit te leggen.

Ik vergelijk het wel eens met een aspect van mijn opleiding in de gehandicaptenzorg (lang geleden). Je wordt daar een middag in een rolstoel gepoot en zo ga je de stad in om te ervaren hoe het is om gehandicapt te zijn. Daarmee ervaar je wat van de praktische obstakels van een mobiliteitsprobleem en wellicht doe je de de klassieke ervaring op dat niet de persoon in de rolstoel maar degene die er achter loopt wordt aangesproken in een winkel. Weet je daarmee hoe het is om gehandicapt te zijn, om dag in dag uit zo benaderd te worden, niet voor vol aangezien te worden, wat het hebben van een handicap met je persoonlijkheid en zelfbeeld doet? Nee natuurlijk. Enfin, dat over het uitleggen van het anders zijn.

Hoe dan, ook, over het anders ZIJN: Je kunt niet 'normaal zijn', hooguit proberen 'normaal te doen'. Dat hoor je dan ook al als kind: 'doe eens normaal!'. Van jongs af aan leer je jezelf daarmee verloochenen, iets te zijn wat je eigenlijk niet bent. Aanpassingsgedrag en onderpresteren komen daar vandaan, maar ook het je onbegrepen voelen. Iedereen om je heen doet zijn goed zijn best om 'normaal' te zijn lijkt het. Nog sterker, de meeste mensen lijkt het geen moeite te kosten! Dus er moet wel iets mis met me zijn..

Het is makkelijk om zo al op jonge leeftijd een negatief zelfbeeld te ontwikkelen.

Jammer, en heel pijnlijk omdat juist op een forum als dit het zo fijn is om nu eens even NIET tegen die stroom in te hoeven, niet jezelf constant verdedigen tegen onbegrip of beticht worden van vermaande superioriteitsgevoelens hierover (ik ken geen enkele hb-er die zich meer voelt dan een ander, juist niet).

Precies. Juist hier, waar mensen zichzelf ontdekken, moet er ruimte zijn om jezelf te zijn. Ook (en JUIST) zonder wetenschappelijke onderbouwing of precieze uitleg. Ik verwacht van mensen hier dan ook respect en begrip voor elkaar.

In vette tekst, blijkbaar gaat dit Arjan aan het hart

[quest]

Hier raak je de kern, althans mijn kern, mooi geschreven Arjan.

[Rianne]

Ik kan nog iets aan mijn lijstje met verschillen toevoegen: diepte. En dan voornamelijk op ervaringsniveau: de wereld en anderen waarnemen. (hoewel het niet bij elke HB even sterk hoeft te zijn).

Wat denken jullie?

Jahaaa! Diepte, maar ik wil'm graag nog aanvullen met meer dan dat: meerdere diepte-lagen tegelijkerijd!
Vb: Kunnen schakelen tussen jouw persoonlijke gevoel, hoe dat voor een ander moet zijn, wat het voor een derde zou kunnen zijn en tegelijkertijd een beeld hebben hoe het in een ideale wereld zou moeten zijn. En oh, wat zou de wereld dan een betere plek op aarde zijn



Verders ben ik erg blij met de wending die het topic nu krijgt. Misschien komt het door het feit dat ik met een wetenschapper samenleef, maar die wetenschap is voor mij best belangrijk. En ook ik zie dat'ie tekort schiet. Maar op het moment dat ik me "beyond" wetenschap begeef, ervaar ik die meerdere dieptelagen in mezelf. Om even een echte innerlijke Rianne-dialoog proberen weer te geven:

Ja, ik weet hoe het voor mij zit en ook wat ik zie en hoor van vele andere hb'ers; maar maakt dàt het "waar" ? Wat als ik dit ga verkondigen als waarheid richting anderen (bijv in een coachtraject) en het blijkt niet waar te zijn, wat voor schade breng ik dan aan? Geef ik mensen ijdele hoop? Gaat dat ze niet meer nekken dan dat hun twijfel dat nu doet? Wie ben ik om dit zo zeker te stellen?

Ik hoop dat ik van jullie gedachtegangen nog meer mag leren!

[Jo Pipopi]

Goed, blijkbaar ben ik de enige die behoefte heeft aan een precieze (en liefst wetenschappelijke) definitie van wat HB-zijn is. Er zijn al zo veel topics waar je persoonlijke verhalen kunt uitwisselen, ik hoopte dat er ook ruimte was op het forum voor een rationele en kritische benadering. Dat de wetenschap nog niet zo ver is, betekent toch niet dat we daar hier niet over kunnen discussieren?

Wanneer we naar elkaar blijven roepen dat HB-zijn een 'nieuwe kleur' is die anderen niet zien, dat het een gevoel is, dat alleen wij elkaar herkennen met onze speciale voelsprieten.... dat klinkt als een warm bad, maar volgens mij is het een illusie, en bevestigt alleen maar dat we ons anders voelen dan anderen. HB-ers zijn gewoon mensen, als je het mij vraagt.

[Rianne]

Nee, je bent zeker niet de enige. Ik wil'm ook nog steeds. Maar als'ie er niet is, dan is de empirische tocht ernaartoe natuurlijk wel interessant!

[Moira]

Voor een wetenschappelijke definiëring heb je wetenschap nodig. Die hebben we niet tot onze beschikking. Maar wel onze eigen ervaringen en inzichten. Ik vind het weinig vruchtbaar om de wetenschap over HB te bediscussiëren, aangezien je dan steeds in cirkeltjes draait. Met als uitkomst: we weten het niet en we kunnen het niet testen. Naar ervaringen kijken (wat een empirische, maar nog steeds wetenschappelijke benadering kan zijn) geeft mij althans de stimulans om buiten het beperkte kader van de huidige wetenschappelijke kennis te kijken.


Zolang je maar uit eigen ervaringen spreekt en dat zo ook aangeeft, zou ik me niet teveel zorgen maken, Rianne.

[willemijn]

Off topic of niet.......... De HB'ers rollen momenteel zo ongeveer om me heen; kom bijna dagelijks hyper van mijn stage.
En ze weten het van zichzelf niet maar lopen wel tegen een aantal dingen aan die zo typisch hb zijn.
Vandaag een jonge gozer waarvan ik de indruk heb dat hij HB is, achter de pc vandaan getrokken om een gesprek met hem te oefenen. Hij heeft een belangrijk gesprek in het vooruitzicht en ik heb niet de indruk dat hij genoeg tegengas krijgt van mijn collega's. Hij moet vooral maar minder koppig zijn en niet zo verdomde eerlijk.
Gesprek was een feest; even lekker doorzagen. Hij ziet wel wat hij in huis heeft maar kan er nog niet echt woorden aan geven.
Hoezo ben je dit en dat? Kan je voorbeelden geven?
Tips gegeven, een fikse veer in zijn achterwerk gestoken en iets verteld over balanceren tussen zichzelf en de wereld.
Later sprak ik mijn collega die vertelde dat hij hem zo lastig vindt met zijn 'ja maar'.
Toen ik zei dat ik het vermoeden heb dat het jong bijzonder slim is, zat hij wat te sputteren want wat van de jongen opvalt is vooral zijn koppigheid. Hij neemt niets aan. Niet het prototype van nerd .
Ik heb het maar ingekleed met dat ik zware gelijkenissen zie met mijn dochter en dat als hij iemand met pakweg Lbo-niveau voor zijn neus zou krijgen, misschien ook niet zo veel zou aannemen.
Nee, ik vindt 'm niet lastig; lijkt me een feest om hem te mogen coachen.

........mooi gezegd trouwens al die lagen. Ik heb dit 101 jaar gekoppeld aan vrouw zijn maar pas door dit forum en het Whiqend snapte ik dat het niets met vrouwelijkheid te maken heeft, maar alles met hoogbegaafdheid.
Bizar genoeg heeft het me zelfs hoop voor de toekomst gegeven omdat ik, vanuit die vooronderstelling er vanuit ging dat ik nooit meer een relatie zou krijgen waarbinnen die meerdere lagen een rol spelen. Simpelweg omdat ik niet echt op vrouwen val. Gelukkig zijn er ook genoeg mannen met verschillende lagen .

[Arjan]

Hoezeer ook mijn voorliefde voor wetenschap, ik denk niet dat topic veel baat heeft bij het najagen van een wetenschappelijke definitie, daar is gedegen onderzoek voor nodig. Ik denk dat het beleefde verschil, zoals bijvoorbeeld Enigma het beschreef, veel zinniger is om hier te delen, toch?

[Korrel]

Rianne......volgens mij bezit jij precies hetzelfde.....

Jahaaa! Diepte, maar ik wil'm graag nog aanvullen met meer dan dat: meerdere diepte-lagen tegelijkerijd

Gewoon honger.....grrrrrr
Dat heb ik met muziek......en als je weer een stukje vind ...kun je weken vooruit.

[Jo Pipopi]

Hoezeer ook mijn voorliefde voor wetenschap, ik denk niet dat topic veel baat heeft bij het najagen van een wetenschappelijke definitie, daar is gedegen onderzoek voor nodig. Ik denk dat het beleefde verschil, zoals bijvoorbeeld Enigma het beschreef, veel zinniger is om hier te delen, toch?

mja nou misschien heb je wel gelijk. Laten we hopen dat dat gedegen onderzoek er nog eens van komt.

[Arjan]

Dat zeker. Is een interessant onderzoeksgebied

[Enigma]

Wetenschap gaat toch over precies wat het zegt: weten.

Vanmorgen in het nieuws: 'Nieuwe apensoort ontdekt in Myanmar'
Iedereen die vorig jaar zo'n aapje heeft gezien was gek: bestond niet.
Nu wel, want het is 'bewezen'. Ehm... tsjah.

Zolang er geen empirisch bewijs is dat leidt tot weten, kun je hier enkel bespreken wat je ervaart en dus gelooft over HB.
En niets zo subjectief en controversieel als geloof

Maar tot er stevig onderlegd bewijs is geleverd (go go wetenschap, we're waiting!) vind ik het fijn om hier mijn geloof te belijden, samen met mijn sekte-broeders en -zusters van de HB-gemeente...

Amen 'nd shizzle!


PS @Willemijn: Bring m on, die gelaagde mannen! Het TROS-gehalte is ook hier enorm oververtegenwoordigd :s

[Nicole]

Hmm. ik weet zeker dat ik als jongedame ersntug serieus verliefd was op Michael Jackson, juf ethologie, een wetenschapster was er van overtuigd dat het niet zo was. Dat kon niet volgens juf.

Ik had hem namelijk nog nooit geroken, en verliefdheid ontstond volgens haar zuivere wetenschappelijk inzicht in het activeren van feronoompjes in de neus.

Ik 'weet' nog aktijd zeker dat die verliefdheid er echt was.

Wat is wetenschap? Waarom is dat zo'n zware kapstok en kunnen we in onze 21ste eeuw echt niet meer zonder?
Hebben we nu minder problemen dan voorheen?
Staan we nu niet verder af van onze oprechte gevoelens, zonder empirisch bewijs?

Bedoel er niks mee behalve dat alles zo relatief is, en ook wetenschap in het algemeen haar eigen wetten en regels kent. Is het bewijs van 'de' werkelijkheid of maken wij dat er zelf van. Omdat we angstiger zijn dan ooit om te voelen.

In elke geval 'weet' ik zeker dat ik nu zin heb in mijn koffie.

(Laat nieuws trouwens, het diertje is al een maand geleden 'bewezen' ontdekt)

[peterA]

Nou Nicole, die juf wist er niet te veel van af dan.
Verder vertegenwoordigd een enkele 'wetenschap(p)(s)er' de wetenschap niet he.

[willemijn]

Je kan hier een wetenschappelijke discussie gaan voeren met als basis 101 aannames.
Alles kan even waar of onwaar zijn.
Wetenschap is ergens op gebaseerd. Kan boeiend zijn als speeltje.
Of ben ik nu erg oneerbiedig?

Veel HB'ers weten binnen no time of ze wel of niet een HB'er voor zich hebben.
Dat heeft m.i. niets met de ratio te maken maar alles met de gevoelens die je bij degene die je t.o. je hebt ervaart.
Dan komt de logica van het gevoel weer om de hoek zetten.
Verre van wetenschappelijk terwijl het toch de basis is.

Misschien is men wel zo gericht op wetenschap omdat dat veiliger, onpersoonlijker is dan die basis aan gevoel.

En nu ga ik ook maar even koffie drinken.

[peterA]

Veel HB'ers weten binnen no time of ze wel of niet een HB'er voor zich hebben.
Dat heeft m.i. niets met de ratio te maken maar alles met de gevoelens die je bij degene die je t.o. je hebt ervaart.
Dan komt de logica van het gevoel weer om de hoek zetten.
Verre van wetenschappelijk terwijl het toch de basis is.

Het is gewoon de vraag in hoeverre je bereid bent een gevoelsbesluit kritisch te benaderen, niet alle 'weten' valt in goede aarde he, soms ligt de info voor het rapen en wordt er nogal makkelijk overheen gestapt omdat het in conflict is met die gevoelslogica.
Op zich niks mis mee, maar ik hou nu eenmaal van die kritische noot en ben desondanks redelijk in touch met mijn gevoelens, het een sluit het andere niet noodzakelijk uit, ook al zijn er mensen die zich vooral op een van die twee uitersten bevinden.
Verder zijn wetenschappelijke benaderingen van wat je beschrijft te vinden binnen de sociale psychologie.

[Nicole]

Och PeterA ik zal maar gen namen noemen, want juf vindt zichzelf uitermate vertegenwoordigster van de wetenschap.
Sneu is wel dat ze sociaal niet vaardig is en daarmee niet alleen mij voor het hoofd stoot, of kan stoten.
In iedere geval boste ik redelijk vaak met deze juf, dat begrijp je wel. Zij wilde bij alles 'bewijs' en ik bleef (licht eigenwijs) mijn gevoel aanhouden als bewijs. (arme juf)

Wat ik er mee bedoel is dat we in deze eeuw wel heel erg sterk de drang hebben naar 'bewijs' terwijl als je jouw eigen gevoel volgt, je intuïtie, je instinct (mag ik ook niet zeggen) je in de eerste plaats sneller en meestal zuiverder zit bij de waarheid.
Niet alleen voor wat betreft de waarheid in het algemeen, maar vooral om je eigen levenspad en dat van anderen om je heen, uit te gaan zetten.

De hoofdredacteur van Quest vertelde laatst in een intervieuw ongeveer wat ik hier bedoel. Er wordt heel veel opgehangen aan de wetenschappelijke publicaties in zijn blad, de conclusies zijn echter geen reconstructies van de waarheid en zijn voor veel interpretaties vatbaar. Wat de onderzoeken am sich niet minder waardevol maken, maar wat wel een relativeringsvermogen inhouden, wat ik ook heel graag het 'gezond verstand' noem.

Zo lang ik het heb gebruik ik dat.
Als ik moet wachten tot ieder stap bewezen is, leef ik vermoedelijk niet meer en zit ik veel te lang te wachten op de bank met mijn lege koffiekopje naast me. Poeh hee.

Dat is ook wat ik vaker noem, autenticiteit. Je eigen intuïte, jouw eigen gevoel en je zelf durven te vertrouwen. = zelfvertrouwen = sleutel van je persoonlijke geluk.
Zo lang men al een eeuwigheid aan het steggelen is over wie er wel of geen gelijk heeft, Freud, Rogers, Jung... wie o wie?

Ach ik maak gewoon nog een kop koffie.